Τη συμμετοχή τους στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και την πανεργατική απεργία στις 5 Μαΐου οργανώνουν με εντατικό ρυθμό οι εργαζόμενοι.
Η προκλητική σκληρότητα των αλλεπάλληλων αντεργατικών μέτρων, η προώθηση με ρυθμό καταιγίδας και νέων νομοθετημάτων (δεν πρόλαβε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, ετοιμάζεται η κοινοβουλευτική συζήτηση για το ασφαλιστικό, προωθούνται οι συγχωνεύσεις σειράς οργανισμών με απρόβλεπτες συνέπειες σε θέσεις εργασίας, αίρεται το καμποτάζ στην τουριστική ναυτιλία, αλλάζει άρδην το καθεστώς εργασίας των εκπαιδευτικών) σπρώχνει καθημερινά εκατοντάδες εργαζόμενους σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Παρά την απουσία ειδήσεων γύρω από αυτές τις κινητοποιήσεις στα κεντρικά ΜΜΕ, ή την κατασυκοφάντησή τους, μια σειρά κλάδοι εργαζομένων οργανώνουν ποικίλες αντιδράσεις. Αιχμή αυτή την περίοδο οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών που κλιμακώνουν με 48ωρη απεργία, των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, των γιατρών, των εργαζομένων στις αμυντικές επιχειρήσεις, των ναυτεργατών.
Η πίεση που έχει ασκηθεί όλο αυτό το διάστημα τόσο από την οργάνωση των εβδομαδιαίων συλλαλητηρίων σε πολλές πόλεις, όσο και από τις αποφάσεις δεκάδων συνελεύσεων που καλούν σε οργάνωση αγώνων αναγκάζει τις ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων να καλούν – έστω και χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία ή με ασαφές πλαίσιο αιτημάτων – σε γενικές απεργίες.
Αυτή η κατάσταση υπό την πίεση του εργατικού κινήματος και με την ενεργό συμμετοχή της Αριστεράς, μπορεί να διαμορφώσει ένα πλατύ κίνημα αντίστασης. Η ελπίδα της ανατροπής των σχεδίων κυβέρνησης και υπερεθνικών εκπροσώπων του κεφαλαίου μπορεί να σαρώσει το κλίμα υποταγής.
