Ακόμα και αξιωματούχοι της Ε.Ε., όταν δεν μιλάνε δημόσια, παραδέχονται ότι η νέα συμφωνία για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού-προσφυγικού δεν είναι παρά ένα «repackaging». Δεν δίνει καμία λύση στο πρόβλημα, το οποίο άλλωστε ομολογημένα δεν ήταν στις προτεραιότητες της Ε.Ε. Απλώς, μετά την πυρκαγιά στη Μόρια και τη δημοσιότητα που αυτή έλαβε παγκοσμίως, ήρθε στην επιφάνεια ξανά το πρόβλημα, προκαλώντας διεθνή κατακραυγή. Αυτή είναι που τους ανάγκασε να κάνουν κάτι ή, τουλάχιστον, να υποδυθούν πως κάνουν κάτι. Ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, Χορστ Ζεεχόφερ, πριν από λίγο καιρό είχε ερωτηθεί για το θέμα και είπε ότι δύσκολα θα προλάβαιναν να κάνουν κάτι για το μεταναστευτικό εντός του εξαμήνου της γερμανικής προεδρίας. Ο Έλληνας επίτροπος υποστήριξε, επίσης, ότι στο εξής θα είναι πιο γρήγορες και οι αποφάσεις ασύλου, αλλά αυτή είναι μια δήλωση που ακούμε κάθε χρόνο από το 2015 μέχρι σήμερα, χωρίς να γίνεται πράξη. «Στην πραγματικότητα, οι Ευρωπαίοι έχουν βολευτεί με τη μετατροπή της Ελλάδας σε “αποθήκη” και δεν επείγονται να το λύσουν» σχολιάζει Έλληνας ευρωβουλευτής. Και ξαφνικά, μέσα σε λίγες μέρες, έχουμε την παρουσίαση ενός νέου συμφώνου που θα διευθετήσει, υποτίθεται, το προσφυγικό, παρότι εγκαταλείπεται εντελώς η λογική της υποχρεωτικής διανομής στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, που υπήρχε ως τώρα.
Τι λέει το νέο σύμφωνο για την Ελλάδα; Πως όταν πιέζεται από τα μεταναστευτικά ρεύματα σε βαθμό που δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει, θα αιτείται την ενεργοποίηση του «μηχανισμού αλληλεγγύης» ώστε να λάβει βοήθεια από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Αυτά θα έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν τη χώρα με τρεις επιλογές: α) να υποδεχτούν μετανάστες, β) να αναλάβουν την επιστροφή κάποιων μεταναστών που δεν έχουν δικαίωμα παραμονής στην Ε.Ε. γ) να βοηθήσουν στην κατασκευή νέων κέντρων υποδοχής στην Ελλάδα. Είναι κοινή παραδοχή ότι τα περισσότερα κράτη θα επιλέξουν την τρίτη επιλογή. Άλλωστε, όπως αναφέρει Ευρωπαίος αξιωματούχος που είναι σε θέση να γνωρίζει τις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν με τις τρίτες χώρες: «Οι αφρικανικές χώρες αρνούνται να τους πάρουν πίσω». «Αν η διαδικασία είναι ατελέσφορη» είπε ο Μαργαρίτης Σχοινάς, δηλαδή αν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν θέλουν καμία από τις τρεις επιλογές, τότε «θα παρεμβαίνει η Κομισιόν» για να τους υποχρεώνει. Εκτός από το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση, αυτές τις μέρες γράφτηκε σε κάποια ΜΜΕ ότι εξετάζεται και η συνδιαχείριση με την Ε.Ε. της νέας δομής υποδοχής που θα δημιουργηθεί στη Λέσβο και ενδεχομένως ο διορισμός ενός «μη Έλληνα διοικητή». Μια τέτοια απόφαση θα ξεσήκωνε θύελλα διαμαρτυριών στο νησί από την τοπική αυτοδιοίκηση και τους κατοίκους, οι οποίοι είναι ήδη στα κάγκελα και η κυβέρνηση προσπαθεί να τους κατευνάσει. Οι περισσότεροι δεν θέλουν καμία δομή στο νησί τους και προσπαθούν να ματαιώσουν και αυτή που έχει αποφασιστεί. Αν υπάρχει και ευρωπαϊκή διαχείριση, το πιθανότερο είναι ότι κάτι τέτοιο θα είχε σημαντικό πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, καθώς οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. εξακολουθούν να ασκούν κριτική για το θέμα αυτό και να ζητάνε πιο αυστηρή πολιτική. Υπάρχουν βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που έχουν προτείνει οι νέες δομές να είναι κλειστές και να γίνουν σε ακατοίκητα νησιά, κάτι με το οποίο συμφωνούν πολλοί δεξιοί ψηφοφόροι. Από αυτές τις θέσεις μέχρι την ευρωπαϊκή συνδιαχείριση των δομών φιλοξενίας η απόσταση είναι τεράστια, όπως και το πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο θέμα αυτό.
Βασιλική Σιούτη, 25/9, www.lifo.gr. Ο τίτλος είναι της σύνταξης
