του Γιώργου Μαρτίου
Πρώτη φορά αριστερά κι έχει πρεμούρα τόση
να συνεχίσει με στανιό το πλάνο και την δόση,
Αριστερά που ευνοεί τους λίγους και την φτώχεια,
βάζει στην άκρη το φαΐ και πολεμάει να ενδώσει.
Αυτή που ακούει το ηθικό και όχι τους αλήτες,
που πολεμά την αρπαγή και τους ιερολοχίτες.
Χωρίς αυτούς καήκαμε! Τους έχουμε ανάγκη τόση.
Ποιοι κυβερνώντες θα σταθούν στο μαύρο και την χρώση;
Σαν κυβερνήσεις σου μιλούν για την δημοκρατία,
τότε να υποπτεύεσαι την απολυταρχία.
Γιατί είναι οι τύψεις που μιλούν από την ανάγκη,
να ξεπλυθούν οι άτιμοι σαν γνήσιοι Πιλάτοι.
Και η δυσοσμία τους έφτασε μέχρι το φεγγάρι,
την ναφθαλίνη την παλιά την παίρνουμε χαμπάρι.
Μα τόση περιποίηση; Στη Μόρια αλήθεια πόση;
Άνθρωποι θα λέγονταν κι αυτοί, αν είχαν λίγη βρώση.
Παραμονή να πάρουνε με τούτα και με εκείνα.
Παραμονή κινέζικη με βάια και κλαρίνα,
Κοπιάστε, σας καλώ από όπου και να ρθείτε
στου δημοκράτη το χωρίο να εγκατασταθείτε.
Και είναι η αλήθεια αυτή πικρή, και έχει μια θέση τόση
μες του μυαλού τη λογική σαν τύχει και πυκνώσει
και είναι οι τυφλοί πιο ικανοί να δούνε την αλήθεια
από τα γεράκια της βουλής που ζουν με παραμύθια.
Podemos Merkel το χουν αυτοί ένα τσιγάρο δρόμος.
Επόμενη στάση Σύνταγμα, εκεί θα είναι ο φόρος.
Και εγώ φασίστας και τρελός με Patria O Muerte.
Μα ποιος πολεμά το φασισμό ξεχάσατε να λέτε.
Ο φασισμός και ο εθνικισμός στηρίζονται στο ψέμα
και αυτοί δεν λένε ψέματα, μονάχα τα ψηφίζουν.
Ω, τι βιασμός των αξιών!
