Όπως τόνισε, «το άρθρο 86 του Συντάγματος, ουσιαστικά, εξασφαλίζει το ατιμώρητο υπουργών και υφυπουργών, κυρίως μέσα από τον ασφυκτικό χρόνο για την παραγραφή, ο οποίος συνδέεται με την ίδια την κοινοβουλευτική διαδικασία για την έρευνα των προβλημάτων. Για το άρθρο του Συντάγματος και τον σχετικό νόμο που το υλοποιεί, ευθύνες έχουν οι πάντες, συμπεριλαμβανομένου του τότε ΣΥΝ, επί προεδρίας Κωνσταντόπουλου, που είχε συμφωνήσει. Δεν υπάρχει διέξοδος. Αυτά που ανέφερε ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Καστανίδης, δεν είναι υλοποιήσιμα. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, πριν από δύο χρόνια και μετά από συζητήσεις με συνταγματολόγους, όταν με το Βατοπέδιο είχε ξαναεμφανιστεί το θέμα, πρότεινε τη μόνη λύση που θα μπορούσε να λειτουργήσει. Και αυτή η λύση είναι να δεσμευτούν τα κόμματα ότι μόλις ένας φάκελος με ποινικές ευθύνες υπουργού πάει στη Βουλή, να τον προωθούν στη Δικαιοσύνη, δίνοντάς της το πράσινο φως να προχωρήσει στην προανάκριση, ανάκριση και στη δίκη -αν χρειαστεί. Ειλικρινά, μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ενώ έγινε όλη αυτή η συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επανήλθε στη συγκεκριμένη πρόταση».
Απαντώντας στην ερώτηση αν η υπόθεση Siemens συνδέεται με τη συνολική κρίση του πολιτικού συστήματος, ο Αλέκος Αλαβάνος σημείωσε ότι πρόκειται «για ένα σύστημα εντελώς αναξιόπιστο. Συναισθάνομαι βαθιά και τη δική μας ευθύνη που δεν το έχουμε κάνει περισσότερο σαφές στον κόσμο και δεν έχουμε διαφοροποιηθεί και εμείς, συνολικά η Αριστερά εννοώ. Λένε ότι δεν μπορούσαν να κάνουν έλεγχο στα ταμεία των κομμάτων, γιατί δεν είχαν τη δικαιοδοσία. Δηλαδή, απέναντί τους είχαν κάποιον που αρνούνταν τον έλεγχο. Και αυτός, είναι τα ίδια τα κόμματα από τα οποία προέρχεται η παμψηφία σχεδόν της επιτροπής. Είναι ένα σύστημα συγκάλυψης, χαρισμού, διαφθοράς και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να περάσει γρήγορα στο παρελθόν».
Τέλος, αναφερόμενος στο πόσο αυτού του είδους οι στημένες συμβάσεις επηρέασαν, διαχρονικά, το δημόσιο χρέος και στο αν πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ενδελεχούς έρευνας, ο Αλέκος Αλαβάνος είναι σαφής: «Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα και είναι ένα από τα επιχειρήματα που θα έπρεπε να αξιοποιήσουμε σε σχέση με την υπόθεση του δυσβάσταχτου χρέους. Δεν το κάνουμε. Δεν το κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου, γιατί ξέρει ότι υπάρχουν πάρα πολλές αμαρτίες πίσω από τη Siemens ή άλλες εταιρίες, φτάνοντας μέχρι το γνωστό swap που είχε γίνει με την Goldman Sachs. Αυτό είναι, ίσως, το πιο σημαντικό πολιτικό θέμα που βγαίνει από την υπόθεση Siemens και εδώ μου κάνει εντύπωση που η Αριστερά δεν το θέτει σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Έπρεπε η Αριστερά να ζητά να δημιουργηθεί μία Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, η οποία θα διερευνήσει όλα αυτά τα ζητήματα και θα κάνει σαφές πιο τμήμα του χρέους –που μπορεί να είναι μεγάλο- δεν είναι νόμιμο ή είναι απεχθές, δηλαδή, μη αποδεκτό αφού συνδέεται με διαφθορά, τοκογλυφία κ.λπ. Η τελευταία εκπομπή του κ. Πρετεντέρη, στην οποία συμμετείχα, είχε ένα… περίεργο φινάλε. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο κ. Πάγκαλος συμφώνησε στη δημιουργία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου. Τον καλώ, λοιπόν, να υπογράψει το κείμενο που διαμορφώνεται αυτόν τον καιρό και υπογράφεται από πολλές προσωπικότητες από πολλούς χώρους».
