Ήταν ένας αξιοσημείωτος ανασχηματισμός. Πέραν της ρουτίνας του Μανωλιού που φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς και πέραν της πεπατημένης του «φύγε συ, έλα συ», ήταν ένας αξιοσημείωτος ανασχηματισμός.
Εν πρώτοις ο Κωστής Χατζηδάκης. Ο πιο «εκσυγχρονιστής» και νεοφιλελεύθερος (το μείγμα του ακροκεντρώου δηλαδή) πολιτικός της Ν.Δ. Συνεπώς η στροφή της κυβέρνησης προς ακόμα πιο ακραία δεξιά πολιτική είναι γεγονός.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα σε διεθνές επίπεδο (οικονομία και γεωπολιτική), το υβριδικό σχήμα που κυβερνά τη χώρα (ως προτεκτοράτο) θα κινηθεί σε δύο άξονες: της ακόμα πιο μεγάλης υποταγής στους Επικυρίαρχους και του ακόμα πιο έντονου αυταρχισμού (οικονομικού και πολιτικού) απέναντι στον λαό.
Βεβαίως, υπάρχει το πρόβλημα του διχασμού και των αντιθέσεων μεταξύ των Επικυρίαρχων, πράγμα που δυσκολεύει τους ελιγμούς υποταγής της κυβέρνησης. Συνεπώς θα προσπαθεί να δίνει ό,τι της εντέλλονται και στους δύο, με την ελπίδα να τη θεωρούν δεδομένη και οι δύο σε όσα τους ενδιαφέρουν – και ο Θεός βοηθός, μακριά από στραβές.
Είναι ένας αξιοθαύμαστος τρόπος διακυβέρνησης που μας συμβαίνει από παλιά, αλλά στις νέες συνθήκες γίνεται πιο ενδιαφέρων.
Βεβαίως θα μπορούσε το Ελληνικό Κράτος να αυτοανακηρυχθεί και επισήμως ως ΜΚΟ, πράγμα που θα έλυνε πολλά προβλήματα, αν και το ερώτημα
ΜΚΟ του Σόρος
ή
ΜΚΟ του Μασκ
είναι μάλλον Αμλετικών διαστάσεων για να μπορέσει να απαντηθεί εύκολα.
***
Το δεύτερο αξιοσημείωτο του Ανασχηματισμού είναι η ενισχυμένη εμφάνιση στο προσκήνιο της γενιάς των 30-35-40-45. Μια γενιά που έχει μάθει να σκέφτεται και έχει γαλουχηθεί με τους όρους των Μνημονίων, του Νεοφιλελευθερισμού, του ακραίου ατομικισμού και της πλήρους ένταξης στην ιεραρχία του Νεοφεουδαρχισμού, που ολοκληρώνεται ως σύστημα διοίκησης και σχέσεων όλο και πιο πολύ.
Μια «νέα» γενιά χωρίς αναφορές στο ιστορικό παρελθόν, χωρίς προσλαμβάνουσες από φιλοσοφία και πολιτισμό, μια στρατιά από μικρά πιράνχας που όλα μαζί σχηματίζουν έναν Λεβιάθαν αδιάφορον για τα ανθρώπινα.
Μια Λεγεώνα των Ξένων αποξενωμένη από τον λαό και τις ανάγκες του, έτοιμη για μπίζνες παντού και πρόθυμη να «κάνει τη δουλειά» όσο κι αν αυτή γίνεται όλο και περισσότερο βρώμικη, όλο και περισσότερο ακραία δεξιά.……………
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αυτή η γενιά (και όλος ο ανασχηματισμός) θα δράσει εν κενώ αντιπολίτευσης. Τι αντιπολίτευση να κάνει στον Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη ο θνήσκων ΣΥΡΙΖΑ με τη Συμφωνία των Πρεσπών στην καμπούρα του; Τι αντιπολίτευση να κάνει το παράρτημα του SPD, ΠΑΣΟΚ, στην προτεραιότητα της Γερμανίας για σύμπλευση (και συμμαχία) με την Τουρκία;
Οι Έλληνες δεν πιστεύουν ακόμα (διότι δεν θέλουν να το πιστέψουν, διότι δεν αντέχουν να το πιστέψουν) αυτό που γίνεται στο Αιγαίο. Μια «στέρεη Τριανδρία», Γεραπετρίτης, Δένδιας, Βορίδης, έχει αναλάβει την αναδόμηση του εθνικού κορμού κατά το δοκούν των Αμερικανών, Τούρκων κι Ευρωπαίων.
Απέναντί τους εκτός από το κενό των κυρίαρχων και συνένοχων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) υπάρχει και το κενό εκείνης της Αριστεράς που δεν εννοεί να ξεχωρίσει το εθνικό από το εθνικιστικό. Κι εκείνων των αριστερών που επί δεκαετίες δηλητηρίασαν το μυαλό τους (κατ’ εμέ και το ήθος τους) σκεπτόμενοι με όρους ΜΚΟ και Ανεξάρτητων Αρχών.
***
Αυτός ο Ανασχηματισμός (είτε είναι ο τελευταίος είτε όχι πριν από τις επόμενες εκλογές) καθώς και η διαδικασία της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ευθέως ανάλογα (και τα δύο) του εκφυλισμού του πολιτεύματος, της έκπτωσης της πολιτικής αλλά και της παρακμής της κοινωνίας – υπό την έννοιαν της αποσύνθεσης που επιφέρει η αγραμματοσύνη και η ιδιώτευση, συνεπώς ο αμοραλισμός και ο κυνισμός.
Τουτέστιν, έχουμε μπει από καιρό σε ένα πεδίον δόξης λαμπρόν προς μια άδοξη Ελλάδα. Με τα Ιδρύματα τύπου Νιάρχος και Ωνάσης να έχουν βάλει στο χέρι τον πολιτισμό (και ως εμπόρευμα και ως κεφαλοθραύστη εγκεφάλων), με τα ΜΜΕ να μην ενδιαφέρονται καν για κάποιαν-όποιαν έξωθεν καλή μαρτυρία και την πλειονότητα των δασκάλων (και στις τρεις βαθμίδες) να διάγει στο «ζαμανφού εμείς και η καριέρα μας», ήτις πρέπει να ’ναι πάντα χρήσιμη στα αφεντικά.
***
Στα ποτάμια που πλημμυρίζουν τους δρόμους και τις πλατείες για τα Τέμπη ιχνηλατείται «ο αξιοπρεπής, ο πατριώτης και ελεύθερος άνθρωπος» όπως είπε ο καθηγητής Ι. Μάζης, ο άνθρωπος που έρχεται, διαχρονικός, και βγαίνει μπροστά όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι (όχι μόνον για τα Τέμπη, αλλά για όλη την παθογένεια με την οποίαν η ολιγαρχία φορτώνει την Ελλάδα).
Αν απ’ αυτήν την ποσοτική συσσώρευση προκύψει ποιοτικό αποκρυστάλλωμα, όλα μπορεί να αλλάξουν…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
18•III•2025
