Μάλιστα, όσο η φτώχεια αυξάνει τόσο πιο επιβαρυμένη είναι η επίκλησή της. Στην αμερικάνικη ιδεολογία η χρήση της λέξης φτώχεια υποδηλώνει αντιαμερικανισμό. Και ο φτωχός πρέπει να ντρέπεται για τον εαυτό του, να απομονώνεται και να επιτηρείται αυστηρά για να μην παρεκτρέπεται και ενοχλεί τους άλλους. Μόνο υπό τη μορφή φιλανθρωπίας θα μεριμνήσουν οι πλούσιοι, οι εκκλησίες και το κράτος, για να μην πεθαίνει στους δρόμους.
Ούτε οι φτωχοί θέλουν να λέγονται φτωχοί. Πολλοί φτωχοί θα ψηφίσουν Ομπάμα ή Ρόμνι κι ας μην υπάρχουν σαν υπολογίσιμες οντότητες στο χάρτη κανενός. Στην αμερικάνικη νοοτροπία είναι κοινωνικά πιο αποδεκτό να έχεις αυτοκίνητο και τηλεόραση παρά φαγητό στο ψυγείο σου, όπως έδειξε μια πρόσφατη έρευνα. Μέρος ενός πακέτου αντιλήψεων που επαναπροσδιορίστηκε και αναγορεύτηκε σε εθνικό δόγμα από μία πολύ ισχυρή συντηρητική τάση που εκφράζεται μέσα από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Μία τάση που έχει πολλούς ακτιβιστές από τα φτωχά και μικρομεσαία στρώματα, κυρίως αγρότες του νότου, εργάτες από μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και μικροαστούς συνταξιούχους. Αλλά οι αντιλήψεις αυτές, με παραλλαγές, διαπερνούν ένα ευρύτερο κοινωνικό σώμα που συμπεριλαμβάνει και πολίτες που ψηφίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα. Αντιλήψεις που εμφυτεύονται και καλλιεργούνται από τις «εκκλησίες», τα ισχυρά λόμπι της βιομηχανίας όπλων, μεταλλαγμένων τροφίμων, ενέργειας, φαρμάκων κ.λπ. και από τα 6 μεγάλα τραστ που ελέγχουν την επικοινωνία και την ενημέρωση.
Η πολιτισμική κρίση στην Αμερική είναι πολύ βαθύτερη της οικονομικής. Και δεν χρειάζεται πια ακτινογραφία αφού η διαπίστωσή της γίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Ένα σύννεφο αναχρονισμού, καθυστέρησης, σκοταδισμού, προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών έχει καλύψει τις άλλοτε φωτεινές πεδιάδες της σκέψης, στις οποίες αναπτύχθηκαν οι δημοκρατικές ιδέες, οι επιστήμες και οι καινοτομίες, οι τέχνες και τα γράμματα, το μοντέλο ενός κόσμου καπιταλιστικού μεν, αλλά σύγχρονου, εξελιγμένου, πολύμορφου και πολυπολιτισμικού, μεγάλων ανοχών και ίσων ευκαιριών, που τα καλά εξισορροπούσαν τα κακά και η επιρροή του απλωνόταν σε όλη τη γη.
Οι δημόσιοι άρχοντες αρχίζουν τις ομιλίες τους με προσευχές και κλείνουν με την επίκληση της θείας χάρης, όπως στα φονταμενταλιστικά καθεστώτα τύπου Σαουδικής Αραβίας ή τα νεοκαπιταλιστικά τύπου Πολωνίας. Ο κυβερνήτης του Τέξας, Ρικ Πέρι, προσευχήθηκε δημόσια μαζί με χιλιάδες πιστούς για να φέρει ο θεός βροχή στην πολιτεία του που μαστίζεται από τη χειρότερη ξηρασία που έχει ποτέ καταγραφεί στις ΗΠΑ, ενώ υποστηρίζει ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου που οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα και μεταβάλλει το κλίμα, αποτελεί κατασκεύασμα των εχθρών της Αμερικής. Το παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα είναι «ένα φυσικό υποπροϊόν της φύσης» κατά τη δημοφιλή στους συντηρητικούς Michele Bachmann.Το ίδιο πιστεύουν οι οκτώ στους δέκα ρεπουμπλικάνους που διεκδίκησαν το χρίσμα και το 86% των οπαδών του κινήματος Tea Party, που επιβάλλει τους όρους του στο κόμμα και επηρεάζει καθοριστικά τα εκλογικά αποτελέσματα για τους κυβερνήτες των πολιτειών και τα εθνικά και τοπικά κοινοβούλια. Θέσεις ανάλογες με τη δημιουργία του σύμπαντος, όπου η θρησκευτική μυθολογία εξοβελίζει την επιστημονική αλήθεια.
Είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο του λεγόμενου μέσου Αμερικάνου που 4 στους 10 δεν πέρασαν το τεστ που δίνεται στους μετανάστες προκειμένου να πάρουν άδεια παραμονής. Οι 6 στους δέκα Αμερικάνους δεν ξέρουν πόσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος, οι 7 στους 10 ότι το Σύνταγμα είναι ο ανώτατος νόμος του κράτους και ότι ο καπιταλισμός είναι το ισχύον οικονομικό σύστημα των ΗΠΑ!
Η Τζάνις Τζάρβις, στο Οχάιο, όταν ρωτήθηκε γιατί θα ψηφίσει τον Μιτ Ρόμνι «που μυρίζει χρήμα», παρ’ όλο που ο μισθός του άντρα της στη General Electric μειώθηκε κατά 60% και ο γιος και η νύφη της γύρισαν στο πατρικό σπίτι άνεργοι, απάντησε ότι ο Ομπάμα κρύβει την αλήθεια για το παρελθόν του. «Νομίζω ότι είναι μουσουλμάνος και προσπαθεί να καταστρέψει την Αμερική. Μια μέρα η αλήθεια θα αποκαλυφθεί.»
Αυτά δεν είναι μεμονωμένα φαινόμενα. Αποτελούν ισχυρό ρεύμα. Ειδικά ο Νότος ο οποίος εκλέγει το ένα τέταρτο των βουλευτών και γερουσιαστών, έχει μείνει απελπιστικά πίσω. Η θρησκοληψία και ο αυταρχισμός αποτελούν καθεστώς. Ακόμα και στα δημόσια σχολεία, στο μάθημα των επιστημών, διδάσκεται ότι οι άνθρωποι είναι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας. Θεωρούν ότι ο σοσιαλισμός είναι μια μορφή σατανισμού και τα εργατικά συνδικάτα εργαλεία του Σατανά. Υποκρίνονται ότι αγαπούν τον Χριστό ενώ δεν άλλαξαν από την όχι και τόσο μακρινή εποχή που λιντσάριζαν τους μαύρους και εμπόδιζαν τα παιδιά των εγχρώμων να πάνε σχολείο. Έχουν τη Βίβλο στο τσεπάκι, αλλά μισούν την Ευρώπη και είναι πρώτοι στη χώρα σε διαζύγια, εφηβική εγκυμοσύνη, εγκατάλειψη του σχολείου και αφροδίσια νοσήματα. Αυτοί οι άνθρωποι καθορίζουν τις πολιτικές για την εθνική άμυνα, την υγεία, την εκπαίδευση, τη μετανάστευση, τις κλιματικές αλλαγές, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κ.λπ. Και δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία δεν περιορίζεται στα όρια του Νότου. (Τα στοιχεία προέρχονται από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του συγγραφέα David Macaray στο Counterpunch).
Αποκλεισμός των φτωχών
Η επίθεση των συντηρητικών είναι πολύπλευρη. Στους παραδοσιακούς εχθρούς της ανώτερης λευκής φυλής, έχουν τώρα προστεθεί οι ισπανόφωνοι, οι οποίοι αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των 11 εκατομμυρίων μεταναστών που δεν έχουν χαρτιά. Αλλά αυτή η φυλετική διάκριση κοστίζει εκλογικά στους ρεπουμπλικάνους αφού οι πολιτογραφημένοι ισπανόφωνοι στρέφονται στους Δημοκρατικούς αν και επί Ομπάμα οι απελάσεις των ισπανόφωνων έχουν ξεπεράσει κι αυτές του Μπους, φτάνοντας στις 360.000 το 2011.
Οι ρεπουμπλικάνοι, στις διάφορες πολιτείες που ελέγχουν, περνούν νόμους με καθαρά φυλετικά κριτήρια, όπως στην Αριζόνα για τον αστυνομικό έλεγχο των πολιτών μόνο με βάση το χρώμα τους, στην Αλαμπάμα για τη διακριτική μεταχείριση των μαθητών που ανήκουν σε οικογένειες μεταναστών ή στη Γεωργία για την ποινικοποίηση της «μεταφοράς και φιλοξενίας παράνομων μεταναστών». Παρ’ όλο που σε αρκετές περιπτώσεις τα ανώτερα δικαστήρια ακυρώνουν τέτοιους νόμους, η αίσθηση του διωγμού και του φόβου ανάμεσα στους ισπανόφωνους είναι διάχυτη.
Επίσης, οι ρεπουμπλικάνοι προσπαθούν να τροποποιήσουν τις εκλογικές διαδικασίες ώστε να αποκλείσουν κοινωνικές ομάδες που εκλογικά κλίνουν προς τους δημοκρατικούς. Στη Νότια Καρολίνα, τη Φλώριδα, το Μισισιπή, τη Νεβάδα, το Οχάιο, την Πενσιλβάνια, τη Μινεζότα κι αλλού, μηχανεύονται διάφορα τρικ που δυσκολεύουν την πρόσβαση στα εκλογικά κέντρα ή αποκλείουν πολίτες από τους εκλογικούς καταλόγους, ειδικά όσους προέρχονται από κοινότητες ιθαγενών, μαύρων και εν γένει φτωχών πολιτών που παραδοσιακά ψηφίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα. Ορισμένες απ’ αυτές τις ρυθμίσεις, π.χ. νέες εκλογικές ταυτότητες, ακυρώθηκαν από τα δικαστήρια, άλλες όμως, σε πιο πρακτικό επίπεδο παραμένουν αξεπέραστες.
Απαξίωση του Αμερικάνικου Ονείρου και διολίσθηση στο φασισμό
Η αστυνομοκρατία, η αύξηση των φυλακισμένων, οι διωγμοί των μεταναστών, οι πόλεμοι και η οπλοφορία αντί να ενισχύσουν το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών ενισχύουν το φόβο και την ανασφάλεια. Αμέσως μετά τη σφαγή στον κινηματογράφο του Κολοράντο, σημειώθηκε απότομη αύξηση κατά 13% στις πωλήσεις σφαιρών για καραμπίνες Γουίντσεστερ, από φόβο μήπως η κυβέρνηση επιβάλλει περιορισμούς στην αγορά τους.
Μια κοινωνία ολόκληρη βρίσκεται σε νευρική κρίση. Από το 2006, αυξήθηκαν κατά 81% οι ένοπλες ληστείες σε φαρμακεία με βασικό λάφυρο τα αναλγητικά φάρμακα. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από ηρεμιστικά και 60 εκατομμύρια Αμερικάνοι πάσχουν από αϋπνία.
Ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού θέλει να φύγει στο εξωτερικό. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, η πλειοψηφία των νέων από 18 έως 35 ετών θεωρούν ότι η Ασία είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο του κόσμου και ανάμεσα στους νέους 18-24 το ποσοστό φτάνει το 80%!
Το χρέος καλπάζει
Της οικονομικής καταβαράθρωσης μύρια κακά έπονται. «Οι ΗΠΑ είναι σαν ένα παλιό εργοστάσιο με οροφή που στάζει και ξεπερασμένες μηχανές», γράφει ο Michael Grunwald στο Time (3 Οκτ. ’12), συγκρίνοντας την Αμερική με την Κίνα και τη Νότια Κορέα. Σύγκριση που αναπόφευκτα τοποθετεί την κρίση σε παγκόσμια κλίμακα.
«Με τη μεγαλύτερη ανισότητα από τη μεγάλη ύφεση του 1929, τα νέα είναι άσχημα για τον καπιταλισμό. 17 από τους πλουσιότερες χώρες του κόσμου πήγαν προς τα πίσω όσον αφορά την ισότητα, και 210 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι…», είπε η Sharan Burrow, γενική γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας των Συνδικάτων. Και ο Ben Verwaayen, διευθύνων σύμβουλος της Alcatel-Lucent, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «ζούμε σε ένα κόσμο που η ισχύς μετακινείται από τη Δύση στην Ανατολή». Χωρίς άμεσα ορατή λύση για τη Δύση.
Η απορρύθμιση που προβλήθηκε σαν πανάκεια λειτούργησε για πολύ λίγο, στις δεκαετίες ’80 και ’90. Τώρα, «εάν δεν λύσουμε τα προβλήματα χρέους και ικανής διακυβέρνησης, το μοντέλο του κρατικού καπιταλισμού θα επικρατήσει», τόνισε ο David Rubenstein, γενικός διευθυντής του Carlyle Group. Γιατί «οι εταιρίες δεν μπορούν να συναγωνιστούν τα κράτη», γράφει ο Andrew Liveris, στο βιβλίο του «Κάν’το στην Αμερική», που αναφέρεται στην καινοτομία και την ευρηματικότητα.
Σήμερα, το χρέος των ΗΠΑ είναι 16,2 τρισ., περίπου δύο τρισ. μεγαλύτερο από πέρσι! Ενώ το μερίδιο του 1% των πλουσίων από το εθνικό εισόδημα, από 8% που ήταν στη δεκαετία του ’70, έφτασε να είναι 20%, επισημαίνει η Rana Faroohar στο Τάιμ. Και ο πλούτος ενός μέσου νοικοκυριού λευκών είναι εικοσαπλάσιος του αντίστοιχου νοικοκυριού μαύρων. Ο καπιταλισμός στην εξέλιξή του γίνεται όλο και πιο ολιγαρχικός, όλο και πιο άνισος.
Όσο εξωφρενικό κι αν ακούγεται, σε μια κοινωνία με εκατομμύρια άστεγους, η Bank of America κατεδάφισε με μπουλντόζες εκατό κατασχεμένα σπίτια στο Κλίβελαντ και δώρισε τα οικόπεδα στο δήμο της πόλης. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες περιοχές. «Σωστά έπραξε. Λιγότερα σπίτια μπορεί να ανεβάσουν τις τιμές.» δήλωσε κυνικά ο οικονομολόγος Thomas Lawler.
Η οικονομία καταρρέει, οι πλούσιοι ευημερούν
Μεγάλους φόρους πληρώνουν μόνο οι μικρομεσαίοι. Ο Γουόρεν Μπάφετ, όπως κατήγγειλε ο ίδιος, με ετήσιο εισόδημα 63 εκατομμυρίων δολαρίων πλήρωσε 11% φόρο, ενώ οι υπάλληλοι του γραφείου του πλήρωσαν φόρο 30% στους μισθούς τους. Και ο πολυεκατομμυριούχος Ρόμνι 14%, λέγοντας ότι «αυτό είναι το νόμιμο και δεν θα δώσω ούτε ένα δολάριο παραπάνω».
Ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερες εταιρίες και άτομα. Το 30% των συνολικών κερδών των επιχειρήσεων αναλογεί στις τράπεζες, από το 11% που ήταν το 1975. Αλλά στις μεγάλες τράπεζες, αφού από την έναρξη της κρίσης, το 2007, σιωπηρά, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανέλαβε τον έλεγχο 450 μικρών αμερικάνικων τραπεζών που χρεοκόπησαν.
Και το κέρδος προέρχεται συχνά, από τη μεταφορά των επιχειρήσεων σε τρίτες χώρες. Το 30-60% των εσόδων πολλών αμερικάνικων πολυεθνικών οφείλεται στις αναδυόμενες οικονομίες και διασφαλίζεται με δωροδοκίες και λαδώματα. Όμως, όσο και να αυξάνουν τα κέρδη, η ζωή των εργαζομένων χειροτερεύει. Το 2020, στον κόσμο θα περισσεύουν 93 εκατ. ανειδίκευτοι εργάτες και θα λείπουν 85 εκ. μέσης και υψηλής εξειδίκευσης (35 και 18 στις αναπτυγμένες χώρες) επειδή οι φτωχοί αδυνατούν να σπουδάσουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις το 25-30% των σπουδαστών στα αμερικάνικα ΑΕΙ τελειώνουν τις σπουδές τους.
Στις ΗΠΑ, οι υποδομές καταρρέουν. Γέφυρες, δρόμοι, λιμάνια και αεροδρόμια έχουν παλιώσει και υπολειτουργούν επικίνδυνα. Τα δίκτυα διαλύονται. 2.500 ταχυδρομεία θα κλείσουν το 2012.
Η τεράστια πλειοψηφία των δημοσίων δαπανών πηγαίνει στην άμυνα, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση, συν τους τόκους για τα δάνεια που πληρώνουν οι Αμερικάνοι. Μόνο τα τρόφιμα και τα ρούχα είναι ακόμα φτηνά, παρ’ όλο που 50 εκατομμύρια άνθρωποι τρέφονται με κουπόνια, γιατί το κράτος επιδοτεί με 15 δισ. την αγροτική παραγωγή. Αλλά η μερίδα του λέοντος πηγαίνει στους εξοπλισμούς. 716 δισ. για την άμυνα και μόλις 139 δισ. για την εκπαίδευση.
Η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Το συνολικό κόστος του πολέμου στο Αφγανιστάν, από το 2001 έως το τέλος του 2013, θα είναι 642 δισ.
«Πάμε για κατάρρευση τύπου Ελλάδας» έχει προειδοποιήσει πολλές φορές ο Μίτ Ρόμνι, προτείνοντας, όμως, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες (το δημόσιο απασχολεί 22 εκατομ. εργαζόμενους) και μειώσεις φόρων για τους πλούσιους και τις επιχειρήσεις, που με μαθηματική ακρίβεια θα την επισπεύσουν.
Ένας χρηματιστής στην προεδρία
Ο Μιτ Ρόμνι, επισημαίνει ο Joe Klein στο περιοδικό Time, έγινε πλούσιος ως συνιδρυτής της Bain Capital με σημερινό κύκλο εργασιών 66 δισ. δολάρια. Με κυρίαρχη την αντίληψη του άμεσου κέρδους, με στόχους τριμήνου απόδοσης, και όχι του μακροπρόθεσμου οφέλους, που κατά τον Ομπάμα αποτελεί και μία από τις σοβαρότερες αιτίες του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η αμερικάνικη οικονομία. «Ο αμερικάνικος καπιταλισμός διαστρεβλώθηκε και απομακρύνθηκε από τον μακρόχρονο σχεδιασμό και την έρευνα, επιδιώκοντας υφηλότερες αμοιβές των στελεχών, χρηματιστικές λοβιτούρες, μετοχές σκουπίδια κ.λπ. με την ανάλογη προσαρμογή του φορολογικού κώδικα», επισημαίνει ο δημοσιογράφος.
Βέβαια, εαν εκλεγεί ο Ρόμνι, είναι απίθανο να επιμείνει στις προεκλογικές του εξαγγελίες. Κανένας από τους προηγούμενους προέδρους δεν το έκανε. Και ο Ρόμνι, για να είναι τώρα αρεστός έχει ήδη τροποποιήσει θέσεις που είχε όταν ήταν κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, στα θέματα οπλοφορίας, ομοφοβίας και εκτρώσεων. Και είναι πολύ φρέσκια η αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων του Ομπάμα, ο οποίος αντί να σταματήσει τους πολέμους, τους επέκτεινε, και αντί να κλείσει το Γκουαντάναμο, νομιμοποίησε τη δολοφονία αυτών που οι μυστικές υπηρεσίες χαρακτηρίζουν ως εχθρούς, μη εξαιρουμένων Αμερικανών πολιτών, χωρίς καν κάποια δικαστική διαμεσολάβηση και έλεγχο, χωρίς καν την στοιχειωδώς απαραίτητη απαγγελία κατηγοριών!
Οι εκλογές έχουν γίνει σουρωτήρι
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ εξέδωσε απόφαση με την οποία οι επιχειρήσεις εξομοιώνονται με τους πολίτες και αποκτούν το δικαίωμα να χρηματοδοτούν άμεσα πολιτικούς, με ανώτατο όριο τα 2.500 δολάρια. Όμως, εάν οι εταιρίες και οι δισεκατομμυριούχοι δώσουν τα χρήματα σε φορείς φίλων του πολιτικού και όχι στον ίδιο αυτοπροσώπως, τότε δεν υπάρχει κανένα όριο. Ακόμα και ορισμένοι συντηρητικοί γερουσιαστές θεώρησαν την απόφαση αντιδημοκρατική. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας καζίνων στο Λας Βέγκας Sheldon Adelson έσπευσε αμέσως να δηλώσει ότι θα ξοδέψει 100 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να ηττηθεί ο Ομπάμα!
Αμέσως ξεπήδησαν οι επονομαζόμενες «Επιτροπές Πολιτικής Δράσης» (super PAC) με διάφορα πατριωτικά ονόματα («Ξανακάνε μας μεγάλους», «Κόκκινο, λευκό και γαλάζιο», «Το πεπρωμένο μας», «Ανασύστησε το μέλλον μας» κ.λπ.) μέσω των οποίων διοχετεύονται εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στους πολιτικούς. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ποσών ξοδεύεται για τηλεοπτικά σποτ σε πολιτειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο.
Ο Ρικ Σαντόρουμ εξασφάλισε εκατομμύρια από τους δισεκατομμυριούχους Foster Freiss και William Dore και ο Newt Gingrich ακόμα περισσότερα από ένα και μοναδικό δωρητή, τον Sheldon Adelson, που είναι και ο χορηγός του Βενιαμίν Νετανιάου στο Ισραήλ. Ο Ρόμνι συγκέντρωνε κάθε μήνα 5 εκατομμύρια από 25 δωρητές που έδιναν από 100 χιλιάδες δολάρια και πάνω.
Ο Ομπάμα προσελκύει πιο δύσκολα τα χρήματα που χρειάζεται. Από τα 4 εκατομμύρια δολάρια που είχε λάβει το 2008 από μεγάλες τράπεζες, έχει εξασφαλίσει μόνο 200 χιλιάδες! Παρ’ όλο που έδωσε εκατοντάδες δισεκατομμύρια για να σώσει τις τράπεζες και φρόντισε να μην ασκηθεί δίωξη εναντίον των στελεχών που ευθύνονται για την κατάρρευση του συστήματος, οι τράπεζες προτιμούν τον Ρόμνι, του οποίου οι οκτώ μεγαλύτεροι χορηγοί είναι τραπεζικοί όμιλοι γίγαντες: Goldman Sachs, Bank of America, JP Morgan Chase, Morgan Stanley, Credit Suisse Group, Citigroup, Wells Fargo, Barclays.
Οι γερουσιαστές και σχεδόν όλοι οι βουλευτές ανήκουν στο 1% και είναι εξαρτημένοι από τις μεγάλες εταιρίες και τους υπερπλούσιους. Χρειάζονται τα χρήματά τους για να εκλεγούν και το ανταποδίδουν στο πολλαπλάσιο. Όταν, για παράδειγμα, ψήφισαν το νόμο με τον οποίο απαγορεύεται στην κυβέρνηση να διαπραγματεύεται την τιμή των φαρμάκων που αγοράζει για το σύστημα υγείας, οι εταιρίες κέρδισαν τρισεκατομμύρια. Έτσι λειτουργεί το σύστημα που ονομάζεται αμερικάνικη δημοκρατία.
Συνολικά, στο 2010 και 2011, 196 μέγα-πλούσιοι χρηματοδότησαν τους υποψηφίους των δύο κομμάτων με 79 εκατομμύρια δολάρια και με άλλα 102 εκατομμύρια μεγάλες εταιρίες και ομάδες συμφερόντων. Το 0,000063% των Αμερικάνων «αγοράζει τον πρόεδρο», όπως χαρακτηριστικά λένε οι επικριτές της εκλογικής παρωδίας.
Στην Αριζόνα και το Γουισκόνσιν, αποκαλύφθηκε ότι ένας ακροδεξιός οργανισμός (ALEC) που εκπροσωπεί συγκεκριμένα οικονομικά τραστ, δεν επηρέαζε απλώς το νομοθετικό έργο των πολιτειών, αλλά συνέτασε και τα νομοσχέδια που ψηφίζονταν στα κοινοβούλιά τους!
Το Αμερικάνικο Σύνταγμα δεν εγγυάται πλέον την αστική δημοκρατία στη σύγχρονη Αμερική. Δεν εγγυάται ούτε την ελευθερία των πολιτών, ούτε καν το δικαίωμά τους να εκλέγουν και να εκλέγονται ανεμπόδιστα.
Νόμιμος βιασμός
Ο υποψήφιος βουλευτής Todd Akin δήλωσε ότι οι γυναίκες σπάνια μένουν έγκυες από «νόμιμο βιασμό»! Ο Πολ Ράιαν, υποψήφιος για την αντιπροεδρία των ΗΠΑ με τον Μιτ Ρόμνι, έσπευσε να κατευνάσει τις αντιδράσεις λέγοντας ότι «ο βιασμός είναι βιασμός», αλλά σε ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης η άποψη αυτή έχει ερείσματα. Οι ρεπουμπλικάνοι απορρίπτουν την αντισύλληψη όχι μόνο επειδή εμποδίζει την ανεπιθύμητη τεκνοποιία, αλλά και γιατί κάνει τις γυναίκες σεξουαλικά πιο εκδηλωτικές! Μάλιστα, η καθολική εκκλησία που λειτουργεί διάφορα νοσοκομεία ξεσηκώθηκε εναντίον της υποχρέωσης να παρέχει στα θύματα των βιασμών το χάπι «της επόμενης μέρας», το οποίο αποτρέπει τη σύλληψη. Αλλά, στην Αμερική, η γυναίκα είναι στο στόχαστρο πολλών πολιτειακών νόμων, όπως στο Μέριλαντ, όπου η γυναίκα που είχε έστω μία σεξουαλική επαφή με ένα άντρα με τη θέλησή της, εάν αρνηθεί να έχει άλλη επαφή μαζί του και βιαστεί, η πράξη δεν θεωρείται βιασμός! Αλλού ελέγχεται εάν η γυναίκα ήταν παρθένα ή ισχύουν άλλες ταπεινωτικές και χυδαίες διακρίσεις. Στην Αμερική, το δικαίωμα της γυναίκας να επιλέξει την τεκνοποιία δεν έχει κατοχυρωθεί και δεν είναι λίγοι οι γιατροί που δολοφονήθηκαν από φανατικούς χριστιανούς, ούτε λίγες οι κλινικές που πυρπολήθηκαν. Και βέβαια, οι αντιπαραθέσεις για την αντισύλληψη κουκουλώνουν την άνιση μισθολογική θέση της γυναίκας στην αγορά εργασίας.
Φασιστική εκτροπή
Στην πραγματικότητα, οι διαφορές ανάμεσα στους δύο υποψήφιους δεν είναι μεγάλη. Εάν ο Ρόμνι εκφράζει ένα συντηρητικό φασίζων κομμάτι της αμερικάνικης κοινωνίας, στη θητεία του Ομπάμα εφαρμόστηκαν οι πιο βάναυσες πολιτικές συρρίκνωσης της δημοκρατίας, καταστολής και ελέγχου των πολιτών, στήριξης των ολιγοπωλίων και των μεγαλοπλουσίων και επέκτασης του μιλιταρισμού. Οι συλλήψεις χωρίς ένταλμα και οι απεριόριστες κρατήσεις, τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις πολιτών νομιμοποιήθηκαν μέσω της επικύρωσης του προέδρου. Οι παρακολουθήσεις και το φακέλωμα των πολιτών χωρίς δικαστική συνδρομή έλαβαν τερατώδεις διαστάσεις. Η οπλοφορία, παρ’ όλο το θόρυβο που δημιουργήθηκε από τις μαζικές δολοφονίες στο Κολοράδο και το Γουισκόνσιν, παρέμεινε ανεξέλεγκτη, οι κλιματικές αλλαγές βγήκαν από την κυβερνητική προτεραιότητα, οι κατασχέσεις σπιτιών συνεχίστηκαν, η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα και η επιθετική στρατιωτική επέκταση συνεχίζεται σε όλο τον κόσμο, με έμφαση στις περιοχές γύρω από την Κίνα, την Ασία και την Αφρική.
Όσοι ζουν στην Αμερική και βιώνουν βήμα βήμα τις εξελίξεις, αποφαίνονται όλο και με λιγότερες επιφυλάξεις ότι η χώρα της ελευθερίας εξελίσσεται ραγδαία σε ένα μεγάλο φασιστικό μόρφωμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μιας ολιγαρχίας σκληρής και αμείλικτης. Και οι εκλογές δεν πρόκειται να διώξουν τους εφιάλτες!
