Ο Άρνλγιοτ Ασκ, ιστορικό στέλεχος του Κόκκινου Κόμματος, μιλά στον Δρόμο την επαύριο των νορβηγικών εκλογών
Με τον Άρνλγιοτ Ασκ γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, την εποχή των ανολοκλήρωτων επαναστατικών θυελλών, εντάχθηκε στο κίνημα – μέσα από τις γραμμές του Εργατικού Κομμουνιστικού Κόμματος της Νορβηγίας (ΑΚΡ), που μετεξελίχθηκε σε Κόκκινο Κόμμα (Rødt). Με μεγάλη διεθνιστική δράση επί δεκαετίες, έχει βρεθεί πολλές φορές και στην Ελλάδα σε σημαντικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας της, ενώ συμμετείχε και σχεδόν σε όλα τα Resistance Festival εκπροσωπώντας το κόμμα του. Με δυο λόγια, ο Άρνλγιοτ είναι ένας σπουδαίος φίλος του λαού μας, ένας ειλικρινής εραστής της Ελλάδας. Συνήθως οι συζητήσεις μας επικεντρώνονται στη δική μας χώρα. Ήρθε όμως η στιγμή να μιλήσουμε μαζί του αναλυτικότερα και για τη Νορβηγία, ιδίως αφού αυτή την εβδομάδα ολοκληρώθηκαν εκεί οι βουλευτικές εκλογές.
Συνέντευξη στον Ερρίκο Φινάλη
Άρνλγιοτ, ας ξεκινήσουμε από τα τελευταία νέα: Χθες ολοκληρώθηκαν οι βουλευτικές εκλογές στη Νορβηγία. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα, και πώς το αποτιμάς;
Τόσο τα κόμματα του συντηρητικού κυβερνητικού συνασπισμού, που περιλαμβάνει το ακροδεξιό «Προοδευτικό Κόμμα», όσο και η σοσιαλδημοκρατική αξιωματική αντιπολίτευση, έχασαν ψήφους και ποσοστά. Τα μοναδικά κόμματα που ενισχύθηκαν είναι αυτά που αντιπαλεύουν βασικές επιλογές της νορβηγικής άρχουσας τάξης – σε πολλές από τις οποίες συναινούν και οι σοσιαλδημοκράτες του Εργατικού Κόμματος. Γι’ αυτό και οι σοσιαλδημοκράτες θεωρούνται οι μεγάλοι ηττημένοι αφού, παρότι ήταν η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν κατάφεραν να επωφεληθούν από την όποια δυσαρέσκεια για τις πολιτικές της απερχόμενης κυβέρνησης – αντίθετα, επιβεβαιώθηκε η καθοδική πορεία τους, που ξεκίνησε την περασμένη δεκαετία. Όσον αφορά τους κερδισμένους, πρώτο-πρώτο είναι το Κεντρώο Κόμμα, το οποίο σχεδόν διπλασίασε τα ποσοστά και τις έδρες του, αλλά και η Αριστερά – το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα και το Κόκκινο Κόμμα.
Πώς εξηγείται η επιτυχία του Κεντρώου Κόμματος, αλλά και η ενίσχυση της Αριστεράς; Το κόμμα σας, παρεμπιπτόντως, είχε να εκλέξει βουλευτή εδώ και δύο δεκαετίες, σωστά;
Ναι, σε ό,τι μας αφορά είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι – απλώς «αρκετά», διότι δεν καταφέραμε να κρατήσουμε αρκετούς από τους νέους υποστηρικτές μας, που την ύστατη ώρα στράφηκαν στη «χρήσιμη ψήφο». Πάντως τώρα πια μπορούμε να εκμεταλλευθούμε τις δυνατότητες που μας δίνει η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα τελευταία χρόνια διευρύναμε τη γενική πολιτική και ιδεολογική επιρροή μας, και έτσι πετύχαμε το υψηλότερο ποσοστό στην ιστορία μας – στο Όσλο ξεπεράσαμε το 6% και σε ορισμένες περιοχές του Βορρά είχαμε διψήφια ποσοστά. Υπάρχει δηλαδή, ιδίως μεταξύ της νεολαίας αλλά και της παραδοσιακής βάσης των σοσιαλδημοκρατών, μια δειλή για την ώρα αριστερή στροφή, που έδωσε ώθηση τόσο σ’ εμάς όσο και στο Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα – βοηθούντος και του… Εργατικού Κόμματος, το οποίο έκανε σαφές ότι επεδίωκε να κυβερνήσει με τη στήριξη της Κεντροδεξιάς κι όχι της Αριστεράς.
Όμως, όπως ήδη είπα, ο σημαντικότερος νικητής είναι το Κεντρώο Κόμμα – μια δύναμη με την οποία συνεργαζόμαστε στο μέτωπο εναντίον της Ε.Ε. και σε άλλα ζητήματα, και είναι εδραιωμένη στην ύπαιθρο. Το Κεντρώο Κόμμα έκανε θραύση ιδίως στο Βορρά καταφερόμενο εναντίον της συγκεντρωτικής κυβερνητικής πολιτικής, στην οποία συναινούν και οι σοσιαλδημοκράτες. Η πολιτική αυτή οδηγεί στη συγχώνευση δήμων και κοινοτήτων, στην εγκατάλειψη της υπαίθρου, στο κλείσιμο στρατοπέδων λόγω της πλήρους ενσωμάτωσης του νορβηγικού στρατού στο στρατιωτικό σχεδιασμό των ΗΠΑ, και συνακόλουθα στη μείωση της εθνικής κυριαρχίας – ένα ζήτημα που μόνο το Κεντρώο Κόμμα κι εμείς θέτουμε στο επίκεντρο.
Ποια άλλα θέματα κυριάρχησαν στην προεκλογική περίοδο;
Καταρχήν η επίθεση στο κοινωνικό κράτος – για παράδειγμα σήμερα 4 ιδιωτικές εταιρίες με έδρα εκτός Νορβηγίας, γεγονός που διευκολύνει τη φοροαποφυγή, ελέγχουν το 50% των βρεφονηπιακών σταθμών. Γενικά οι δημόσιες υπηρεσίες, που είναι υψηλής ποιότητας, βρίσκονται στο στόχαστρο των αστικών κομμάτων. Έπειτα, θέμα υπάρχει και με το λεγόμενο κοινωνικό ντάμπινγκ – δηλαδή την «εισαγωγή» φτηνού εργατικού δυναμικού από τρίτες χώρες. Η αντίσταση σ’ αυτές τις πρακτικές είναι που ενίσχυσε την επιρροή μας και στα συνδικάτα, τα οποία πλέον έχουν υιοθετήσει κριτική στάση έναντι του Εργατικού Κόμματος – και ταυτόχρονα έχουν στοχοποιηθεί από τη νεοφιλελεύθερη ελίτ, καθώς διατηρούν πάντα μεγάλο μέρος της ισχύος τους στη Νορβηγία. Έχει αρχίσει αντιπαράθεση και για το θέμα ερευνών για νέα κοιτάσματα πετρελαίου, περιλαμβανομένης μιας περιοχής στο Βορρά που είναι ο σημαντικότερος παγκοσμίως τόπος αναπαραγωγής του μπακαλιάρου. Η αντίθεση του Κεντρώου Κόμματος, του Κόκκινου Κόμματος, των Πράσινων κ.ά. σε μια πολιτική περιβαλλοντικής καταστροφής ήταν εξάλλου μια βασική αιτία της επιλογής των σοσιαλδημοκρατών, που υποστηρίζουν αυτού του είδους την κοντόφθαλμη «ανάπτυξη», να αναζητήσουν συμμάχους στα νεοφιλελεύθερα κεντροδεξιά κόμματα…
Πάντως με ή χωρίς αυτά, το Εργατικό Κόμμα δύσκολα θα βρεθεί στο πηδάλιο, αν δει κανείς το συσχετισμό των εδρών στη νέα βουλή!
Για να σχηματιστεί κυβέρνηση είτε συντηρητική είτε σοσιαλδημοκρατική –πιο πιθανό το πρώτο– θα χρειάζεται πλέον η συμμετοχή ή η στήριξη τεσσάρων κομμάτων. Σε κάθε περίπτωση, μπαίνουμε σε περίοδο ασταθούς και αδύναμης διακυβέρνησης. Οι Συντηρητικοί και οι ακροδεξιοί για να συνεχίσουν χρειάζονται πλέον τη στήριξη όχι μόνο των Φιλελεύθερων, όπως μέχρι τώρα, αλλά και των Χριστιανοδημοκρατών – οι οποίοι όμως έχουν δηλώσει ότι δεν θα στηρίξουν κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν οι ακροδεξιοί. Θα δούμε πόσο θα το τηρήσουν, διότι ήδη δέχονται τεράστια πίεση. Θα μπορούσαν ίσως να παράσχουν ανοχή στους σοσιαλδημοκράτες – που όμως και σ’ αυτήν την περίπτωση θα χρειάζονταν τη στήριξη και του Κεντρώου και του Σοσιαλιστικού Αριστερού Κόμματος, δηλαδή δυνάμεων που αντιτίθενται σε κεντρικές επιλογές του Εργατικού Κόμματος. Στο παρελθόν βέβαια το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα υποστήριξε ακόμη και ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς – αλλά το πλήρωσε ακριβά. Το δε Κεντρώο Κόμμα θα συναινέσει ακόμη δυσκολότερα, διότι υπάρχει το μεγάλο αγκάθι της πολιτικής που απεμπολεί την εθνική κυριαρχία…
Μιλώντας για εθνική κυριαρχία, η Νορβηγία είναι εκτός Ε.Ε. αλλά… πολύ εντός ΝΑΤΟ, σωστά;
Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο κύριος Στόλτενμπεργκ, προέρχεται από τις τάξεις του Εργατικού Κόμματος – και μάλιστα τον θυμάμαι, στα νιάτα του, να διαδηλώνει μαζί μας… εναντίον του ΝΑΤΟ! Δεν είναι τυχαία σ’ αυτή τη θέση, αφού ο νορβηγικός στρατός έχει μετατραπεί σήμερα σε θυγατρική, κυριολεκτικά, των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ. Όλος ο σχεδιασμός του υπηρετεί αποκλειστικά πλέον τα πλάνα του Πενταγώνου – εξ ου και η αποψίλωσή του και η εγκατάλειψη κάθε σχεδιασμού υπεράσπισης του εθνικού εδάφους, που έχει ξεσηκώσει κατακραυγή ακόμη και μεταξύ των Νορβηγών στρατιωτικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι διέρρευσαν έγγραφα προς εμάς που αποκαλύπτουν το νέο άρρητο δόγμα της άρχουσας τάξης – δηλαδή την πλήρη υποταγή και συμμετοχή στους πολέμους των ΗΠΑ διότι «η απειλή εναντίον της νορβηγικής εθνικής κυριαρχίας πρέπει να καταπολεμηθεί στο εξωτερικό»! Έτσι τα δίνουμε όλα για την εξυπηρέτηση της παραγωγής και ανάπτυξης των αεροσκαφών F35 (η «φιλειρηνική» Νορβηγία κατασκευάζει τους πυραύλους τους) και των αμερικανικών βάσεων, για την αποστολή Νορβηγών στρατιωτών στο Αφγανιστάν και τη Συρία, αλλά και στην Πολωνία και τη Λιθουανία, κατά της Ρωσίας βέβαια, όπως και για τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» που έχουν εγκαταστήσει οι ΗΠΑ στη χώρα μας –πάλι με στόχο τη Ρωσία– κ.ο.κ.
Είναι αλήθεια ότι σ’ αυτό το μέτωπο, δηλαδή στον αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ και τους πολέμους του, ενάντια στην υποταγή της Νορβηγίας και του στρατού της στα σχέδια της Ουάσιγκτον, είμαστε πιο μόνοι απ’ ό,τι στον αγώνα για την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και των εργατικών δικαιωμάτων, στην απόρριψη των ιδιωτικοποιήσεων και της πολιτικής συγκεντρωτισμού, ή στην αντίθεση ένταξης της χώρας μας στην Ε.Ε. Ευτυχώς, υπάρχουν και περιπτώσεις που το Κεντρώο Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα επίσης αντιπαλεύουν πτυχές της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, όπως για παράδειγμα τα σχέδια αύξησης του αριθμού των Νορβηγών στρατιωτών που συμμετέχουν σε ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Όμως έχουμε ακόμα να διανύσουμε μακρύ δρόμο μέχρι να απεγκλωβιστούμε από το αμερικανικό οικοδόμημα.
