του Αλέξανδρου Τσίγγου
Την ώρα που ο κύριος Τραμπ αναλαμβάνει να ξαναφέρει την πατρίδα του τις ΗΠΑ στα περασμένα μεγαλεία, ελάχιστοι ίσως μπορούν να αντιληφθούν, έξω από τους ιδεολογικούς ή ιδεοληπτικούς φακούς τους, ότι αυτό σημαίνει τη συρρίκνωση των άλλων. Είναι νόμος πανάρχαιος ότι το μεγαλείο του ενός σημαίνει την κατάπτωση των άλλων.
Φυσικά ο κύριος Τραμπ δεν θα θελήσει να εξετάσει πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν μεγάλες σε αυτούς τους δυο αιώνες. CorneliusVanderbilt, JohnD. Rockefeller, AndrewCarnegie, J.P. Morgan, HenryFord, οι RobberBarons όπως οι ίδιοι οι Αμερικανοί τους αποκαλούν, αφού ολοκλήρωσαν την κεφαλαιοκρατική μπονάντσα τους δαμάζοντας την Άγρια Δύση, περνώντας τις ατελείωτες σιδηροτροχιές στην αχανή Αμερικανική ενδοχώρα. Το έκαναν χύνοντας τον καυτό χάλυβα και αναβλύζοντας το πετρέλαιο στα κορμιά ατελείωτων νεκρών του εκπολιτισμού της Αμερικανικής Δύσης, και κατόπιν απλώθηκαν σε αυτό που ονόμασαν «Πίσω αυλή» τους. Κεντρική και Λατινική Αμερική μέχρι τις άκρες της Παταγονίας στη Χιλή, και από τη Χαβάη και τις Φιλιππίνες στον Ειρηνικό μέχρι την Καραϊβική στον κόλπο του Μεξικού.
Αντικατέστησαν τις αποικιοκρατίες των Βρετανών, των Ισπανών και των Γάλλων, είτε αγοράζοντας εκτάσεις όπως η Νέα Ορλεάνη, είτε κατακτώντας δια της βίας όπως το Μεξικό και ο Παναμάς, είτε επεμβαίνοντας στρατιωτικά όπως στις Φιλιππίνες και την Κούβα και πουλώντας Δημοκρατία. Όχι όπως την εννοούμε εμείς. Αλλά όπως την εννοεί κάθε πλουτοκρατικό κεφάλαιο. Την ελευθερία της οικονομίας της αγοράς, όπου το μεγάλο ψάρι εξαφανίζει το μικρό.
Όταν έφτασε η οικοδόμηση του έργου της ανάπτυξης στο εσωτερικό τους και έπαψαν να είναι οι εξαγωγείς πρώτων υλών στην Ευρώπη, εκεί στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού, η αμερικανική ιδιαιτερότητα άρχισε να κοιτάει προς τις ρίζες της καταγωγής της. Τα ξαδέλφια στην Ευρώπη. Αυτάρεσκα μέσα από την υπερδύναμη που είχε η αξιοποίηση κάθε ίντσας της ενδοχώρας της και κάθε μετανάστη στην εξαθλίωσή του, είδε με φοβία στην αρχή, προτιμώντας τον απομονωτισμό του Δόγματος Μονρόε: «Μην ανακατεύεστε Ευρωπαίοι με τα της Αμερικανικής Ηπείρου και δεν ανακατευόμαστε στα λερωμένα από αίμα χέρια σας στα ζητήματα της Ευρώπης». Μα όπως το τραπεζικό κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα ούτε και χρώμα, αλλά έχει συγκεκριμένα χέρια και ιδιοκτησία, τους γνωστούς δημιουργούς των Τραπεζών και του ελέγχου του χρήματος στην Ευρώπη, η διεθνοποίησή του δεκαετίες πριν την παγκοσμιοποίησή του, την οδήγησε στην απόβαση στην Ευρώπη και σε όλο τον τότε αποικιοκρατούμενο κόσμο. Παντού με την ίδια σημαία της Αμερικανικής Ιδιαιτερότητας και της χρυσής συνταγής της Δημοκρατίας, όπως είπαμε πιο πάνω, της Ελευθερίας της Αγοράς. Σαν νέοι ιεραπόστολοι, γραφειοκράτες και πράκτορες των μυστικών της υπηρεσιών, διπλωμάτες και επιχειρηματίες, πολλοί εμφορούμενοι με μεγάλα ποσοστά αθώας αφέλειας, έπλασε τον Μεταπολεμικό κόσμο έχοντας απέναντι ένα Σοβιετικό Μπλοκ που ξεκινούσε από το τοίχος του Βερολίνου και έφτανε μέχρι το Βλαδιβοστόκ.
Δεν ήρθαν σαν λύση απέναντι στη στυγνή εκμετάλλευση λαών και χωρών από τους Βρετανούς για παράδειγμα. Δεν ήρθαν να λύσουν τα δεσμά της εξαθλίωσης από λίγες οικογένειες που διαμόρφωναν την εξάρτηση της κάθε χώρας από τους μηχανισμούς του City του Λονδίνου για παράδειγμα. Ήρθαν να αντικαταστήσουν αυτούς τους ίδιους μηχανισμούς μέσα από το εκπληκτικό εφεύρημα της Ανώνυμης Εταιρίας. Δεν ήρθαν για να αποκαταστήσουν τους δοτούς μηχανισμούς δικαιοσύνης, να επαναστυλώσουν τους γκρεμισμένους ναούς της Θέμιδας. Ήρθαν για να τους επαναπροσδιορίσουν στο αγαστό έργο τους σε μια κοινωνία που πέρασε με ταχύτατο τρόπο στον αφοπλισμό και την κατανάλωση, σαν το χοντρό γουρούνι που έχει δύσπνοια και βραδυπορεί από το συσσωρευμένο λίπος του. Δεν ήρθε να αναστήσει χαμένους πολιτισμούς και τη φιλοσοφία του «ο Άνθρωπος είναι Ον Πολιτικό». Δεν ήρθε για να επανακτήσει ο άνθρωπος το κύρος του και να σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς του. Ήρθε για να τον δέσει στους μοντέρνους τρόπους των Σάυλωκ, τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες, και να τον βυθίσει ακόμα περισσότερο στον τόκο και στην απώλεια ενός ανθρώπινου ελεύθερου μέλλοντος.
Η σκληρή πραγματικότητα για κάθε λαό που ήθελε να αναπνεύσει Ελευθερία Πολιτική και να προκόψει ήρθε να δοκιμαστεί από αυτά τα γιγάντια ατσαλένια σαγόνια της PaxAmericana. Πραξικοπήματα, όπως το πρώτο στην Γουατεμάλα των συμφερόντων της UnitedFruits των συμφερόντων των αδελφών Ντάλες, ο ένας υπουργός Δικαιοσύνης και ο άλλος ο πρώτος διευθυντής της CIA, δικτατορίες όπως των Τρουχίλο, των Μπατίστα και των Σομόζα, η εκτέλεση της Δημοκρατίας του Ιράν με το πραξικόπημα και την εκτέλεση του Μοσαντέκ, οι δολοφονίες λαϊκών ηρώων όπως του Πατρίς Λουμούμπα στο Κονγκό, ή του Αλλιέντε στη Χιλή. Δεν είχαν καμιά διαφορά από τη δολοφονία του Λουί Τίκα στα ανθρακωρυχεία στο Λάντλου του Κολοράντο, από την Εθνοφρουρά, για την προστασία των συμφερόντων των Ροκφέλερ. Ιστορίες όπως και η δικτατορία στην Ελλάδα, αποτελούσαν το ματωμένο ύφασμα που έντυσε την ιστορία της. Δίπλα σε αυτά, ο έλεγχος των πηγών πετρελαίων, των ενεργειακών δρόμων, οι Επτά αδελφές και η εξαγορασμένη ηγεσία των Αραβικών εμιράτων.
Κάποια στιγμή, η ενοποίηση του διεθνούς κεφαλαίου και οι διαρκείς εξαγορές είτε στον Τραπεζικό τομέα, είτε στον τομέα των πολυεθνικών εταιριών είτε στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, έφεραν τον πολυπόθητο στόχο της μετατροπής της Διεθνοποίησης σε Παγκοσμιοποίηση και την κατάλυση των προστασιών που πρόσφεραν τα Έθνη Κράτη από αυτές τις υπερεθνικές οντότητες. Ήταν αδύνατον αυτό να αφήσει ανεπηρέαστες τις ίδιες τις ΗΠΑ.
***
Οι διαδοχικές χρηματιστηριακές κρίσεις, προκληθείσες από αυτά τα αδηφάγα διεθνή κεφάλαια που τα ονομάζουμε funds, με πιο σπουδαία αυτή την κρίση του χρηματιστηρίου του 2008, κατάφεραν να ληστέψουν ως σύγχρονοι RobberBarons τις οικονομίες του Αμερικανού. Το σχέδιο περιλάμβανε και την ίδια ώρα τη γιγάντωση των Πέντε μεγάλων εταιρειών της τεχνολογίας που έμειναν έξω από αυτούς τους κύκλους καταστροφής, ως το εργαλείο της κοινωνικής απομόνωσης, του πολιτικού μας αναχωρητισμού, της μετατροπής μας από πολίτες σε καταναλωτές και από καταναλωτές σε χρήστες και από χρήστες σε απομονωμένα ανθρώπινα υβρίδια σάρκας και μηχανής.
Δεν μπορούσε να μην διαχυθεί η τεράστια ανισότητα στην κατοχή πλούτου, άρα και λόγω του συστήματός μας από ένα χαρακτηριστικό που αφορούσε τις σχέσεις του καταμερισμού εργασίας σε Ανεπτυγμένες χώρες, Αναπτυσσόμενες και τον Τρίτο Κόσμο. Ήρθε η τεράστια ανισότητα να διαπεράσει τις ίδιες τις γειτονιές των πόλεων στις ΗΠΑ, από τις Ανατολικές Ακτές ως τις ακτές της Καλιφόρνιας και από τον Νιαγάρα στα βόρεια σύνορα με τον Καναδά μέχρι τις όχθες του Ρίο Γκράντε που τις χωρίζει από το Μεξικό.
Το δόγμα του Σοκ έπαψε να είναι μόνο οικονομικό και χρειάστηκε να αποκτήσει και ιδεολογικό πρόσημο. Η woke κουλτούρα, θεωρία των χιλίων φύλων, η απόλυτη παραφροσύνη απέναντι στη φύση και την ανθρώπινη βιολογία, η θεωρία της τυραννίας της πλειοψηφίας, η αναγωγή των διαφόρων μειονοτήτων σεξουαλικού προσανατολισμού σε κυρίαρχο ζήτημα της απολιτίκ πολιτικής, ο γενιτσαρισμός από κάθε μορφής ανώμαλη αντίληψη επάνω στα παιδιά των ανθρώπων, έδωσε το χρώμα του ουράνιου τόξου, αυτή η κλοπή ενός φυσικού όμορφου φαινομένου και η μετατροπή του σε σύμβολο αγριότητας, να προστεθεί στο ματωμένο ύφασμα της ιστορίας των ΗΠΑ. Να τι έφερε τον κύριο Τραμπ στην εξουσία. Η ανάγκη του ίδιου του Αμερικανικού λαού να επιβιώσει από τα κρίματα που φόρτωσε στην ιστορία του.
Όσο λοιπόν ο κύριος Τραμπ δεν θα κοιτάει τις ρίζες της κοινωνικής πνευματικής και οικονομικής κατάπτωσης των ίδιων των Αμερικανών, το δένδρο με τα φρούτα που πατούσε στη στυγνή εκμετάλλευση άλλων λαών για να διατηρηθεί ο «Αμερικανικός Τρόπος» ζωής, το φτηνό ρεύμα, το φτηνό καύσιμο και οι ατελείωτες μικρές πισίνες των Αμερικανικών προαστίων, φουσκωμένων με φαγητό από τα Μακ Ντόναλντς και την αφρίζουσα κόκα κόλα, εμείς θα συνεχίζουμε προς την συρρίκνωσή μας. Το διεθνές δίκαιο θα οδηγείται στον παραπέρα εξευτελισμό του, με προτάσεις όπως ο μαζικός εκτοπισμός των Παλαιστίνιων από τη Γάζα και μετατροπή της σε Μεσανατολική Ριβιέρα, μετά τη μεγαλειώδη ανοχή απέναντι στη γενοκτονία τους από το Ισραήλ, που επέδειξε όλη η Ευρωπαϊκή ελίτ και εξουσία, ή την αγορά ανεξάρτητων κρατών όπως της Γροιλανδίας ή του Παναμά.
Τα ήθη και οι μέθοδοι των RobberBaron του 19ου αιώνα καλά θα κρατούν, μιας και το χρήμα θα αγοράζει ανθρώπους, έθνη, εδάφη ανενδοίαστα, και μιας ισχύει ότι με τον παρά μου πηδάω, πέρα από την κυρά μου, και τον γείτονά μου.
