H ιστορία (και η υστερία) επαναλαμβάνεται.
Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που η κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, υπό το άγρυπνο μάτι της τηλεοπτικής κάμερας, έτεινε εθελοντικά το μπράτσο της στη σύριγγα εμβολιασμού της εναντίον του ιού Η1Ν1 και της… σοβούσης πανδημίας. Η πράξη έστελνε ένα συμβολικό μήνυμα κατά των κατηγόρων του εμβολίου και υπέρ της δημόσιας ασφάλειας και υγείας του πληθυσμού, ο οποίος (πληθυσμός) όφειλε, επειγόντως, να ακολουθήσει την κ. υπουργό στο παράδειγμά της.
Η υπόθεση εκείνη εξελίχθηκε σε φιάσκο, τα εμβόλια πήραν το δρόμο της χωματερής, η πολιτεία, εμείς όλοι δηλαδή, χρεωθήκαμε αδιαμαρτύρητα το κόστος τους, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατηγορήθηκε για συνδιαλλαγή με τις φαρμακευτικές εταιρίες και παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Ωστόσο, κανένα αφτί δεν ίδρωσε, κανείς δεν απολογήθηκε για τη γενικευμένη ανασφάλεια και τον διοχετευμένο πανικό. Όλα ξεχάστηκαν μετ’ ανακουφίσεως, όταν σήμανε η λήξη του συναγερμού από τους ίδιους -εννοείται- που τον ενεργοποίησαν… Και επειδή η επανάληψις μήτηρ μαθήσεως, η Μαριλίζα της Εθνικής Υγείας, υπό την πρόφαση της δημόσιας υγείας και πάλι, έρχεται στο πιο κρίσιμο ελληνικό φθινόπωρο να εξαγγείλει ένα νέο και πιο αυστηρό «εμβολιασμό». Έναν εμβολιασμό που στοχεύει κατευθείαν στην αλλοίωση της συνείδησης του ανθρώπου, σε ό,τι έχει απομείνει αλώβητο από αυτό που παλιά συγκροτούσε την ατομική ελευθερία.
Μιλάμε, προφανώς, για την ποινικοποίηση του καπνίσματος και το ιδεολόγημα που την συνοδεύει. Ουδείς αντιλέγει, ότι το κάπνισμα είναι πράγματι μια βλαβερή συνήθεια, λιγότερο βλαβερή όμως από το εξασθενές χρώμιο στο νερό του Ασωπού, λιγότερο από το όζον και το νέφος της μητρόπολης Αθήνας, από το αλκοόλ, τα φυτοφάρμακα που δηλητηριάζουν φρούτα και λαχανικά (και τον καπνό, προφανώς) τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, λιγότερο βλαβερό από τις κάθε είδους διαφημίσεις που παραμορφώνουν την ψυχική μας υγεία και ισορροπία. Κι όμως, απέναντι σ’ όλα αυτά και τις βλαβερές αντανακλάσεις τους στη δημόσια υγεία, η υβριδική κυβέρνηση και η κ. Μαριλίζα προσωπικώς, δεν δείχνουν την ίδια υγιεινή ευαισθησία, δεν απαγορεύουν, δεν εξαγγέλλουν πρόστιμα, δεν ποινικοποιούν. Αντεπιχείρημα: Ο καπνιστής βλάπτει το διπλανό του, τον υποχρεώνει χωρίς να θέλει να εισπνέει τον καπνό, τον κάνει παθητικό καπνιστή και υποψήφιο άρρωστο…
Εδώ η ανεκτική κοινωνία με την επικουρία των επιστημονικών στατιστικών, των πρόθυμων πνευμονολόγων και των ασφαλιστικών εταιριών που μετρούν τη ζωή με τη σχέση κόστους – οφέλους πρέπει να είναι αμείλικτη. Ας μη γελιόμαστε όμως: Πέρα από τις εισπρακτικές παραμέτρους, πέρα από το αίτημα των ασφαλιστικών εταιριών και του δημοσίου συστήματος υγείας που αρνούνται να σηκώσουν το κόστος των καπνιστών που αρρωσταίνουν, η διεθνής αντικαπνιστική εκστρατεία στοχεύει στη «δημιουργία» ενός νέου πολιτισμικού προτύπου. Ενός ανθρώπινου τύπου «πειθαρχημένου», αποστειρωμένου και «υγιούς», ο οποίος θα ακολουθεί αδιαμαρτύρητα τις οδηγίες χρήσεως της «προληπτικής ιατρικής», με τίμημα να παραμείνει σφριγηλός μέχρι… θανάτου.
Η υπόθεση εκείνη εξελίχθηκε σε φιάσκο, τα εμβόλια πήραν το δρόμο της χωματερής, η πολιτεία, εμείς όλοι δηλαδή, χρεωθήκαμε αδιαμαρτύρητα το κόστος τους, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατηγορήθηκε για συνδιαλλαγή με τις φαρμακευτικές εταιρίες και παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Ωστόσο, κανένα αφτί δεν ίδρωσε, κανείς δεν απολογήθηκε για τη γενικευμένη ανασφάλεια και τον διοχετευμένο πανικό. Όλα ξεχάστηκαν μετ’ ανακουφίσεως, όταν σήμανε η λήξη του συναγερμού από τους ίδιους -εννοείται- που τον ενεργοποίησαν… Και επειδή η επανάληψις μήτηρ μαθήσεως, η Μαριλίζα της Εθνικής Υγείας, υπό την πρόφαση της δημόσιας υγείας και πάλι, έρχεται στο πιο κρίσιμο ελληνικό φθινόπωρο να εξαγγείλει ένα νέο και πιο αυστηρό «εμβολιασμό». Έναν εμβολιασμό που στοχεύει κατευθείαν στην αλλοίωση της συνείδησης του ανθρώπου, σε ό,τι έχει απομείνει αλώβητο από αυτό που παλιά συγκροτούσε την ατομική ελευθερία.
Μιλάμε, προφανώς, για την ποινικοποίηση του καπνίσματος και το ιδεολόγημα που την συνοδεύει. Ουδείς αντιλέγει, ότι το κάπνισμα είναι πράγματι μια βλαβερή συνήθεια, λιγότερο βλαβερή όμως από το εξασθενές χρώμιο στο νερό του Ασωπού, λιγότερο από το όζον και το νέφος της μητρόπολης Αθήνας, από το αλκοόλ, τα φυτοφάρμακα που δηλητηριάζουν φρούτα και λαχανικά (και τον καπνό, προφανώς) τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, λιγότερο βλαβερό από τις κάθε είδους διαφημίσεις που παραμορφώνουν την ψυχική μας υγεία και ισορροπία. Κι όμως, απέναντι σ’ όλα αυτά και τις βλαβερές αντανακλάσεις τους στη δημόσια υγεία, η υβριδική κυβέρνηση και η κ. Μαριλίζα προσωπικώς, δεν δείχνουν την ίδια υγιεινή ευαισθησία, δεν απαγορεύουν, δεν εξαγγέλλουν πρόστιμα, δεν ποινικοποιούν. Αντεπιχείρημα: Ο καπνιστής βλάπτει το διπλανό του, τον υποχρεώνει χωρίς να θέλει να εισπνέει τον καπνό, τον κάνει παθητικό καπνιστή και υποψήφιο άρρωστο…
Εδώ η ανεκτική κοινωνία με την επικουρία των επιστημονικών στατιστικών, των πρόθυμων πνευμονολόγων και των ασφαλιστικών εταιριών που μετρούν τη ζωή με τη σχέση κόστους – οφέλους πρέπει να είναι αμείλικτη. Ας μη γελιόμαστε όμως: Πέρα από τις εισπρακτικές παραμέτρους, πέρα από το αίτημα των ασφαλιστικών εταιριών και του δημοσίου συστήματος υγείας που αρνούνται να σηκώσουν το κόστος των καπνιστών που αρρωσταίνουν, η διεθνής αντικαπνιστική εκστρατεία στοχεύει στη «δημιουργία» ενός νέου πολιτισμικού προτύπου. Ενός ανθρώπινου τύπου «πειθαρχημένου», αποστειρωμένου και «υγιούς», ο οποίος θα ακολουθεί αδιαμαρτύρητα τις οδηγίες χρήσεως της «προληπτικής ιατρικής», με τίμημα να παραμείνει σφριγηλός μέχρι… θανάτου.
Σταμάτης Μαυροειδής
Σχόλια
