Του Τάσου Βαρούνη
Μπορούμε να πετάξουμε την μπάλα στην εξέδρα και να αναφωνήσουμε ότι σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές. Ότι δεν χρειάζεται το «πέσιμο» σε καλούς συντρόφους που απλά έκαναν διαφορετικές επιλογές. Ίσως φανεί χρήσιμο και το επιχείρημα ότι η πολιτική στοχοποίηση προσώπων δεν βοηθά γιατί τροφοδοτεί μια αντιπολιτική στάση. Ας καταργήσουμε λοιπόν κάθε ευθύνη. Ας κατατάξουμε τις απλές αλήθειες του τύπου «η εξουσία αλλάζει και διαφθείρει τους ανθρώπους» στη σφαίρα του γραφικού, ή και του απλοϊκού, και ας μιλήσουμε τάχα «πιο πολιτικά». Κι όμως, πιο πολιτικό θα ήταν να ελπίζει κάποιος ότι αυτό το υπουργικό συμβούλιο θα φύγει μια μέρα με το ελικόπτερο (ουτοπική στιγμή -και σκηνή- που εξέφρασε πραγματικούς πόθους λίγα μόλις χρόνια πριν). Κι επειδή αυτό δεν θα γίνει επειδή το γράφει ένα άρθρο, μπορούμε ωστόσο να το θεωρούμε τόσο λογικό όσο και ευκταίο.
Υπάρχουν επίσης οι χαρακτηρισμοί που η συλλογική θέληση, μνήμη, υπόσταση έχει κάθε δικαίωμα να αξιοποιεί – χωρίς να λογαριάζει πάντα καλούς τρόπους. Ας μάθουμε να τους υφιστάμεθα, καλό θα μας κάνει.
Κύριε Σεβαστάκη μπορεί να νομίζετε ότι έχετε σημαντικές απόψεις για τη Φιλοσοφία και την Πολιτική Επιστήμη, γίνεστε όμως αστείος όταν λέτε ότι «δεν αφορά τους ψηφοφόρους μας ο ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία». Κύριε Κατρούγκαλε, συγχαρητήρια για τις γενικές απόψεις σας για τη Δημόσια Διοίκηση και τις εν είδει διακηρύξεως ευαισθησίες σας για τα εργασιακά, αλλά ψεύδεστε όταν λέτε ότι δεν θα πειράξετε τις συντάξεις. Κύριε Φίλη, μπορεί και να είστε μια χαρά άνθρωπος αλλά τα «μακαρόνια» και οι «πενταροδεκάρες» ευτελίζουν την Παιδεία και την ποιότητα του λόγου σας. Κύριε Τσακαλώτε, είστε τόσο ταξικά μεροληπτικός που είναι απορίας άξιον που δεν το φαντάζεστε. Κύριε Ξανθέ, αν έχετε δεμένα τα χέρια ως υπουργός Υγείας λόγω των υπογραφών του Τσίπρα, είστε καρεκλοκένταυρος όσο συνεχίζεται να κυβερνάτε. Κύριε Μπαλτά, αν έχετε λίγη αξιοπρέπεια θα πρέπει να παραιτηθείτε όταν ξεπουληθούν οι αρχαιολογικοί χώροι. Κύριε Ξυδάκη, ποια ήταν για σας η διαφορά ανάμεσα στην πνοή και στη διαχείριση του Πολιτισμού; Είστε, δηλαδή, όσα ακριβώς καταλογίζατε/καταλογίζαμε στους «προηγούμενους» και τίποτα περισσότερο.
Μα καλά, θα πει κανείς, αυτό λείπει από τη χώρα τώρα; Να στιγματιστούν ονομαστικά ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του; Όχι. Αλλά επειδή η εποχή του «όλα επιτρέπονται» σαρώνει κάθε μέτρο και κριτήριο, επειδή το «όλα είναι πολιτική» έχει ξεφτιλιστεί στο «όλα είναι πραγματισμός», επειδή ο υπερμοντέρνος κόσμος κάνει με τα κρεμμυδάκια την ηθικολογία μα από θέσεις αμοραλισμού, καλό είναι να τα λέμε φωναχτά.
