Υπάρχει διέξοδος στο αδιέξοδο!
Στην οργάνωση, την ενότητα, τον αγώνα!
Ο Δεκέμβρης ως η πρώτη εξέγερση μέσα στη κρίση έσπειρε τον τρόμο στα ελληνικά και διεθνή επιτελεία, αποδεικνύοντας τη δύναμη των «από κάτω», έστω και σαν υπόσχεση για το μέλλον. Η εκδοχή μιας νεολαίας όμως που αναζητά διεξόδους, πέρα από το να συγκρούεται με τα αδιέξοδά της, είναι αυτή μπορεί να μονιμοποιήσει τον τρόμο στο στρατόπεδό τους. Γιατί ακριβώς αυτή η αναγκαία αναζήτηση δρόμων και οι συντονισμένες, προσανατολισμένες εκρήξεις, μπορούν να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δύναμης για τους λαούς. Αν το δίκιο είναι πάντα με την εξέγερση, η δύναμη κρύβεται στην οργάνωση, την ενότητα, την αλληλεγγύη. Χωρίς αυτά, η απαξίωση για το πολιτικό σύστημα δε θα δίνει τη θέση της στην αμφισβήτησή του, την κριτική και την ανάδειξη της ανάγκης ανατροπής του. Με αυτά, είμαστε πιο αποτελεσματικοί, πιο υπολογίσιμοι, πιο δυνατοί. Σήμερα, η επίθεση στην ελληνική κοινωνία, η επίθεση στην ελληνική νεολαία, και πρόσφατα η επίθεση στο πανεπιστήμιο δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Η νεολαία των μεγάλων αγώνων του άρθρου 16, η γενιά του Δεκέμβρη μπορεί να δώσει το έναυσμα για ένα μεγάλο, αποτελεσματικό, παλλαϊκό ξεσηκωμό. Μπορεί να γίνει μπροστάρης σε ένα παρατεταμένο λαϊκό αγώνα, σε έναν ανυποχώρητο και διαρκές αγώνα που θα διεκδικεί να φύγει η χούντα της τρόικα, να φύγει το σάπιο πολιτικό κατεστημένο, να φύγει η δωσίλογη κυβέρνηση Παπανδρέου. Η αγανάκτηση και η οργή, να μετατραπεί σε ένα μεγάλο κύμα αλλαγής. Μαζί με τις δυνάμεις που μάχονται για έναν άλλο κόσμο, να προετοιμάσουμε και να προετοιμαστούμε για τα μεγάλα κοινωνικά ξεσπάσματα που έρχονται. Να συγκροτηθούμε, να αντιληφθούμε τη δύναμή μας, να οργανώσουμε και να οργανωθούμε μέσα στις σχολές, τους φοιτητικούς συλλόγους, τους χώρους δουλειάς, την αριστερά για να μην μείνει κανείς μόνος του, για να γίνουμε πραγματικά επικίνδυνοι.
