Ο Σεπτέμβρης μπαίνει με καταιγισμό μέτρων, απαγορεύσεων, διώξεων, διαταγμάτων, περιορισμών, ελέγχων, εκτοπισμών, ανατιμήσεων… Την ώρα που μεθοδικά κτίζεται ένα δυστοπικό παρόν, που σχεδόν κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πριν από 3-4 χρόνια, θέλουν να εμφανίσουν μια ψεύτικη εικόνα: ότι η πλειοψηφία των κατοίκων του δυτικού τουλάχιστον κόσμου συμφωνεί με τη διαχείριση της πανδημίας και της «οικολογικής κρίσης». Τεράστιο ψέμα, όπως δείχνουν πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Η άκρατη φυσικοποίηση φαινομένων που η πηγή τους, η ανάπτυξή τους και η καταστρεπτικότητά τους συνδέεται άμεσα με τις συνθήκες που δημιουργεί και επιβάλλει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά που έχουν όλες οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης από το «επιχειρείν» και τη νέα «χρηματιστική» που στήνεται ακριβώς πάνω στις καταστροφές αυτές.
Κι όχι μόνο. Στη βάση του υλικού συμφέροντος των ελίτ της οικονομίας, της πολιτικής, των επιστημονικών και ιατρικών ιερατείων και επιτροπών (μαζί με όλους τους θεσμούς και τους μηχανισμούς ελέγχου και καταστολής) κτίζεται ένα νέο καθεστώς, με κυρίαρχα τα χαρακτηριστικά της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Πρόκειται για μια νέα καθεστωτική μορφή που προσιδιάζει σε μια δικτατορία νέου τύπου, με περικάλυμμα τη σωτηρία από την πανδημία και τις οικολογικές καταστροφές.
Η λεγόμενη «πράσινη οικονομία», αγκαζέ με το φαρμακευτικοϊατρικό βιομηχανικό σύμπλεγμα, προχωρούν σε έναν μεγάλο κοινωνικό μετασχηματισμό, διαιωνίζοντας την κυριαρχία του κεφαλαίου επί της ανθρωπότητας με νέους μεθόδους παραγωγής και ελέγχου. Η «πράσινη οικονομία» τρέφεται από τις καταστροφές που προκαλεί το ίδιο το σύστημα σε πλανητική κλίμακα, στο όνομα της επούλωσης των πληγών που τάχα έρχονται «φυσικά». Το ιατροφαρμακευτικό σύμπλεγμα –με τη συνταγή του εμβολίου– έχει κάθε λόγο να θέλει (και το επιδιώκει) να παραταθεί η πανδημία και να μην καταπολεμηθεί, γιατί είναι μια πηγή τεράστιων υπερκερδών για τις Big Pharma. Η «ψηφιακή κοινωνία» –άλλη πηγή τεράστιων υπερκερδών σήμερα– πέρα από τους χειριστικούς ρόλους που έχει, δίνει τεράστιες δυνατότητες για την υλοποίηση του βιοπολιτικού ελέγχου μεγάλων πληθυσμών σε όλο τον κόσμο.
Τούτες τις μέρες –μέρες σημαντικές και κρίσιμες– αφού περιφράχτηκαν οι χώροι, σκάβονται τα θεμέλια και ρίχνονται τα μπετά της νέας καθεστωτικής φάσης. Με τον φόβο, τον τρόμο του θανάτου στην εντατική ή στο σπίτι, με τον πιο άγριο οικονομικό εξαναγκασμό, τις απολύσεις, την υποχρεωτικότητα, τα λοκντάουν, με την κήρυξη ενός πολέμου στους «επικίνδυνους» ανεμβολίαστους, με τη διασπορά του διχασμού, του μίσους και της διαίρεσης μέσα στην κοινωνία, και με λάβαρο μια τεχνοεπιστήμη, αμαρτωλή και ένοχη κυρίως για την προσυπογραφή όλων των αποφάσεων πολυεθνικών μεγαθηρίων και κυβερνήσεων.
Ο υποβιβασμός του ανθρώπου σε επαίτη (υπό όρους δικτατορικούς) μιας ελεημοσύνης σωτηρίας, είναι ένας από τους σύγχρονους όρους εξανδραποδισμού του, αντί της αναγκαίας ανθρωποποίησής του μέσα από αποτίναξη των σύγχρονων πολλαπλών δεσμών και αλλοτριώσεων.
Είναι αναγκαία, υπεραναγκαία, μια άλλη διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης: η αντίσταση και ο αγώνας για ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα. Αν δεν υπήρχε αυτή η διάσταση, δεν ξέρουμε πού θα ήμασταν τώρα ως ανθρωπότητα…
