Στις αρχές της εβδομάδας επιτεύχθηκε μια συμβιβαστική συμφωνία μεταξύ των πραξικοπηματιών και της κοινοβουλευτικής ηγεσίας του πρώην κυβερνώντος κόμματος MAS-IPSP, βάσει της οποίας θα γίνουν «εκλογές με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων». Δεν θα είναι όμως υποψήφιοι οι Μοράλες και Λινέρα. Ο τελευταίος δήλωσε: «Η Βουλή πήρε την απόφαση να γίνουν γρήγορα εκλογές, ώστε να φύγει αυτό το πραξικοπηματικό καθεστώς που στηρίζεται μόνο από το στρατό, την αστυνομία και τα ολιγαρχικά ΜΜΕ. Αποδεχόμαστε να μην είμαστε υποψήφιοι για να σταματήσει η αιματηρή καταστολή. Αλλά διατηρούμε τα δικαιώματά μας και αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουμε στην πατρίδα μας». Τα θεωρούμενα ψιλά γράμματα της συμφωνίας αποτελούν ακόμη αντικείμενο αντιπαράθεσης, και ο αναγκαστικός συμβιβασμός, αφού καμία από τις δύο πλευρές δεν μπορούσε να επιβληθεί πλήρως, παραμένει ασταθής: μαζικές κοινωνικές οργανώσεις εξακολουθούν να μην αναγνωρίζουν την ντε φάκτο κυβέρνηση των πραξικοπηματιών, συνεχίζοντας να αποκαλούν τον Έβο Μοράλες «πρόεδρο του Πολυεθνικού Κράτους της Βολιβίας».
Στην κατεύθυνση αυτή εντάσσονται κινήματα όπως η Συνομοσπονδία Εργατών Γης, η Συνομοσπονδία Γυναικών Διαπολιτισμικών Κοινοτήτων και το Συντονιστικό Ιθαγενικών Οργανώσεων των Άνδεων, που συναντήθηκαν την Τρίτη στην Κοτσαμπάμπα και συγκρότησαν την «Εθνική Διεύρυνση των Κοινωνικών Οργανώσεων υπέρ της Αντίστασης στο Πραξικόπημα». Στην απόφαση τους: 1) Δηλώνουν ότι παραμένουν σε κινητοποίηση ώσπου η ντε φάκτο κυβέρνηση να υλοποιήσει τις συμφωνίες με τις κοινωνικές οργανώσεις. 2) Ζητούν να εγκρίνει άμεσα η Βουλή τον «νόμο των βασικών εγγυήσεων». 3) Καλούν την ηγεσία του MAS να συγκαλέσει εντός μίας εβδομάδας έκτακτο συνέδριο. 4) Απαιτούν σεβασμό προς τα εθνικά και ιθαγενικά σύμβολα και την τιμωρία όσων τα πρόσβαλαν. 5) Ζητούν να απελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι και να παύσουν όλες οι διώξεις. Τέλος, η εν λόγω απόφαση εκφράζει «πλήρη ηθική και υλική υποστήριξη στον αδελφό πρόεδρο Έβο», απορρίπτει την «ολοκληρωτική και δολοφονική ντε φάκτο κυβέρνηση» και ζητά την «παραίτηση της υποτιθέμενης προέδρου».
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι το λαϊκό στρατόπεδο ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων: ο αναγκαστικός συμβιβασμός βαραίνει και τις δύο πλευρές, που βάζουν νερό στο κρασί τους ώστε να βρεθεί μια λύση που αμφότερες κατανοούν ότι θα είναι προσωρινή. Βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, το MAS είναι αυτό που πλήττεται περισσότερο: το μόνο που πετυχαίνει πραγματικά είναι να μην τεθεί εκτός νόμου, εξ ου και οι αντιδράσεις μεγάλου τμήματος της βάσης του. Από την άλλη φαίνεται ότι και οι πραξικοπηματίες, υπό την πίεση μιας αντίστασης της οποίας την έκταση δεν είχαν υπολογίσει, ξεχνούν για την ώρα την ουτοπία της «οριστικής απαλλαγής» από την ανάγκη συνύπαρξης με το MAS και την κοινωνική βάση του. Έτσι ακόμη και ο ακροδεξιός Καμάτσο έχει ρίξει τους τόνους και πλέον μιλά για «ειρήνευση και ενότητα»…
«Μαύρος Νοέμβρης»
Η αντιφατικότητα και προσωρινότητα της όποιας διευθέτησης υπογραμμίζεται από δηλώσεις της ιθαγενούς προέδρου της Βουλής Έβα Κόπα που, αφού υπέγραψε το σύμφωνο για ακύρωση των προηγούμενων εκλογών και διενέργεια νέων, μίλησε για «μαύρο και ματωμένο Νοέμβρη» και ζήτησε την τιμωρία όσων «διώκουν εκλεγμένους ηγέτες και βάφουν τα χέρια τους με αίμα ιθαγενών». Η Κόπα κάλεσε τους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου της Mercosur (Αργεντινή, Βραζιλία, Παραγουάη, Ουρουγουάη και Βενεζουέλα), με τους οποίους συναντήθηκε την Τετάρτη, να επισκεφθούν τόπους όπου σημειώθηκαν σφαγές ιθαγενών από τις ειδικές δυνάμεις «ώστε να διαπιστώσουν την έκταση της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους παράγοντες που στήριξαν το πραξικόπημα». Ταυτόχρονα καταδίκασε ως «υπονομευτική» την ανακοίνωση της ντε φάκτο κυβέρνησης ότι θα ζητήσει από την Ιντερπόλ τη σύλληψη του Έβο Μοράλες με τις κατηγορίες της «τρομοκρατίας, ανταρσίας και υποκίνησης σε παράνομες ενέργειες»…
Προφανώς η Άνιεζ προχώρησε σε αυτήν την πρακτικά «άσφαιρη» ανακοίνωση για να κατευνάσει τους ακροδεξιούς και τη λευκή ολιγαρχία που, κι αυτοί, δυσφορούν με τον συμβιβασμό. Την ίδια στιγμή, η συγκρότηση ενός «Ειδικού Αντιτρομοκρατικού Κέντρου» με έδρα την Σάντα Κρουζ (προπύργιο της ελίτ) δείχνει ότι οι πραξικοπηματίες κάθε άλλο παρά εγκαταλείπουν τα σχέδια για μελλοντική «εξάλειψη» όσων θα βαφτιστούν τρομοκράτες. Επιπλέον, η ντε φάκτο κυβέρνηση επιχειρεί να ελέγξει τη ροή πληροφοριών, απειλώντας Λατινοαμερικάνους δημοσιογράφους που κάνουν «ενοχλητικά» ρεπορτάζ, κόβοντας την πρόσβαση των Βολιβιάνων σε ΜΜΕ που θεωρεί «εχθρικά», ή συλλαμβάνοντας ξένες αντιπροσωπείες – τελευταίο παράδειγμα η απαγωγή 14 μελών μιας αργεντίνικης αντιπροσωπείας ακαδημαϊκών, βουλευτών κ.ά. από παρακρατικούς στη Σάντα Κρουζ.
Η μάχη δίνεται λοιπόν και σε υπερεθνικό επίπεδο: εδώ εντάσσονται οι αποκαλύψεις για κινήσεις στρατιωτικών μονάδων της Αργεντινής και της Χιλής στα σύνορα με τη Βολιβία, σε εδάφη που έχουν εντοπιστεί αποθέματα του πολύτιμου ορυκτού λιθίου, όπως και για την εμφάνιση Βορειοαμερικανών «στρατιωτικών συμβούλων» αλλά και ξένων μισθοφόρων που συμμετέχουν στην καταστολή των ιθαγενικών διαδηλώσεων. Σε διπλωματικό επίπεδο πάντως οι πραξικοπηματίες σημειώνουν επιτυχίες: πέραν της υποστήριξής τους από τη Δύση, η Ρωσία διαπιστώνει «ομαλοποίηση», προσθέτοντας ότι πρέπει «όλες οι πλευρές» να αποφύγουν την όξυνση(!), ενώ και το Πεκίνο εξακολουθεί να σιωπά…
Δημοκράτες και τρομοκράτες…
Ο «υπουργός Εσωτερικών» των πραξικοπηματιών Αρτούρο Μουρίγιο, ζάπλουτος ιδιοκτήτης αλυσίδας ξενοδοχείων(…), είναι ασυγκράτητος: σε συνέντευξή του στους New York Times δήλωσε ότι θα κυνηγήσει τον Χουάν Ραμόν Κιντάνα, ηγετικό στέλεχος του MAS-IPSP που διαφεύγει τη σύλληψη, «όπως κυνηγάμε τα ζώα». Σε άλλη συνέντευξη, στον Guardian, καυχήθηκε ότι «θα κλείσω στη φυλακή τον τρομοκράτη Μοράλες για όλη του τη ζωή», ενώ σε τηλεοπτική εκπομπή υποσχέθηκε να καταδιώξει και τον «ανέκαθεν τρομοκράτη Λινέρα».
Στις απειλές αυτές απάντησε ο Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα: «Επί 14 χρόνια, ποτέ δεν στείλαμε κρατικές δυνάμεις να χτυπήσουν διαδηλωτές. Αλλά από το πραξικόπημα της 10ης Νοεμβρίου, στρατός και αστυνομία σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους, τραυμάτισαν εκατοντάδες και συνέλαβαν χιλιάδες. Οι Άνιεζ, Μουρίγιο και λοιποί ας το γνωρίζουν: είτε ένας μήνας χρειαστεί, είτε ένας χρόνος, είτε πέντε χρόνια, τελικά θα βρεθούν στα έδρανα των κατηγορούμενων, και θα υποχρεωθούν να απολογηθούν σε εθνικά και διεθνή δικαστήρια για τα εγκλήματα που διέπραξαν και διαπράττουν».
Κωμικοτραγικές επιστολές
Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών, υποχείριο της Ουάσιγκτον και όχημα νομιμοποίησης πραξικοπημάτων, αναγκάστηκε αυτήν την εβδομάδα να παραδεχθεί επίσημα ότι δεν έχει καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα για τις εκλογές της 20ής Οκτωβρίου, τις οποίες είχε σπεύσει όμως να χαρακτηρίσει, χωρίς την παραμικρή απόδειξη, νόθες! «Θα δημοσιεύσουμε τα συμπεράσματά μας όταν οριστικοποιηθούν», απάντησε ο ΟΑΚ σε σχετικό αίτημα [βλ. έγγραφο πιο πάνω]. Στο μεταξύ όμως έκανε τη δουλειά του: όλοι παριστάνουν ότι έχουν ξεχάσει το εκλογικό αποτέλεσμα…
Κυκλοφορούν κι άλλα φαιδρά χαρτιά αυτές τις τραγικές κατά τα άλλα μέρες: στο έγγραφο δεξιά ο επικεφαλής της Γενικής Διοίκησης της Αστυνομίας ζητά από τον «υπουργό Εσωτερικών» Μουρίγιο την αύξηση των μισθών των αστυνομικών στο επίπεδο του στρατιωτικού μισθού σε αναγνώριση των υπηρεσιών τους, και προς υποστήριξη του αιτήματός του επισυνάπτει 81 σελίδες στις οποίες περιγράφονται οι πρόσφατες «δράσεις» των αστυνομικών για την αποκατάσταση της… δημοκρατικής νομιμότητας – δηλαδή η ανταρσία τους εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης!
