Το χρέος βρίσκεται στο 160% του ΑΕΠ.
Η ακρίβεια είναι αχαλίνωτη.
Οι μισθοί βρίσκονται στον πάτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι τιμές του ρεύματος προκαλούν ηλεκτροπληξία. Όπως ηλεκτροπληξία παθαίνει στο μυαλό όποιος προσπαθεί να καταλάβει τι λέει ο Σκυλακάκης για τη διαμόρφωση των τιμολογίων της ενέργειας.
Η στέγη είναι δυσπρόσιτη – για πολλούς σισύφεια κατάσταση.
Οι μηνιαίοι λογαριασμοί, η εφορία, τα χρέη στις τράπεζες και το δημόσιο, εξαντλούν τα νοικοκυριά και τα αφήνουν άφραγκα στο μέσον του μήνα.
Οι άνθρωποι δεν διατρέφονται καλά, ούτε μπορούν –η τεράστια πλειονότης– να αντιμετωπίσουν τις δαπάνες ανατροφής των παιδιών.
Η φτώχεια εξαπλώνεται.
Και «τέχνας κατεργάζεται». Τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι ανασφάλιστα, ασυντήρητα, πεπαλαιωμένα. Η αναψυχή και η διασκέδαση είναι όνειρα θερινής νυχτός που κάνει τις διακοπές της σε άλλο πλανήτη.
Τα νοσοκομεία ξεχαρβαλώνονται, το ίδιο και τα σχολεία. Η δημόσια διοίκηση, οι τράπεζες και οι εταιρείες βασανίζουν τους πολίτες ακόμα και στην επικοινωνία μαζί τους, ενώ ταυτόχρονα τους ληστεύουν ασύστολα.
Τα ΜΜΕ αποπληροφορούν, παραπληροφορούν, παραπλανούν και χειραγωγούν τους πολίτες, ενώ οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί είναι πλέον παρακολουθήματα των εταιρειών.
Η απονομή της Δικαιοσύνης είναι ένα μοχθηρό ανέκδοτο της εξουσίας. Μεγάλες υποθέσεις μένουν άλυτες, ενώ οι καθημερινές υποθέσεις των ανθρώπων παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες.
Η βία εκχέεται παντού, στους δρόμους, στα σπίτια, στα σχολεία και παράγεται από τον υπόκοσμο, το παρακράτος και το κράτος αφειδώς.
Η άμυνα της χώρας είναι υπόθεση των Αμερικανών, ενώ η τουρκική απειλή «αντιμετωπίζεται» διά του Κατευνασμού, με αποτέλεσμα η Τουρκία να διευρύνει (αλλά και να κατοχυρώνει) συνεχώς την ατζέντα της.
Η χώρα είναι μια παραγωγική έρημος, ενώ ο υπερτουρισμός αποδεικνύει τη φενάκη του τουρισμού ως «βαριάς βιομηχανίας της χώρας».
Οι εργασιακές σχέσεις έχουν εξαρθρωθεί τη στιγμή που μια θηριώδης προπαγάνδα ωθεί τους πάντες και κυρίως τους νέους στη σκλαβιά, και μάλιστα τους θέλει εθελοντές σε αυτήν τη σκλαβιά – με αρκετή επιτυχία κιόλας!
Τα κυρίαρχα κόμματα έχουν τελείως ομογενοποιηθεί και εφαρμόζουν την ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Έχουν εκπέσει στα μάτια του λαού και οι πολιτικοί τους λειτουργούν ως συνωμότες σε κοινή θέα, ανάλγητοι, κυνικοί, ατιμώρητοι.
Με έναν λόγο η Ελλάδα βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από εκείνη που βρισκόταν όταν την έβαλαν στον γύψο των Μνημονίων. Μετά από 15 έτη, η χώρα έχει πάει πίσω πολλές δεκαετίες! Με ελάχιστες, ίσως μηδενικές, δυνατότητες ανάταξης και ανάκαμψης – ακριβώς
όπως κυνικά το διατύπωσε ο Στουρνάρας: «Η Ελλάδα χρειάζεται 40 χρόνια για να πετύχει ασφαλή ευημερία»!
Όταν δηλαδή πλείστοι των Ελλήνων τότε, θα είναι πολλών ετών νεκροί…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
24•VII•2024
