Τον περασμένο Οκτώβρη, 180 Ινδοί και 230 διεθνείς ακτιβιστές και πανεπιστημιακοί έστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό της Ινδίας, εκφράζοντας την ανησυχία και την αντίθεσή τους στην εξαπόλυση της επιχείρησης «Πράσινο Κυνήγι» στις περιοχές των ιθαγενών λαών, που αποτελούν στόχο και λεία των πολυεθνικών. Στην κυβέρνηση, που ενώ θα έπρεπε να επιλύσει τα προβλήματα των ιθαγενών, αποφάσισε «αντί να σκοτώσει τη φτώχεια, να σκοτώσει τους φτωχούς». Ανάμεσα στις 410 υπογραφές, τα ονόματα των Βαντάνα Σίβα, Ρατζίς Κολακάντι, Νόαμ Τσόμσκι, Χάουαρντ Ζιν, Ντέιβιντ Μπαρσαμιάν και βέβαια της Αρουντάτι Ρόι.
Οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις διεξάγονται χωρίς την παραμικρή πληροφόρηση. Η προσέγγιση δημοσιογράφων και ανθρωπιστικών οργανώσεων δεν επιτρέπεται.
Μόνο μέσα στο 2009 οι δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν 499 μέλη κοινοτικών συμβουλίων για να διαλύσουν την τοπική δημοκρατική αυτοδιαχείριση, ενώ οι υποθέσεις για τη δολοφονία 500 ανθρώπων από τις αστυνομικές αρχές, παρ’ όλη τη σοβαρότητά τους, εκκρεμούν αδικαιολόγητα πάνω από ένα χρόνο στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ήδη, σε όλη τη χώρα πραγματοποιούνται μεγάλες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης. Το κείμενο «Η καρδιά της Ινδίας δέχεται επίθεση» έγινε σημαία των Ινδών καταφρονεμένων! Στην Τσενάι, πρωτεύουσα της πολιτείας Ταμίλ Ναντού (62,4 εκατ. κάτοικοι), οι οργανωτές μιας τεράστιας συγκέντρωσης εναντίον της επιχείρησης «Πράσινο Κυνήγι», μοίρασαν -μαζί με τις προκηρύξεις- 10.000 αντίτυπα του δοκιμίου της Αρουντάτι Ρόι!
Η καρδιά της Ινδίας δέχεται επίθεση*
Εάν οι επίπεδοι λόφοι καταστραφούν, θα καταστραφούν τα δάση που τους ντύνουν, καθώς και τα ποτάμια και τα ρυάκια που βγαίνουν από τα δάση και ποτίζουν τον κάμπο. Έτσι, θα καταστραφεί και η φυλή Ντονγκρία Κοντ που κατοικεί εκεί πολύ πριν υπάρξει το κράτος που λέγεται Ινδία. Όπως θα καταστραφούν εκατοντάδες χιλιάδες μέλη των φυλών που ζουν στη δασωμένη καρδιά της Ινδίας και που η γη τους υφίσταται παρόμοια επίθεση…
Στις φλομωμένες από κάπνα, πυκνοκατοικημένες πόλεις μας, μερικοί άνθρωποι λένε: «Και τι έγινε; Κάποιος πρέπει να πληρώσει το κόστος της προόδου». Μερικοί μάλιστα λένε: «Ας το παραδεχτούμε. Αυτοί είναι άνθρωποι που η εποχή τους τελείωσε. Κοιτάξτε σε οποιαδήποτε ανεπτυγμένη χώρα –Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία– όλες τους έχουν ένα “παρελθόν”. Πράγματι έχουν. Γιατί όχι κι “εμείς”;»…
Με αυτή τη λογική, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την επιχείρηση «Πράσινο Κυνήγι», έναν πόλεμο υποτίθεται κατά των Μαοϊκών επαναστατών που έχουν το αρχηγείο τους στις ζούγκλες της κεντρικής Ινδίας. Φυσικά, οι Μαοϊκοί δεν είναι σε καμία περίπτωση οι μόνοι που επαναστατούν. Υπάρχει σε ολόκληρη τη χώρα ένα μεγάλο φάσμα αγώνων στους οποίους συμμετέχουν άνθρωποι–ακτήμονες, Νταλίτ (η κατώτερη κάστα των «ανέγγιχτων», σημ. μετ.), άστεγοι, εργάτες, αγρότες, υφαντουργοί. Αυτοί αντιστέκονται σε ένα ασήκωτο φορτίο από αδικίες, που περιλαμβάνει πολιτικές επιλογές που επιτρέπουν στις εταιρείες τη γενική αρπαγή της γης και των πόρων των ανθρώπων. Εντούτοις, η κυβέρνηση ξεχώρισε τους Μαοϊκούς σαν τη μεγαλύτερη απειλή…
Τώρα, στην κεντρική Ινδία, ο μαοϊκός αντάρτικος στρατός αποτελείται, σχεδόν εξ ολοκλήρου, από απεγνωσμένους φτωχούς ανθρώπους των φυλών, που ζουν σε συνθήκες χρόνιας πείνας του επιπέδου των λιμών που συνδέονται με την υποσαχάρια Αφρική. Είναι οι άνθρωποι που, ακόμα και 60 χρόνια μετά την αποκαλούμενη ανεξαρτησία της Ινδίας, δεν έχουν καμία πρόσβαση στην παιδεία, την υγειονομική περίθαλψη ή τη νομική κάλυψη. Είναι άνθρωποι που είναι θύματα μιας χωρίς οίκτο εκμετάλλευσης, εξαπατώμενοι μονίμως από μικροεπιχειρηματίες και δανειστές, γυναίκες που βιάζονται «δικαιωματικά» από αστυνομικούς και δασοφύλακες. Το ταξίδι της επιστροφής σε μια μορφή αξιοπρέπειας οφείλεται κυρίως στους Μαοϊκούς που ζουν, εργάζονται και πολεμάνε στο πλευρό τους για δεκαετίες…
Το 2008, μια ομάδα ειδικών της κρατικής Επιτροπής Σχεδιασμού υπέβαλε μια έκθεση με την ονομασία «Ευκαιρίες ανάπτυξης σε περιοχές επιρροής του εξτρεμισμού», στην οποία αναφέρεται ότι «το Ναξαλίτικο (Μαοϊκό) κίνημα πρέπει να αναγνωριστεί ως ένα πολιτικό κίνημα με ισχυρή βάση μεταξύ των ακτημόνων και φτωχών χωρικών και ιθαγενών.
Η εμφάνιση και η μεγέθυνσή του πρέπει να συνεκτιμηθεί μέσα στις κοινωνικές συνθήκες και την εμπειρία των ανθρώπων που αποτελεί μέρος τους. Το πελώριο χάσμα ανάμεσα στην κρατική πολιτική και την αντίστοιχη εφαρμογή είναι ένα στοιχείο αυτών των συνθηκών.
Αν και η δηλωθείσα μακροπρόθεσμη ιδεολογία του κινήματος είναι η δυναμική κατάληψη της κρατικής εξουσίας, στην καθημερινή του πρακτική εκφράζεται βασικά σαν αγώνας για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την προστασία, την ασφάλεια και την τοπική ανάπτυξη». Καμία σχέση με την εκδοχή «η μεγαλύτερη απειλή για την εσωτερική ασφάλεια»…
Δεν αρκεί που ειδικές αστυνομικές δυνάμεις με τοτεμικά ονόματα, όπως «Γκρεϊχάουντ», «Κόμπρα» και «Σκορπιοί» εκκαθαρίζουν τα δάση, έχοντας το ελεύθερο να σκοτώνουν. Δεν αρκεί που το Κεντρικό Αστυνομικό Σώμα Δρυμών, το Σώμα Συνοριακής Φύλαξης και το διαβόητο Τάγμα Naga έχουν ήδη προκαλέσει καταστροφές και διαπράξει αδιανόητες θηριωδίες στα απομακρυσμένα δασικά χωριά. Δεν αρκεί που η κυβέρνηση υποστηρίζει και εξοπλίζει τη Salwa Judum, τη «λαϊκή πολιτοφυλακή», η οποία έχει διαπράξει δολοφονίες και βιασμούς και έχει πυρπολήσει τα πάντα στο πέρασμά της μέσα από τα δάση της Dantewada, με αποτέλεσμα 300.000 άνθρωποι να μείνουν άστεγοι ή να τραπούν σε φυγή. Τώρα η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει τη συνοριακή αστυνομία που διαφυλάσσει τα ινδο-θιβετιανά σύνορα και δεκάδες χιλιάδες παραστρατιωτικούς…
Εν τω μεταξύ, το κατεστημένο στην Ινδία έχει εξαπολύσει το πιο ισχυρό όπλο του. Σχεδόν μέσα σε μια νύχτα, τα ενταγμένα Μέσα Ενημέρωσής μας αντικατέστησαν τη σταθερή ροή παραπλανητικών, ανεπιβεβαίωτων, υστερικών ιστοριών περί «ισλαμικής τρομοκρατίας», με παραπλανητικές, ανεπιβεβαίωτες, υστερικές ιστορίες περί «κόκκινης τρομοκρατίας». Ταυτόχρονα, με την απάτη αυτή, το τι πραγματικά συμβαίνει καλύπτεται από ένα αδιαπέραστο πέπλο σιωπής.
Η λύση «Σρι Λάνκα» είναι πολύ πιθανή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κυβέρνηση της Ινδίας μπλόκαρε την ευρωπαϊκή πρόταση στον ΟΗΕ να διενεργηθεί έρευνα για εγκλήματα πολέμου που διέπραξε η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα κατά τις πρόσφατες επιθέσεις της εναντίον των Τίγρεων Ταμίλ…
Όταν οι άνθρωποι υφίστανται κτηνωδίες, τι καλύτερο έχουν να κάνουν από το να αντισταθούν;
Η οργή των ανθρώπων πηγάζει από την απελπιστική φτώχεια τους και τις δεκαετίες βασανισμών στα χέρια της αστυνομίας και των Χαρμάντ, της ένοπλης πολιτοφυλακής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας (Μαρξιστικό) που κυβερνά τη Δυτική Βεγγάλη πάνω από 30 χρόνια…
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι το αναπτυξιακό θαύμα της Ινδίας ναυάγησε. Μάλιστα, με τεράστιο κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος. Και τώρα, καθώς οι ποταμοί ξεραίνονται και τα δάση καταστρέφονται, καθώς ο υδροφόρος ορίζοντας υποχωρεί και οι άνθρωποι κατανοούν τι τους έχουν κάνει, το πρόβλημα επιστρέφει σαν μπούμεραγκ.
Σ’ όλη τη χώρα υπάρχει αναταραχή, διαδηλώνουν οι άνθρωποι που αρνούνται να παραιτηθούν από τη γη τους και από την πρόσβασή τους στους φυσικούς πόρους και δεν πιστεύουν, πλέον, ψεύτικες υποσχέσεις. Ξαφνικά έγινε προφανές ότι ρυθμός ανάπτυξης 10% και η δημοκρατία είναι ασύμβατα πράγματα.
Για να βγει ο βωξίτης από τους λόφους, για να βγει ο σίδηρος από το υπέδαφος των δασών, για να εγκαταλείψει το 85% των κατοίκων της Ινδίας τη γη του και να πάει στις πόλεις (αυτό που ο υπουργός Εσωτερικών θα ήθελε να δει), θα πρέπει η Ινδία να μετατραπεί σε αστυνομικό κράτος. Η κυβέρνηση θα πρέπει να στρατιωτικοποιηθεί. Για να νομιμοποιηθεί αυτή η στρατιωτικοποίηση χρειάζεται εχθρός. Οι Μαοϊκοί είναι αυτός ο εχθρός. Οι Μαοϊκοί είναι για τους φονταμενταλιστές των εταιριών ό,τι είναι οι μουσουλμάνοι για τους ινδουιστές φονταμενταλιστές…
Εάν χρειάζονται 600.000 στρατιώτες για να υποταχθεί μια μικρή κοιλάδα στο Κασμίρ, πόσοι θα χρειαστούν για να αναχαιτίσουν την αυξανόμενη οργή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων;
* Αποσπάσματα από το δοκίμιο της Αρουντάτι Ρόι.
