Παρουσίασαν την απεριόριστη εξαγωγή κεφαλαίων σαν καθεστώς ελευθερίας.
Χωρίς να κάνουν διάκριση ανάμεσα στην εξαγωγή για επένδυση με σκοπό τη δημιουργία εσόδων για την εθνική οικονομία και την εξαγωγή με σκοπό την αποφυγή καταβολής φόρων, ενθάρρυναν και διευκόλυναν τη φυγή του συσσωρευμένου –νόμιμου και παράνομου- πλούτου στο εξωτερικό.
Αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να μειωθούν τα έσοδα από τη διαφυγή των κεφαλαίων, άσπρων, μαύρων και ημίλευκων, αλλά και να γίνει αποστράγγιση του ενεργού εθνικού πλούτου από το απαραίτητο ρευστό. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια, σύμφωνα με πολλές πηγές, τοποθετήθηκαν σε τράπεζες της Ελβετίας, Αγγλίας, Κύπρου και διαφόρων φορολογικών παραδείσων τύπου νησιών Φίτζι και Κεϊμάν. Το ίδιο έγινε μέσα από τις περίφημες οφσόρ εταιρίες που δεν φορολογούνται ούτε είναι υποχρεωμένες να αποστείλουν τα κέρδη τους στη χώρα προέλευσης των κεφαλαίων.
Με λίγα λόγια, στήθηκε μια ολόκληρη φάμπρικα αποξήρανσης της ελληνικής οικονομίας, που περιλάμβανε αφενός τη φυγή των «εθνικών» κεφαλαίων στο εξωτερικό και αφετέρου την εκχώρηση σε «συμφέρουσες» τιμές νευραλγικών τομέων του δημόσιου πλούτου (τράπεζες, λιμάνια, ναυπηγεία, νοσοκομεία, ΟΤΕ, ΔΕΗ κ.λπ.) σε ξένους επενδυτές, το κλείσιμο μεγάλων και μεσαίων βιομηχανικών μονάδων, τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής για χάρη των εισαγωγέων και των μεγάλων αλυσίδων λιανικής πώλησης ειδών διατροφής και πολλές άλλες επιλογές στην ίδια κατεύθυνση.
Ταυτόχρονα, όσο μεγάλωνε η τρύπα εξαιτίας της παραγωγικής συρρίκνωσης, της διαφθοράς και της διαρροής κεφαλαίων, τόσο αυξανόταν ο δανεισμός από τους διεθνείς τοκογλύφους. Η εντόπια νομενκλατούρα, για να κρατηθεί στην εξουσία και να συνεχίσει να εξυπηρετεί τους δανειστές και τους ντόπιους κρατικοδίαιτους εργολάβους που ελέγχουν τα ΜΜΕ, παρέδωσε την Ελλάδα άνευ όρων στους τοκογλύφους των μητροπόλεων. Μεγάλη και καθοριστική η συμβολή της made in Greece σοσιαλδημοκρατίας. Συνεπικουρούντων, στην πιο κρίσιμη στιγμή, των εκμαυλισμένων «ανανεωτικών» της Αριστεράς.
Από τον πολυδιαφημισμένο «τρίτο δρόμο» ολοταχώς για τον «κάτω κόσμο»!
Αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να μειωθούν τα έσοδα από τη διαφυγή των κεφαλαίων, άσπρων, μαύρων και ημίλευκων, αλλά και να γίνει αποστράγγιση του ενεργού εθνικού πλούτου από το απαραίτητο ρευστό. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια, σύμφωνα με πολλές πηγές, τοποθετήθηκαν σε τράπεζες της Ελβετίας, Αγγλίας, Κύπρου και διαφόρων φορολογικών παραδείσων τύπου νησιών Φίτζι και Κεϊμάν. Το ίδιο έγινε μέσα από τις περίφημες οφσόρ εταιρίες που δεν φορολογούνται ούτε είναι υποχρεωμένες να αποστείλουν τα κέρδη τους στη χώρα προέλευσης των κεφαλαίων.
Με λίγα λόγια, στήθηκε μια ολόκληρη φάμπρικα αποξήρανσης της ελληνικής οικονομίας, που περιλάμβανε αφενός τη φυγή των «εθνικών» κεφαλαίων στο εξωτερικό και αφετέρου την εκχώρηση σε «συμφέρουσες» τιμές νευραλγικών τομέων του δημόσιου πλούτου (τράπεζες, λιμάνια, ναυπηγεία, νοσοκομεία, ΟΤΕ, ΔΕΗ κ.λπ.) σε ξένους επενδυτές, το κλείσιμο μεγάλων και μεσαίων βιομηχανικών μονάδων, τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής για χάρη των εισαγωγέων και των μεγάλων αλυσίδων λιανικής πώλησης ειδών διατροφής και πολλές άλλες επιλογές στην ίδια κατεύθυνση.
Ταυτόχρονα, όσο μεγάλωνε η τρύπα εξαιτίας της παραγωγικής συρρίκνωσης, της διαφθοράς και της διαρροής κεφαλαίων, τόσο αυξανόταν ο δανεισμός από τους διεθνείς τοκογλύφους. Η εντόπια νομενκλατούρα, για να κρατηθεί στην εξουσία και να συνεχίσει να εξυπηρετεί τους δανειστές και τους ντόπιους κρατικοδίαιτους εργολάβους που ελέγχουν τα ΜΜΕ, παρέδωσε την Ελλάδα άνευ όρων στους τοκογλύφους των μητροπόλεων. Μεγάλη και καθοριστική η συμβολή της made in Greece σοσιαλδημοκρατίας. Συνεπικουρούντων, στην πιο κρίσιμη στιγμή, των εκμαυλισμένων «ανανεωτικών» της Αριστεράς.
Από τον πολυδιαφημισμένο «τρίτο δρόμο» ολοταχώς για τον «κάτω κόσμο»!
Χαροπαλεύων,
Γκαούρ
Γκαούρ
Σχόλια
