Ζούμε στην εποχή της «ατομικής ευθύνης». Για όλα –και κυρίως για τα της πανδημίας– φταίνε οι πολίτες. Όμως οι «υπάλληλοι» του συστήματος (πρωθυπουργοί, υπουργοί, γενικοί γραμματείς, βουλευτές, ειδικές επιτροπές, π.χ. ΤXΣ-ΤΑΙΠΕΔ) πρέπει να έχουν ασυλία για τη διεκπεραίωση τόσων «αποστολών» και «έργων». Όσοι εφάρμοσαν τα μνημόνια (πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών) έχουν το ακαταδίωκτο και υψηλή προστασία. Το ίδιο ψηφίστηκε νόμος (επί ΣΥΡΙΖΑ) για όσους τα εφαρμόζουν, δηλαδή για το ΤΑΙΠΕΔ. Όλα τα μέλη του απολαμβάνουν το «ακαταδίωκτο»: δηλαδή ό,τι και να γίνει δεν πρόκειται ποτέ να δώσουν λόγο στη δικαιοσύνη για όσα διαπράχθηκαν στη «βάρδια» τους.
Βέβαια ζούμε και στην εποχή της «φιγούρας» και του κομπασμού. Ο ποτέ εργασθείς στη ζωή του κύριος Χατζηδάκης έκοψε τούρτα γενεθλίων όπου απεικονίζονταν τα κατορθώματά του, όπως η διάλυση της Ολυμπιακής, και τώρα προετοιμάζεται –όχι για την απονομή των συντάξεων– αλλά για ένα εκτρωματικό νομοσχέδιο, που ο ίδιος ονομάζει «επανάσταση» στα εργασιακά.
Αργά το βράδυ μιας μέρας εργασίας της Βουλής (αυτού του σύγχρονου εργασιακού κάτεργου όπου όλοι εργάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες με βασικό μισθό πείνας 7.500 ευρώ, αυτοκίνητο, δύο αστυνομικούς και διάφορα επιδόματα από συμμετοχή σε επιτροπές – αφορολόγητα) ψηφίστηκε διάταξη για το ακαταδίωκτο των μελών της επιτροπής λοιμωξιολόγων. Η διάταξη κρίθηκε αναγκαία όταν εφημερίδα του χώρου της Δεξιάς –αντιπολιτευόμενη τον Μητσοτάκη– δημοσίευσε πρακτικά της επιτροπής. Έπρεπε να προστατευτούν οι επιστήμονες που απαρτίζουν την επιτροπή, μην έχουν προβλήματα και αντιμετωπίσουν βαριές κατηγορίες στο μέλλον. Οι νεκροί φθάνουν ήδη τους 10.000, και ίσως πολλοί να μπορούσαν να έχουν σωθεί. Η κυβέρνηση φροντίζει για τις επιτροπές που νομιμοποίησαν ή κάλυψαν τις εγκληματικές της παραλείψεις και πολιτικές για την πανδημία. Η κυβέρνηση κρύβεται, λέει –ψέματα– ότι ακολούθησε τις εισηγήσεις των ειδικών επιστημόνων, και παίζεται ένα αποκριάτικο γαϊτανάκι. Ρεζουμέ: και οι μεν και οι δε είναι καλυμμένοι απέναντι στον «Νόμο». Όλες οι εξουσίες, εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική, Τύπος και λοιπά ΜΜΕ, αλλά και διαδίκτυο, χορεύουν τσα-τσα και μπόσα νόβα, αδιαφορώντας για το τι γίνεται στην κοινωνία.
Υπάρχουν όμως και οι «αυτόχειρες». Άνθρωποι που αυτοκτονούν. Μόνο σε ένα χρόνο έχουμε καταγεγραμμένες 500 αυτοκτονίες, δηλαδή 1,3 κάθε 24ωρο. «Συνηθισμένα» πράγματα; Η ψυχική υγεία και ισορροπία της κοινωνίας, και ιδιαίτερα της νεολαίας, από την κατάσταση της πανδημίας και της διαχείρισής της απλά δεν ενδιαφέρει ειδικούς και κυβέρνηση.
Κάποτε ο Κώστας Καζάκος, διαπρεπής ηθοποιός και μέλος του ΚΚΕ, καταδίκαζε σε δικαστήριο που στηνόταν στην πλατεία Συντάγματος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό για τα εγκλήματά του. Έστω σαν σκετς. Αυτά, έχοντας τον σπόρο της γελοιοποίησης, αποσύρθηκαν. Η Πλατεία Συντάγματος σαν τόπος συνάθροισης και διαμαρτυρίας πήρε άλλη διάσταση μετά τα μνημόνια. Πρέπει οι πορείες να περνούν τάχιστα από μπροστά και να τελειώνουν.
Κι όμως, αυτό το διευρυμένο «ακαταδίωκτο» μας καλεί πάλι στις πλατείες. Για να απαιτήσουμε τα κλασικά: Δημοκρατία, Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Κυριαρχία της χώρας. Τα διαρκή και ειδεχθή εγκλήματα σε βάρος της χώρας και της κοινωνίας δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα.
