Επιλεκτικές συλλήψεις από την Ελληνική Αστυνομία
Το καθεστώς στο οποίο επιβιώνουμε, έχει βαλθεί να μας ντροπιάζει όχι μόνο ως Έλληνες, αλλά ως ανθρώπινα όντα, καθώς όλοι θυμόμαστε την μεταχείριση που επιφύλαξε το ελληνικό κράτος -μαζί με τους «εταίρους μας»- στους φιλέλληνες ακτιβιστές του March to Athens.
Οι άνθρωποι αυτοί, ειρηνικοί ακτιβιστές, μέλη κινημάτων για την κοινωνική δικαιοσύνη προερχόμενοι από μια πληθώρα χωρών, ξεκίνησαν πεζοί από τη Νίκαια της Γαλλίας και μέσω Ρώμης έφτασαν, μετά από μήνες, στην Αθήνα, ώστε να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον εξαθλιωμένο, λόγω των επιβαλλόμενων «μεταρρυθμίσεων» από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ λαό μας. Επίσης, οι ακτιβιστές σκόπευαν να συμμετέχουν στην Αγορά της Αθήνας σε μια συνάντηση ατόμων, συλλογικοτήτων και εγχειρημάτων με βασικές αρχές την ενότητα και τη συνδιαμόρφωση, το σεβασμό και τη μη-βία και στόχο την κοινωνική αλλαγή. Όλα αυτά όμως είναι καταδικαστέα για τις «υπεύθυνες δυνάμεις του τόπου». Οι αλληλέγγυοι ακτιβιστές, περικυκλώθηκαν από ΜΑΤ, τα οποία φορούσαν ιατρικά γάντια(!), οδηγήθηκαν βίαια σε κλούβες και από εκεί στην ΓΑΔΑ, όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «αντίσταση κατά της Αρχής» και «υποβάθμιση του περιβάλλοντος». Φυσικά κρατήθηκαν.
Μετά από μια δίκη, η οποία κράτησε ελάχιστα, καθώς ήταν πασιφανές ότι η δίωξη τους ήταν παράλογη, αθωώθηκαν και οι 16. Αυτό, όμως, δεν ακυρώνει το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι έτυχαν τέτοιας μεταχείρισης. Με τις ευλογίες των εταίρων μας, θα μαντέψουμε, καθώς όλοι διαπιστώνουμε την κατασταλτική αντιμετώπιση της κοινωνικής διαμαρτυρίας ανά την Ευρώπη.
Οι φιλέλληνες ακτιβιστές, οι οποίοι περπάτησαν τη μισή ευρωπαϊκή ήπειρο με σκοπό να αναβιώσουν το πνεύμα της αρχαίας Αθήνας, λογαριάστηκαν ως παραβάτες και καταστροφείς του περιβάλλοντος. Οι Σόιμπλε, Λαγκάρντ, Μέρκελ, Ρεν, καθώς και οι διεθνείς σπόνσορές τους, τραπεζίτες, επιχειρηματίες και λοιποί κερδοσκόποι, όταν βρίσκονται στην Ελλάδα προστατεύονται από ορδές αστυνομικών πάσης φύσεως, ενώ οι τεμενάδες του ντόπιου πολιτικού υπηρετικού προσωπικού ξυπνά μνήμες οθωμανικής περιόδου…
Λογικό, αφού στην κοινωνία που ζούμε, το να ζήσεις για λίγο σε μια πλατεία και να διαμαρτυρηθείς, «υποβαθμίζει το περιβάλλον», ενώ το να καταδικάζει ολόκληρες κοινωνίες σε αφανισμό, είναι θεάρεστη «αλληλεγγύη». Τι να κάνουμε, η κάθε εποχή παράγει τους Μπάιρον, αλλά και τους Έλγιν της. Όπως επίσης τους Μακρυγιάννηδες και τους Νενέκους της.
Οι άνθρωποι αυτοί, ειρηνικοί ακτιβιστές, μέλη κινημάτων για την κοινωνική δικαιοσύνη προερχόμενοι από μια πληθώρα χωρών, ξεκίνησαν πεζοί από τη Νίκαια της Γαλλίας και μέσω Ρώμης έφτασαν, μετά από μήνες, στην Αθήνα, ώστε να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον εξαθλιωμένο, λόγω των επιβαλλόμενων «μεταρρυθμίσεων» από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ λαό μας. Επίσης, οι ακτιβιστές σκόπευαν να συμμετέχουν στην Αγορά της Αθήνας σε μια συνάντηση ατόμων, συλλογικοτήτων και εγχειρημάτων με βασικές αρχές την ενότητα και τη συνδιαμόρφωση, το σεβασμό και τη μη-βία και στόχο την κοινωνική αλλαγή. Όλα αυτά όμως είναι καταδικαστέα για τις «υπεύθυνες δυνάμεις του τόπου». Οι αλληλέγγυοι ακτιβιστές, περικυκλώθηκαν από ΜΑΤ, τα οποία φορούσαν ιατρικά γάντια(!), οδηγήθηκαν βίαια σε κλούβες και από εκεί στην ΓΑΔΑ, όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «αντίσταση κατά της Αρχής» και «υποβάθμιση του περιβάλλοντος». Φυσικά κρατήθηκαν.
Μετά από μια δίκη, η οποία κράτησε ελάχιστα, καθώς ήταν πασιφανές ότι η δίωξη τους ήταν παράλογη, αθωώθηκαν και οι 16. Αυτό, όμως, δεν ακυρώνει το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι έτυχαν τέτοιας μεταχείρισης. Με τις ευλογίες των εταίρων μας, θα μαντέψουμε, καθώς όλοι διαπιστώνουμε την κατασταλτική αντιμετώπιση της κοινωνικής διαμαρτυρίας ανά την Ευρώπη.
Οι φιλέλληνες ακτιβιστές, οι οποίοι περπάτησαν τη μισή ευρωπαϊκή ήπειρο με σκοπό να αναβιώσουν το πνεύμα της αρχαίας Αθήνας, λογαριάστηκαν ως παραβάτες και καταστροφείς του περιβάλλοντος. Οι Σόιμπλε, Λαγκάρντ, Μέρκελ, Ρεν, καθώς και οι διεθνείς σπόνσορές τους, τραπεζίτες, επιχειρηματίες και λοιποί κερδοσκόποι, όταν βρίσκονται στην Ελλάδα προστατεύονται από ορδές αστυνομικών πάσης φύσεως, ενώ οι τεμενάδες του ντόπιου πολιτικού υπηρετικού προσωπικού ξυπνά μνήμες οθωμανικής περιόδου…
Λογικό, αφού στην κοινωνία που ζούμε, το να ζήσεις για λίγο σε μια πλατεία και να διαμαρτυρηθείς, «υποβαθμίζει το περιβάλλον», ενώ το να καταδικάζει ολόκληρες κοινωνίες σε αφανισμό, είναι θεάρεστη «αλληλεγγύη». Τι να κάνουμε, η κάθε εποχή παράγει τους Μπάιρον, αλλά και τους Έλγιν της. Όπως επίσης τους Μακρυγιάννηδες και τους Νενέκους της.
Η.Σ.
Σχόλια
