«Η βεντάλια των περιορισμών ανοίγει και κλείνει ανάλογα με το επίπεδο συναγερμού», δήλωσε ο Ν. Χαρδαλιάς, κατά την ανακοίνωση των νέων μέτρων περιορισμού για την Αττική, που επεκτείνονται και σε άλλες περιοχές, του νέου αυστηρότερου λοκντάουν, στα πλαίσια του γενικού λοκντάουν διαρκείας. Σύμφωνα με τους ιθύνοντες, ανησυχητική είναι η αύξηση των νοσηλειών στην Αττική καθώς επίσης και η εξάπλωση των μεταλλάξεων του ιού. Από κοντά και τα ΜΜΕ που προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι πολίτες δεν έδειξαν την απαιτούμενη ευθύνη, το άνοιγμα τομέων της κοινωνικής δραστηριότητας δεν πέτυχε, και τώρα πρέπει να υπομείνουμε μερικές ακόμη βδομάδες εγκλεισμού, με απροσδιόριστο ορίζοντα. Οι πιο «τολμηροί» από την επιτροπή, αναφέρουν για παράταση της «βεντάλιας» του λοκντάουν μέχρι το Πάσχα, ίσως και αργότερα.
ΒΕΒΑΙΑ η χώρα μας βρίσκεται σε συνεχές λοκντάουν, ένα από τα αυστηρότερα στην Ευρώπη, με την εστίαση, τον πολιτισμό, τα πανεπιστήμια κλειστά εδώ και πάνω από 4 μήνες, με το εμπόριο και την εκπαίδευση να ανοιγοκλείνουν, και τους πολίτες να βιώνουν μια συνθήκη εγκλεισμού, που παίρνει όλο και περισσότερο έναν τιμωρητικό χαρακτήρα – αφήνοντας βέβαια αποτυπώματα και στην ψυχολογία τους. Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να αποτιμήσει την πραγματική συνεισφορά του λοκντάουν, το οποίο έχει αναγάγει σε μοναδικό σχέδιο, μέχρι κάποια στιγμή η, αργή και αμφιλεγόμενη ως προς την αποτελεσματικότητα, επιχείρηση εμβολιασμού να οδηγήσει στη δημιουργία ανοσίας σε ικανοποιητικό ποσοστό του πληθυσμού. Οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του τελευταίου διαστήματος, οι διαρκείς κωλοτούμπες, όσο κι αν ντύνονται τον μανδύα της επιστήμης ή του πολιτικού ορθολογισμού, δείχνουν ολοφάνερα την αποτυχία της διαχείρισης των λοκντάουν ακορντεόν.
Τα λοκντάουν με τον τρόπο που γίνονται, χωρίς να συνοδεύονται από μέτρα περιορισμού της πανδημίας και ενίσχυσης του συστήματος υγείας, χωρίς να ενισχύουν την κοινωνική ανθεκτικότητα και συνοχή, έχουν αρνητική επίδραση στην εξέλιξη των πραγμάτων. Αφήνουν πίσω τους μια διαλυμένη κοινωνία, από τα αποτελέσματα της πανδημίας, της φτωχοποίησης, της ψυχολογικής πίεσης του φόβου και του εγκλεισμού.
Μια ουσιαστική πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας, με ουσιαστικά μέτρα θωράκισης της κοινωνίας και της υγείας παραμένει ζητούμενο
ΑΥΤΗ Η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρύβεται για πολύ. Όσο κι αν ενταθεί ο αυταρχισμός και η αστυνομοκρατία. Όσο κι αν δεν κρατιούνται πια ούτε τα προσχήματα απ’ τα μέσα προπαγάνδας, που με τα στοιχεία που προβάλουν διαμορφώνουν το κλίμα για την προωθούμενη κάθε φορά πολιτική απόφαση. Όσο κι αν ο επιστημονικός λόγος γίνει λάστιχο για να υπηρετήσει την πολιτική εξουσία. Όσο και αν η καθημερινότητα όλων μας αλλάζει μέρα τη μέρα μετά τις ενημερώσεις των έξι, με πολιτικές του τύπου «αποφασίζουμε και διατάζουμε», έχοντας χαθεί κάθε ψήγμα δημοκρατικής διαβούλευσης και νομιμοποίησης στο όνομα της έκτακτης κατάστασης.
Ήδη η κοινωνία δείχνει σημάδια αντίδρασης σ’ αυτή την θεραπεία. Αποτέλεσμα της κόπωσης από τον έναν χρόνο καραντίνας, αποτέλεσμα συνειδητοποίησης ότι το «βλέπουμε και κάνουμε» της κυβέρνησης δεν οδηγεί πουθενά, αποτέλεσμα της αλαζονείας της πολιτικής ελίτ. Ένα μίγμα των παραπάνω, μαζί και τη βεβαιότητα πως όλα όσα δοκιμάζουν στην πλάτη μας, στο όνομα της πανδημίας, αυτούς τους μήνες, ήρθαν για να μείνουν, διαμορφώνοντας μια αβίωτη κανονικότητα για τα επόμενα χρόνια.
ΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας, με ουσιαστικά μέτρα θωράκισης της κοινωνίας και της Υγείας παραμένει ζητούμενο. Η πανδημία πρέπει να ιδωθεί στις πραγματικές της διαστάσεις. Χαρτογράφηση της πανδημίας, ιχνηλάτηση των κρουσμάτων, πραγματική εικόνα της διάδοσης του ιού, ενίσχυση του συστήματος υγείας για να μπορεί να αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό και τις άλλες παραμελημένες ασθένειες, στήριξη και προστασία των ευάλωτων ομάδων, ενίσχυση της κοινωνίας και της οικονομίας, μέτρα ώστε οι κοινωνικές δραστηριότητες να συνεχίσουν να λειτουργούν προσαρμοζόμενες στις ειδικές συνθήκες της πανδημίας, πραγματική ενημέρωση και δημοκρατία.
Όλα αυτά απουσιάζουν από την ατζέντα της κυβέρνησης και το μόνο που μένει είναι τα λοκντάουν πολιτικής διαχείρησης, η πειθάρχηση των πολιτών, η περιστολή του δημόσιου χώρου, η καταστολή και η ψήφιση μιας σειράς νόμων που αλλάζουν το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό τοπίο της Ελλάδας.
