Ο δρ Σαϊμπάμπα, καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Δελχί, γεννήθηκε πριν 57 χρόνια σε μια οικογένεια φτωχών χωρικών. Πολύ μικρός έμεινε ανάπηρος λόγω πολιομυελίτιδας, αλλά με πείσμα σπούδασε, και με το ίδιο πείσμα τάχθηκε εξαρχής στο πλευρό των καταπιεσμένων. Πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι του όργωνε τις φτωχογειτονιές, την ύπαιθρο και τα πανεπιστήμια κι έσπερνε την ιδέα της αντίστασης.
Όταν η ινδική κυβέρνηση εξαπέλυσε μια τεράστια επιχείρηση εξόντωσης των «μαοϊκών τρομοκρατών» (δηλαδή των αυτοχθόνων που αντιδρούσαν στην καταστροφή τους από τις εξορυκτικές εταιρίες), ο δρ Σαϊμπάμπα ύψωσε ξανά τη φωνή του. Το 2014 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη με βάση τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο. Τον περασμένο Μάρτιο, μετά από μια δεκαετία εγκλεισμού σε άθλιες συνθήκες που επιδείνωσαν σε ακραίο βαθμό την ήδη εύθραυστη υγεία του, το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την καταδίκη του Σαϊμπάμπα και άλλων 5 συναγωνιστών του – μεταξύ των οποίων και ο καθολικός ιερέας Σταν Σουάμι, που όμως εν τω μεταξύ είχε πεθάνει στη φυλακή σε ηλικία 83 ετών…
Το περασμένο Σάββατο πέθανε και ο δρ Σαιμπάμπα. Όταν το καθεστώς του ακροδεξιού ινδουιστή πρωθυπουργού Μόντι φτάνει να εξοντώνει ανάπηρους και γέρους επειδή «δεν ήξεραν να κρατούν κλειστό το στόμα τους», απλά αποκαλύπτει την ευθραυστότητά του.
