Όταν, με μοναδικό αντάλλαγμα την κάλπικη αναγνώριση της χώρας ως «πολύτιμου συμμάχου» των ΗΠΑ, οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. ανανέωναν την αμυντική συνεργασία Ελλάδας-ΗΠΑ, μετέτρεπαν τη χώρα σε απέραντο χώρο φιλοξενίας αμερικανικών βάσεων. Από τότε ήταν βέβαιο ότι η χώρα όχι μόνο προσχωρούσε στην ανεπιφύλακτη αποδοχή των αμερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδίων στην περιοχή, αλλά ταυτόχρονα αποδεχόταν ενεργητικό ρόλο στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς της Δύσης.
Πράγματι, η Αλεξανδρούπολη έχει μετατραπεί σε βασικό πυλώνα διοικητικής μέριμνας και μεταφοράς στρατιωτικού υλικού και προσωπικού στον πόλεμο της Ουκρανίας, καθιστώντας τη χώρα μας «μη φιλική» και νόμιμο στόχο της Ρωσίας αν ο αργόσυρτος πόλεμος της Ουκρανίας μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη σύγκρουση. Την ίδια στιγμή η Σούδα, ίσως και η Καλαμάτα, διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στον πόλεμο-γενοκτονία που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη και που σταδιακά οδηγείται σε μια γενικευμένη σύρραξη στη Μέση Ανατολή.
Η Ελλάδα στρατιωτικά και διπλωματικά συντάσσεται πλήρως με την άθλια υποκρισία της συλλογικής Δύσης, που από τη μία πλευρά αναγνωρίζει το –ανύπαρκτο– «δικαίωμα» του κατακτητή στην αυτοάμυνα σε βάρος της κατακτημένης Παλαιστίνης και ζητά… «λελογισμένη χρήση βίας», και από την άλλη στηρίζει με όλους τους τρόπους την εξαφάνιση της Παλαιστίνης και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της.
Με ορατό το ενδεχόμενο γενικευμένης εμπλοκής στην Υεμένη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς την έγκριση της Βουλής, αποφάσισε να στείλει μια φρεγάτα υπό αμερικάνικη διοίκηση στην περιοχή – τη στιγμή μάλιστα που έγινε γνωστό ότι τα ελληνικά πλοία δεν διαθέτουν ούτε καν ικανό εξοπλισμό ώστε να προστατευθούν από τις πυραυλικές ικανότητες των Χούθι
Στις φλόγες της Υεμένης
Η στάση αυτή της χώρας οδήγησε αναπόφευκτα και στα ακόμα χειρότερα. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε, καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ, την αποστολή ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα στα πλαίσια της μονομερούς απόφασης των ΗΠΑ και Βρετανίας να «προστατέψουν» τη διεθνή ναυτιλία από τις επιθέσεις των Χούθι της Υεμένης σε βάρος πλοίων που συνδέονται με το Ισραήλ. Είναι χαρακτηριστικό όμως το σχετικό μήνυμα των Χούθι προς τα κράτη μέλη της Ε.Ε.: «Στοχεύουμε μόνο πλοία που συνδέονται με το Ισραήλ, όχι με στόχο την κατάσχεση ή τη βύθισή τους, αλλά την αλλαγή της πορείας τους, προκειμένου να αυξήσουμε το οικονομικό κόστος για το Ισραήλ και να ασκήσουμε πίεση στην εν λόγω οντότητα να σταματήσει τα εγκλήματά της στη Γάζα» [βλ. ολόκληρο το μήνυμα κάτω].
Εύλογα, πολλές ευρωπαϊκές χώρες έδειξαν επιφυλάξεις για τη συμμετοχή τους σε μια τέτοια αποστολή, και σχεδιάζουν προσεκτικά το νομικό και επιχειρησιακό πλαίσιο μιας χωριστής παρέμβασης στην περιοχή. Η πρωτοβουλία ΗΠΑ-Βρετανίας δεν έχει ως τώρα εγκριθεί από τον ΟΗΕ, και μάλιστα οι ίδιοι οι εμπνευστές της παραδέχονται ότι δεν έχει καμιά αποτελεσματικότητα αν δεν συνοδευτεί από την παρουσία χερσαίων δυνάμεων στην Υεμένη! Μέσα σε αυτό το ζοφερό πλαίσιο και με ορατό το ενδεχόμενο γενικευμένης εμπλοκής στην Υεμένη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς την έγκριση της Βουλής, αποφάσισε να στείλει μια φρεγάτα υπό αμερικάνικη διοίκηση στην περιοχή – τη στιγμή μάλιστα που έγινε γνωστό ότι τα ελληνικά πλοία δεν διαθέτουν ούτε καν ικανό εξοπλισμό ώστε να προστατευθούν από τις πυραυλικές ικανότητες των Χούθι.
Αντιδράσεις και κίνδυνοι
Η θύελλα αντιδράσεων μεταξύ των μελών του πληρώματος της υποψήφιας προς αποστολή φρεγάτας μαρτυρά την ελλιπή προετοιμασία και εκθέτει ανεπανόρθωτα την ελληνική κυβέρνηση. Για να διασκεδασθούν οι εντυπώσεις, Έλληνας αξιωματικός επισκέπτεται το Μπαχρέιν και συζητά με τους Αμερικανούς ιθύνοντες σχετικά με το αν το ελληνικό πλοίο θα περιπολεί σε απόσταση ασφαλείας από το βεληνεκές των πυραύλων των Χούθι, ή θα τεθεί υπό την προστασία πιο σύγχρονων μονάδων του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ…
Η σπουδή της πρόθυμης κυβέρνησης Μητσοτάκη να εξυπηρετήσει τους «συμμάχους» της και να νομιμοποιήσει την επιθετική μονομερή πρωτοβουλία ΗΠΑ-Βρετανίας εκθέτει σε σοβαρό κίνδυνο το πλήρωμα της ελληνικής φρεγάτας που ετοιμάζεται να αποπλεύσει για την Ερυθρά Θάλασσα. Ταυτόχρονα εμπλέκει τη χώρα σε μια στρατιωτική κλιμάκωση που απειλεί να οδηγήσει σε ανάφλεξη ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, τινάζοντας στο αέρα ό,τι έχει απομείνει από τις σχέσεις φιλίας και καλών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και των χωρών της Μέσης Ανατολής – με οδυνηρές συνέπειες για το σύνολο των θεμάτων που αφορούν τις απειλές που δέχεται η χώρα σε Αιγαίο, Κύπρο και Ν.Α. Μεσόγειο.
