Η πολιτική ελέγχου των προσφυγικών ροών που εγκλωβίζει χιλιάδες ανθρώπων σε άθλιες συνθήκες στα hot-spot της χώρας μας, βασίστηκε στην ξενοφοβική ρητορική του Ορμπάν ή την «ανθρωπιστική» πολιτική καλωσορίσματος της Μέρκελ; Ειδικές δυνάμεις συνοριοφυλάκων από την φιλόξενη Γερμανία και Γαλλία, ή απ’ τις ξενοφοβικές Ουγγαρία και Ιταλία, έσπευσαν να φυλάξουν τα βόρεια σύνορα τις χώρας μας, χτίζοντας ένα «φράχτη» που μπλόκαρε τον βαλκανικό διάδρομο για τους πρόσφυγες το 2016; Η δημόσια συζήτηση για το προσφυγικό/μεταναστευτικό παραμορφώθηκε από μια σειρά ιδεολογήματα. Κάπως έτσι ο Μητσοτάκης είναι ρατσιστής επειδή μιλάει για μεταναστευτικό και όχι για προσφυγικό, ενώ ο Μουζάλας που δημιούργησε με «ευαισθησία» την τραγική πραγματικότητα των hot-spot είναι ανθρωπιστής.
Την ίδια στιγμή και οι δύο, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, υλοποιούν την ευρωπαϊκή πολιτική για την μετανάστευση, σέβονται τη «συμφωνία» Ε.Ε.-Τουρκίας, μετατρέπουν τη χώρα σε αποθήκη ψυχών. Κάπως έτσι μπορεί μέχρι και ο Ερντογάν να εμφανίζει εαυτόν ανεκτικό με τους μετανάστες, αφού φιλοξενεί στη χώρα του 3 εκατομμύρια, παραβλέποντας ότι μετατρέπει αυτή τη πραγματικότητα σε γεωπολιτικό όπλο, οργανώνει το δουλεμπόριο προς τα ελληνικά νησιά, ενώ υπήρξε και συνεχίζει να είναι από τους βασικούς υποκινητές της έντασης στη Μέση Ανατολή, που είναι και η βασική αιτία του σύγχρονου ξεριζωμού.
Αποθήκη εξαθλιωμένων και γεωπολιτικό πειραματόζωο
Στην Ελλάδα, από το 2015-2016, που η προσφυγική κρίση έκανε την εμφάνισή της, καμιά σοβαρή συζήτηση δεν διεξήχθη για το ποιά θα έπρεπε να είναι η πολιτική της χώρας μας απέναντι στο φαινόμενο. Το δίπολο ανθρωπισμού τύπου «Μόριας» και αντιμεταναστευτικής υστερίας, συσκότισε τις πραγματικές αιτίες του ζητήματος, επέτεινε τον κατακερματισμό της κοινωνίας και περιόρισε τις δυνατότητες επεξεργασίας και εφαρμογής μιας συγκροτημένης στάσης.
Η χώρα σχεδιάζεται να μετατραπεί σε ένα απέραντο φράκτη και σε αποθήκη ψυχών καθώς προορίζεται να αποδεχθεί την παραμονή 100 και πάνω χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών. Το σχέδιο αυτό φέρει από κοινού την υπογραφή Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ και πρέπει να αποτραπεί
Πριν προλάβει η ελληνική κοινωνία να κατανοήσει τί της έχει συμβεί, ενώ ακόμη προσπαθούσε να ανταπεξέλθει στις επιπτώσεις της κρίσης, το ευρωπαϊκό κέντρο οργάνωσε τη μετατροπή της χώρας σ’ ένα χώρο ελέγχου και διαλογής, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, των προσφυγικών ροών. Έκλεισε οποιαδήποτε δίοδο εξόδου από την Ελλάδα προς την Ευρώπη ενώ φτιάχτηκαν δομές διαλογής αυτών που θα συνέχιζαν το ταξίδι κι αυτών που καταδικάστηκαν να μείνουν εγκλωβισμένοι. Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ στήθηκε μια μεγάλη επιχείρηση νομιμοποίησης και εμπέδωσης αυτής της συνθήκης. Επενδύθηκαν ευρωπαϊκά κονδύλια, στηθήκαν και ενισχύθηκαν δίκτυα ΜΚΟ, οικοδομήθηκε το ιδεολογικό υπόβαθρο για να φανεί ως «κανονικότητα» ο ξεριζωμός των ανθρώπων και ο εγκλωβισμός τους στη χώρα μας.
Την ίδια στιγμή, διάφορες αθλιότητες όπως η Μόρια, που δεν φτιάχτηκε χθες, κρύφτηκαν κάτω από το «προοδευτικό» χαλί για να μην ενισχυθεί η ξενοφοβία. Η προσφυγική κρίση, ήρθε ενώ η χώρα αντιμετώπιζε την κοινωνική κρίση των μνημονίων και στη συνέχεια ενισχύθηκε από την εμπλοκή της γεωπολιτικής. Η παράδοση των νησιών, στα σχέδια του Ερντογάν για γκριζάρισμα του Αιγαίου είναι μια πραγματικότητα. Η Λέσβος είναι η πιο ενδεικτική περίπτωση, με το ΚΥΤ της Μόριας να είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του νησιού, με ότι κι αν αυτό σημαίνει για τη σταθερότητα μιας τόσο ευαίσθητης περιοχής.
Ανθρωπισμός ή κάτι άλλο;
Από το 2015-2016 υπήρξαν οι χιλιάδες ανώνυμοι, στα νησιά, στα κέντρα των πόλεων, στη Β. Ελλάδα, για τους οποίους η στήριξη των κατατρεγμένων ήταν μια αυτονόητη ανθρώπινη πράξη, απότοκο του πολιτιστικού και ηθικού φορτίου του λαού μας – ενός φορτίου που τον ξεχωρίζει σε μεγάλο βαθμό από τον δυτικό ανθρωπότυπο. Υπάρχει όμως και εκείνος ο «ανθρωπισμός» που περισσότερο μοιάζει με αντανάκλαση της γερμανικής πολιτικής για τη μετανάστευση. Στο όνομά του κανονικοποιείται η μιζέρια, προετοιμάζεται το ιδεολογικό έδαφος για να προωθηθούν πολιτικές, γίνεται διαχείριση τεράστιων κονδυλίων χωρίς κανέναν κοινωνικό έλεγχο κ.ά. Ο ανθρωπισμός αυτού του είδους, μέσω των ΜΚΟ έγινε ο εκτελεστικός βραχίονας του σχεδίου εγκλωβισμού χιλιάδων ανθρώπων, χωρίς να το επιθυμούν, στα σύνορα της χώρας μας.
Μόρια: Κοινό έγκλημα ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.
Κάπως έτσι φτάνουμε στη Μόρια του 2019. Πρόκειται για την ίδια Μόρια που έγινε σύμβολο της ευρωπαϊκής πολιτικής για το μεταναστευτικό/προσφυγικό. Τόνοι θεάματος μεταδόθηκαν, από την Αντζελίνα Τζολί και τον Άι Γουέι Γουέι, μέχρι τον Πάπα, που επισκέφτηκε το κολαστήριο μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, για να παραχθεί η εικόνα του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού. Πρόκειται για την ίδια Μόρια που ο κ. Χρυσοχοΐδης έδινε συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά που κάνουν οι υπεύθυνοι στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, ξεπλένοντας την εγκληματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και δείχνοντας ότι το κράτος έχει συνέχεια. Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. ήθελε να συνεχίσει το παραμύθι της κανονικότητας και της ανάπτυξης, άρα τα προβλήματα έπρεπε να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Τα αδιέξοδα αποκαλύφθηκαν όταν ο Τ. Ερντογάν, αποφάσισε να ανοίξει τη στρόφιγγα των ροών, αξιοποιώντας τους ξεριζωμένους από τις πατρίδες τους ως όπλο στο μεγάλο παζάρι με τη Δύση. Οι τραγικοί θάνατοι των τελευταίων ημερών είναι ένα προαναγγελθέν έγκλημα, που φέρει από κοινού την υπογραφή Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Και δίπλα σε αυτό το έγκλημα ένα αντίστοιχα τραγικό προετοιμάζεται. Η χώρα σχεδιάζεται να μετατραπεί σ’ ένα απέραντο φράκτη ανθρώπων καθώς προορίζεται να αποδεχθεί την παραμονή 100 και πάνω χιλιάδων προσφύγων μεταναστών. Ο επίσημος πολιτικός κόσμος, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, είναι πρόθυμοι να αναλάβουν αυτή την υποχρέωση αδιαφορώντας για την αδυναμία της χώρας να υποδεχθεί τέτοιας έκτασης πληθυσμούς αλλά και να εξασφαλίσει ανθρώπινους όρους διαβίωσης.
Να ματαιώσουμε το νέο πείραμα σε βάρος της Ελλάδας
Η διέξοδος, από το πρόβλημα αυτό προφανώς δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Δεν υπάρχουν εύκολες διευθετήσεις, ειδικά όσο τα αδιέξοδα αφήνονται να «ωριμάζουν» και τα μεγέθη των άλλων εμπλεκομένων ορίζουν έναν συντριπτικά αρνητικό συσχετισμό. Το χειρότερο όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τα πράγματα στη μοίρα τους ή καλύτερα στους σχεδιασμούς των ισχυρών. Τότε είναι σίγουρο πως κάθε κυριαρχικό μας δικαίωμα θα χαθεί με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Ακόμη και η αναζήτηση μιας στάσης, ατομικής, συλλογικής, πολιτικής που να υπερβαίνει τις υπαρκτές διχοτομήσεις και να συμβάλει, είναι δύσκολη υπόθεση. Παρ’ όλα αυτά μπορούν να τεθούν κάποιες αφετηριακές σκέψεις:
– Άρνηση των ψευδεπίγραφων διπόλων που αποδιοργανώνουν την κοινωνία. Ανεπιφύλακτα με την ανθρωπιά των πολλών ανωνύμων, που κράτησε όρθια τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια. Απέναντι στον «ανθρωπισμό» των ΜΚΟ, που μετέτρεψε την κρίση σ’ ευκαιρία για μπίζνες, που διαχειρίστηκε με τραγικό τρόπο το πρόβλημα, που ξεπλένει τους πραγματικούς υπαίτιους ΝΑΤΟ-Γερμανία-Ε.Ε.-Τουρκία την ίδια στιγμή που κατηγορεί τις τοπικές κοινωνίες για ξενοφοβία και απομονωτισμό.
– Καταγγελία του πολέμου και ανάδειξη του ρόλου ΗΠΑ-Ε.Ε.- Γερμανίας-Τουρκίας. Αν ο πόλεμος και η οικονομική εξαθλίωση αποτελούν τις γενεσιουργές αιτίες των προσφυγικών ροών, υπάρχουν δυνάμεις που τις προκάλεσαν και τις συντηρούν. Οι ίδιες δυνάμεις επιβάλλουν και προωθούν τη μετατροπή της χώρας μας σε ένα μεγάλο hot-spot. Από την μία η Τουρκία του Ερντογάν που διαχειρίζεται τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, ως όπλο ενός ακήρυχτου υβριδικού πολέμου, και από την άλλη οι Ε.Ε.-Γερμανία, που στο όνομα της πολιτικής υποδοχής και φιλτραρίσματος αφήνουν τα πράγματα να κυλήσουν μεταφέροντας τα βάρη γι’ ακόμη μια φορά στη χώρα μας, στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και μελλοντικά στα Δυτικά Βαλκάνια.
– Ενεργή εξωτερική πολιτική ανάδειξης του προβλήματος. Στροφή στη μέχρι τώρα στάση που απλά παρακαλάει του «συμμάχους» να δείξουν αλληλεγγύη και ικανοποιείται όποτε δίνεται ένα νέο πακέτο χρηματοδότησης για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες. Να εκμεταλλευτούμε ως χώρα κάθε δυνατότητα για να δείξουμε ότι έχουμε ξεπεράσει τα όρια της αντοχής μας. Να αξιοποιήσουμε τη θέση μας στην Ε.Ε. αξιοποιώντας το όπλο του βέτο σε κάθε κρίσιμη απόφαση της αν δεν λυθεί άμεσα το πρόβλημα. Να αναδείξουμε την ανοχή της Ε.Ε. αλλά και την πολιτική Ερντογάν που εκβιάζει με τις προσφυγικές ροές για να αποσπάσει ανταλλάγματα σε Μ. Ανατολή, Αιγαίο και Κύπρο. Να καταδείξουμε τις ευθύνες που έχει η λεγόμενη διεθνής κοινότητα και την υποκρισία της που κρύβεται πίσω από τις «Μόριες» που κατασκεύασαν και φύτευσαν στη χώρα μας.
– Αντίσταση στον διαφαινόμενο σχεδιασμό να φτιαχτούν δεκάδες Μόριες σ’ όλη την Ελλάδα. Οι φόβοι που υπάρχουν στις τοπικές κοινωνίες ότι προωθείται η μόνιμη εγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, διαταράσσοντας τις όποιες κοινωνικές ισορροπίες, είναι δικαιολογημένοι. Δεν πρέπει να αφεθεί το θέμα σ’ όσους, πατώντας πάνω στην κρίση, θέλουν να σπείρουν το ρατσιστικό δηλητήριο.
Διαβάστε ακόμα:
Ήδη από το 2015 και το 2016 ο Δρόμος είχε επισημάνει τον σχεδιασμό να μετατραπεί η χώρα μας σε αποθήκη ψυχών, όπως φαίνεται και στο διπλανό εξώφυλλο με ημερομηνία 20/1/2016. Επίσης μπορείτε να διαβάσετε κι ορισμένα παλιότερα άρθρα μας όπως:
- Σε νέα φάση το προσφυγικό, φ. 285, Δεκέμβριος 2015
- Θέλουν την Ελλάδα στρατόπεδο συγκέντρωσης, φ. 297, Ιανουάριος 2016
- Αποικία γκέτο «η Ελλάς», φ. 350, Ιανουάριος 2017
- Η μεγάλη αρπαχτή των ΜΚΟ, φ. 354, Απρίλιος 2017
- Σχεδιάζουν Μόριες σ’ όλη την Ελλάδα, φ. 368, Σεπτέμβριος 2019
