Ο Κώστας Σακκάς είναι ελεύθερος. Του Μάριου Διονέλλη
Είναι μια μικρή νίκη, την οποία όσο κι αν θέλουμε να την αφήσουμε κάπως στην άκρη, να μην τη νιώσουμε και πολύ δική μας, εντούτοις είναι αυτή που μας τραβά από το μανίκι.
Άσχετα από το αν συμφωνεί κανείς με τις επιλογές του συγκεκριμένου ανθρώπου, η στάση των συντρόφων του και κάποιου μέρους της Αριστεράς δείχνει τον δρόμο. Δεν χρειάζεται να κοροϊδευόμαστε. Όλοι ξέρουμε πως αν δεν έκανε απεργία πείνας και αν το θέμα του δεν συγκέντρωνε αρκετούς να το υποστηρίξουν έμπρακτα δεν θα έβγαινε ποτέ. Το δικαστήριο πιέστηκε από τους συντρόφους του, κυρίως. Από την επιβολή του θέματος στα Μέσα Ενημέρωσης με καταλήψεις, με δημόσιες παρεμβάσεις, με συνεχή αγώνα όλες αυτές τις μέρες από τις 4 Ιουνίου που ξεκίνησε την απεργία.
Κάπως σαν να σε τραβάει από το μανίκι αυτή η υπόθεση, δεν το νιώθεις κι εσύ;
Σαν να σου δείχνει τι μπορούσες να έχεις καταφέρει αν έκανες καταλήψεις για την ΕΡΤ, αν είχε γίνει η απεργία των καθηγητών μέσα στις εξετάσεις, αν δεν είχες φοβηθεί το τράβηγμα στα περιβόητα πλέον «άκρα».
Δεν ξέρω, ίσως να κάνω και λάθος. Ίσως ο κόσμος να αλλάζει και με συνέδρια.
Μα όλο και πιο συχνά βρίσκουν τα μανίκια μου τα παραδείγματα και τα τραβάνε απελπισμένα προς την έξοδο από τη γενική καταχνιά…
