του Δημήτριου Αλευρομάγειρου*
Στην ιστορία των λαών υπάρχουν εκείνες οι ελπιδοφόρες στιγμές που καθορίζουν την αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και παραμένουν με τις ανθρώπινες πράξεις τους, ως αυτές των προκειμένων αγωνιστών, σύμβολο και παράδειγμα για τη δικαίωση της ανθρώπινης ύπαρξης. Στην τραγωδία του 1974, τις συνέπειες της οποίας υφίσταται ακόμη και σήμερα ολόκληρος ο Ελληνισμός και ιδία ο Κυπριακός, απλοί καθημερινοί άνθρωποι μεταμορφώθηκαν από την μία στιγμή στην άλλη σε γίγαντες, γιατί μέσα στην καρδιά τους ένιωσαν ότι είχαν χρέος και ευθύνη να κάνουν εκείνη την μοναδική υπέρβαση, ώστε να μην υστερήσουν από το προηγούμενο παράδειγμα των ηρώων του αντιαποικιακού αγώνα.
Είναι αποδεδειγμένο ότι ο Έλληνας διατηρεί την ενστικτώδη προγονική δύναμη και επιλέγει πάντα την Ελευθερία, όταν πρόκειται να επιλέξει μεταξύ των ανθρώπινων αγαθών. Απόδειξη και οι προκείμενοι θυσιασθέντες αγωνιστές. Με αυτή την συμπεριφορά τους κατάκτησαν στα λίγα χρόνια της ζωής τους περισσότερη τιμή και δόξα, παρά αν ζούσαν ολόκληρους αιώνες.
Ακολουθώντας το λαμπρό παράδειγμα των προ 20ετίας αγωνιστών της ΕΟΚΑ, που κατανίκησαν την αθλιότητα της αποικιοκρατίας, καθαγίασαν με τη θυσία τους την κυπριακή και ελληνική Ελευθερία, υλοποιώντας την φιλοσοφία του εκ Κιτίου Ζήνωνος που στηριζόταν στην Αρετή, τον Ανθρωπισμό , την Δικαιοσύνη.
Οι θυγατέρες του Διός, οι «χρυσάμπυκες Ώραι», που κατά τον Όμηρο υποδέχτηκαν την Αφροδίτη αναδυομένη από τα κύματα, υποδέχθηκαν και τους προκείμενους ηρωικούς νεκρούς και τους άλλους αγωνιστές και στόλισαν και το δικό τους μέτωπο με χρυσό στεφάνι, ώστε ομορφοστολισμένοι, να βρεθούν στην Νήσο των Μακάρων, όπου ο Αθηναίος Κίμων υποδέχεται από το 449 π.Χ. τους πίπτοντας υπέρ της ελευθερίας. Δίπλα του τους καλωσόρισε η περήφανη Κόρη της Κύπρου, η Μαρία η Συγκλητική, και οι σύγχρονοι γίγαντες, Αυξεντίου, Παλληκαρίδης, Μάτσης, Δράκος, Καραολής και Δημητρίου και όλοι εκείνοι που ανήλθαν στην αιωνιότητα με τις ευλογημένες αιώρες, όπως μετετράπησαν οι δολοφονικές αγχόνες, που τις ωθούσαν οι σκιές των Αθανάτων.
Στη σημερινή εποχή , όπου ο διεφθαρμένος παγκοσμιοποιημένος ιμπεριαλισμός δείχνοντας τα θλιβερά σαπισμένα του δόντια πιστεύει ότι επικράτησε, πάλι από την ιερή αυτή γη που συνεχώς γεννά Τιτάνες, με πείσμα για την Ελευθερία, Δημοκρατία, Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια, θα ξεπηδήσουν οι συνεχιστές των προκείμενων αγωνιστών που θα κατατροπώσουν τους μισητούς ιέρακες. Να μου επιτρέψτε, όμως ,να αναφέρω:
– Η σημερινή θέση της Κύπρου στο παγκόσμιο γίγνεσθαι δεν είναι τόσο ανίσχυρη όσο ορισμένοι θέλουν να την παρουσιάζουν. Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως τον αποκλειστικό νόμιμο φορέα συλλογικής έκφρασης του Κυπριακού Λαού. Πέραν τούτου η Κύπρος είναι ενταγμένη στο σύνολό της επικράτειάς της στην Ε.Ε. με αναστολή του ευρωπαϊκού κεκτημένου στα κατεχόμενα. Σημειώνω ότι παρά τα μειονεκτήματα που παρουσιάζει η Ε.Ε. σήμερα, εν τούτοις τηρεί απόλυτα την νομιμότητα των αρχών της. Συνεπώς είναι τεράστιο λάθος να υποχωρήσουμε και μάλιστα οικειοθελώς να δεχθούμε την ανατροπή αυτών των κεκτημένων και έτσι, αντί η Τουρκία να υπαχθεί στην Ευρώπη, να υποκύψει η Ευρώπη στην Τουρκία και μάλιστα να πρωτοστατήσουμε σε αυτό εμείς.
– Η Κυπριακή Δημοκρατία με την στρατηγική πρωτοβουλία της για την ΑΟΖ, εδώ και χρόνια έχει αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά. Πέραν της οικονομικής αξίας αυτής της αναβάθμισης η Κύπρος έχει συντελέσει ώστε οι χώρες της περιοχής να δείξουν ότι δεν είναι υποχείριες του τουρκικού γεωπολιτικού ελέγχου. Η Ελλάδα και η Κύπρος, παρ’ όλη την αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο διαγωγή της Τουρκίας εναντίον τους, παραμένουν εγγυήτριες της σταθερότητας στην περιοχή, κάτι που αναγνωρίζεται διεθνώς. Γιατί λοιπόν να υποχωρήσουμε σε πιέσεις που στόχο έχουν να οδηγήσουν σε λύση που προορίζεται να προσδέσει τελικά την Κύπρο στο τουρκικό άρμα; Η Άγκυρα άλλωστε διεκδικεί τη συνέχιση των εγγυήσεων ως μέρος του πακέτου της νόθας λύσης, ώστε να διατηρήσει τον έλεγχο της Κύπρου καθώς και τα δικαιώματα για μόνιμη στρατιωτική παρουσία εδώ. Το θέμα των εγγυήσεων είναι κεφαλαιώδους σημασίας και χαιρόμαστε που Αθήνα και Λευκωσία έχουν δηλώσει την ρητή τους αντίθεση. Η αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων θα είναι ανακουφιστική και για τους Τουρκοκυπρίους και έπρεπε να ήταν η βασική προϋπόθεση έναρξης οποιωνδήποτε συνομιλιών με την τ/κ κοινότητα.
Όλα αυτά τα αυτονόητα δίνουν δύναμη στην Κυπριακή Δημοκρατία και στην Αθήνα να οδηγήσουν σήμερα προς την εκπλήρωση των οραμάτων, για τα οποία αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν οι ηρωικοί αγωνιστές, που οι μεγαλοπρεπείς Σκιές τους μας παρατηρούν αυστηρά και μας δείχνουν τον δρόμο του καθήκοντος. Αφού λοιπόν εσείς, αθάνατοι νεκροί, εκπληρώσατε την υπόσχεση που δώσατε μπροστά στα Φυλακισμένα Μνήματα να αγωνιστείτε και να δώσετε τη ζωή σας για την ελευθερία της Κύπρου, έχετε σήμερα το δικαίωμα να ελέγχετε και να κατευθύνετε τις υποχρεώσεις μας. Και όταν εκπληρωθούν αυτές μας οι υποχρεώσεις, τότε και μόνον τότε, θα έχουμε το δικαίωμα να σταθούμε ενώπιόν σας χωρίς ντροπή και να τιμήσουμε ουσιαστικά την μεγαλοπρεπή θυσία σας. Αιωνία σας η μνήμη.
* Ομιλία του αντιστράτηγου κατά το μνημόσυνο των θυσιασθέντων πολεμιστών του 336 Τάγματος Επιστρατεύσεως κατά την τουρκική εισβολή του 1974. (22/9/2024). Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος
