Μόλις ένας χρόνος και κάτι πέρασε από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές στη Βρετανία, όταν «θριάμβευσαν» (με… 33,7% των έγκυρων ψήφων) οι Εργατικοί, και χάρη στο εκτρωματικό εκλογικό σύστημα αναδείχθηκε πρωθυπουργός κάποιος που φέρνει περισσότερο σε προσωπάρχη συνοικιακού σούπερ μάρκετ παρά σε πρωθυπουργό μιας πυρηνικής δύναμης*. Το μόνο που κατάφερε έκτοτε ο Στάρμερ (πλην της εξαπόλυσης μιας συντριπτικής καταστολής εναντίον όσων καταδικάζουν τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, και μιας σειράς αντιρωσικών λεονταρισμών από κοινού με Γαλλία και Γερμανία) ήταν να οδηγήσει τους Βρετανούς σε απελπισία, και τους Εργατικούς σε δημοσκοπική κατάρρευση. Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, οι Εργατικοί κινούνται στο 20-21%. Οι δε εξίσου αξιοθρήνητοι Συντηρητικοί (που πέρυσι έλαβαν 23,7%), έχουν κατρακυλήσει ακόμη παρακάτω, στο 17-18%. Ποιος κερδίζει από τη γενικευμένη δυσαρέσκεια; Κυρίως το κόμμα Reform του επάρατου Φάρατζ, που φαίνεται να αποσπά πάνω από 30%.
Μέσα σε αυτήν την… όμορφη ατμόσφαιρα, ο απελπισμένος Στάρμερ είχε την φαεινή να επαναφέρει το θέμα των ψηφιακών ταυτοτήτων (προς τις οποίες οι Βρετανοί έχουν μια ιστορική απέχθεια). Τις οποίες παρουσίασε ως μέσο καταπολέμησης της παράνομης μετανάστευσης, ελπίζοντας ότι έτσι θα διεμβολίσει το ακροατήριο του Φάρατζ: «Ένα σύστημα ψηφιακής ταυτότητας θα καταστήσει πιο δύσκολη την παράνομη εργασία σε αυτή τη χώρα, και θα εξασφαλίσει καλύτερα τα σύνορά μας», είπε. Όμως, χάρη στην… αξιοπιστία του ανδρός, η όλη προσπάθεια αποδείχθηκε μπούμερανγκ: με το που εξήγγειλε την επικείμενη νομοθέτηση της ψηφιακής ταυτότητας, μειώθηκε στο μισό η αποδοχή της από τους Βρετανούς! Μέχρι χθες σχεδόν 3 εκατομμύρια υπογραφές είχαν συγκεντρωθεί σε ένα επίσημο υπόμνημα πολιτών προς τη Βουλή των Κοινοτήτων, δια του οποίου ζητούν από την κυβέρνηση «να δεσμευτεί αμέσως ότι δεν θα εισαγάγει ψηφιακές ταυτότητες».
Στο υπόμνημα επισημαίνεται ότι «αυτό θα ήταν ένα βήμα προς την κατεύθυνση της μαζικής παρακολούθησης και του ψηφιακού ελέγχου». Επιπλέον τα λεγόμενα δύο άκρα, εκπροσωπούμενα από τον Φάρατζ και τον Κόρμπιν, ενώθηκαν για να καταγγείλουν τις ψηφιακές ταυτότητες ως «ένα μέσο ισχύος που το κράτος δεν θα πρέπει ποτέ να αποκτήσει» και «επίθεση στις πολιτικές ελευθερίες». Πράγματι, η κατάσταση στη χώρα που εισήγαγε το Habeas corpus γίνεται όλο και πιο γκροτέσκα. Τώρα όμως παίρνει και νότες γελοιότητας, καθώς ο Στάρμερ, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ινδία, ζήτησε συμβουλές επί του θέματος από τον ακροδεξιό ινδουιστή πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι, και πρακτική βοήθεια από τον Ναντάν Νιλεκάνι, πρόεδρο της ινδικής Infosys! Φαίνεται ότι η βρετανική ελίτ ζηλεύει την ινδική ολιγαρχία, που έχει επιβάλλει διά πυρός και σιδήρου ένα σύστημα μαζικής παρακολούθησης και ελέγχου στην πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου. Η κατρακύλα της πάλαι ποτέ «φιλελεύθερης» Δύσης δεν έχει τέλος.
* «Βρετανία: Πολύ κακό για το τίποτα» (φύλλο 692).
