Η παγκόσμια υγειονομική κρίση και οι αναμενόμενες δραματικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες δεν κάμπτουν τις ακόρεστες επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Το καθεστώς Ερντογάν δεν πτοείται ούτε από τις τεράστιες επιπτώσεις την πανδημία του κορωνοϊού που πλήττει, κατά τις εκτιμήσεις ειδικών επιδημιολόγων, το εσωτερικό της Τουρκίας.
Αντίθετα η πανδημία αξιοποιείται αδιάντροπα ως επιταχυντής της τουρκικής επιθετικότητας. Αξιοποιείται και αυτή, μαζί με τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές ως γεωπολιτικό όπλο στη φαρέτρα των νέο-οθωμανικών βλέψεων του Τούρκου «σουλτάνου». Ο Ερντογάν δεν «ποντάρει» απλά στο γεγονός ότι η παγκόσμια κοινότητα έχει στρέψει το βλέμμα της στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Εκμεταλλεύεται τη συγκυρία, αξιοποιώντας παράλληλα τόσο τη δηλωμένη αξίωση της δυτικής συμμαχίας να αποδεχθεί η χώρα έναν συμβιβασμό σε βάρος της κυριαρχίας της όσο και τη πολιτική κατευνασμού του ελληνικού πολιτικού κόσμου, ως παράθυρο ευκαιρίας για την επίτευξη των στόχων του.
Τα γεγονότα είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Η ένταση στην συνοριακή γραμμή του Έβρου συνεχίζονται αμείωτα. Με πρωτοφανή κυνισμό ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών δηλώνει απερίφραστα ότι η τουρκική στρατοχωροφυλακή «βομβαρδίζει με χημικά και σφαίρες» την ελληνική πλευρά για να υποβοηθήσει τις προσπάθειες των μεταναστών να περάσουν τα σύνορα του Έβρου. Δηλώνει μάλιστα απερίφραστα: «Μπορούμε να το ξανακάνουμε». Απέναντι σε αυτή την απίστευτη δήλωση η ελληνική πλευρά δεν άρθρωσε ούτε κουβέντα. Την ίδια στιγμή οι υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από ελληνικά εδάφη, χερσαία και νησιωτικά, αποτελούν καθημερινό φαινόμενο που κλιμακώθηκε συμβολικά την ημέρα της επετείου της 25ης Μαρτίου. Η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης είναι η παραπομπή στη δικαιοσύνη για έλεγχο σε βάρος δημοσιογράφων και Μέσων που δημοσιεύσαν σχετικές ειδήσεις. Μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί καμιά αιτιολογημένη απόδειξη, για παράδειγμα τα δεδομένα από τα ραντάρ, που να διαψεύδει την είδηση ότι τουρκικά μαχητικά πέταξαν πάνω από Αλεξανδρούπολη και Καβάλα. Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος έχει εξοικειωθεί με την τουρκική προκλητικότητα και επιθυμεί να «συνηθίσει» το δεδομένο ολόκληρος ο ελληνικός λαός.
Το καθεστώς Ερντογάν εκμεταλλεύεται την παγκόσμια υγειονομική κρίση, την απάθεια της διεθνούς κοινότητας και την πολιτική κατευνασμού του ελληνικού πολιτικού συστήματος ως παράθυρο ευκαιρίας για την επίτευξη των επεκτατικών στόχων του
Με δήλωση στο ΟΗΕ αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας
Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι η ανάρτηση από τον ΟΗΕ των εξωτερικών συντεταγμένων της Τουρκικής ΑΟΖ όπως απορρέει από το σύμφωνο που έχει υπογραφεί μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Σύμφωνα με αυτές καταργείται η επίδραση στον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών εκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ν.Α. Μεσόγειο τεσσάρων κατοικημένων ελληνικών νησιών συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης. Έτσι στην πράξη επιχειρείται να περιορισθεί σημαντικά η ελληνική κυριαρχία παρά τις αντίθετες προβλέψεις του διεθνούς δικαίου και του δικαίου των θαλασσών.
Η πρωτοβουλία της τουρκικής διπλωματίας να ανακοινώσει τα εξωτερικά όρια της ΑΟΖ πραγματοποιήθηκε, όχι τυχαία, στις 24 Μάρτη και «αντιμετωπίσθηκε» από την ελληνική πλευρά με τη συνηθισμένη διπλωματική διαμαρτυρία-δήλωση ότι η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης δεν παράγει «νόμιμα αποτελέσματα».
Είναι παραπάνω από φανερό ότι μια τέτοια στάση όχι μόνο δεν αποτρέπει την επιβολή «τετελεσμένων» αλλά αποθρασύνει περισσότερο τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Και πραγματικά όταν παραμένουν αναπάντητες οι επίσημες δηλώσεις παραδοχής της άσκησης στρατιωτικής βίας στην ελληνοτουρκική μεθόριο από την πλευρά των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας γιατί θα αποτρέψει τον τουρκικό επεκτατισμό η ανταλλαγή διπλωματικών ανακοινώσεων;
Αν η Ελλάδα θέλει να αποτρέψει τον πόλεμο με την Τουρκία είναι υποχρεωμένη, έστω και αυτή τη στιγμή, να καταστήσει υπεύθυνη ολόκληρη τη δυτική συμμαχία και την παγκόσμια κοινότητα για το κίνδυνο πολέμου που σοβεί στην περιοχή. Να προειδοποιήσει τις ΗΠΑ ότι θα αναιρεθούν όλα τα προνόμια που απορρέουν από τις διακρατικές συμφωνίες των δύο χωρών αν οι τελευταίες δεν δείξουν έμπρακτα αποφασιστική στάση κατά των βλέψεων της Τουρκίας σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της χώρας. Οφείλει να αναλάβει διπλωματικές πρωτοβουλίες προς τη Ρωσία και τη Κίνα και να ζητηθεί κατηγορηματικά η παρέμβαση τους για να συγκρατηθεί η πολεμοχαρής πολιτική Ερντογάν. Να μπλοκάρει με βέτο κάθε κρίσιμη απόφαση όλων των διεθνών οργανισμών στις οποίες παρεμβαίνει που αφορούν την Τουρκία και να απαιτήσει την κατηγορηματική καταδίκη του τουρκικού επεκτατισμού. Το σημαντικότερο, να ανακηρύξει και η ίδια της εξωτερικές συντεταγμένες της ελληνικής ΑΟΖ στη βάση της μέσης γραμμής όπως απορρέει από τις πρόνοιες του δικαίου της θάλασσας και ταυτόχρονα να ενεργοποιήσει όλες τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου για το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο και το Ιόνιο.
Μέχρι σήμερα η πολιτική κατευνασμού του τουρκικού επεκτατισμού έχει οδηγήσει στην αποθράσυνση των τουρκικών διεκδικήσεων. Τώρα, Έστω και μέσα στην παγκόσμια υγειονομική κρίση, είναι δικαιολογημένα η χώρα να δείξει ότι δεν είναι διατεθειμένη να θυσιάσει την εδαφική της ακεραιότητα χάριν των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ και του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.
