Τώρα που τελείωσαν οι πορείες και τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, μπορώ μετά παρρησίας να υποστηρίξω ότι οι πραγματικοί εθνικοί προδότες και μειοδότες –χειρότερα ακόμα και από τους «Ευρωατλαντιστές»– είναι οι ίδιοι οι Μακεδονομάχοι. Διότι υποστηρίζοντας ότι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική, προασπίζουν μεν την ελληνικότητα της Μακεδονίας, περιχαρακώνουν όμως ανεπίτρεπτα την ελληνική επικράτεια στα όρια των μακεδονικών συνόρων. Κάποιος θα πρέπει να πληροφορήσει, επιτέλους, τους φίλτατους Μακεδονομάχους ότι δεν είναι μόνο η Μακεδονία ελληνική· ελληνική είναι επίσης και η «Τουρκία» –δηλαδή, η αρχαία Ιωνία. Ελληνική είναι η Βόρεια Αφρική, η Ιταλία και το Γιβραλτάρ, ίσαμε με το οποίο απλωνόταν επί Ιουστινιανού η «Βυζαντινή» (δηλαδή η εξελληνισμένη ρωμαϊκή) αυτοκρατορία. Ελληνικές είναι όλες οι σλάβικες χώρες, μη εξαιρουμένης της Ρωσίας, καθόσον είναι γνωστό ότι εμείς είμαστε εκείνοι που εξελληνίσαμε –μέσω Κυρίλλου και Μεθοδίου– τους σλαβικούς πληθυσμούς. Ελληνική είναι η ίδια η Αμερική, αφού μόνο οι αφελείς εξακολουθούν να παραθεωρούν το γεγονός ότι στο έδαφος της τελευταίας ανακαλύφθηκαν επιγραφές με αρχαιότατα ελληνικά σύμβολα, τα οποία χρονολογούνται χιλιετίες πριν από την ανακάλυψη της Αμερικής από τον (γαμώ τον) Χριστόφορο Κολόμβο. Ελληνικοί, τέλος, είναι οι αστέρες, οι γαλαξίες και τα σύμπαντα –κι αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, φίλτατοι μακεδονομάχοι, απαντήστε μου, σας παρακαλώ, για ποιο λόγο τα περισσότερα διαστημόπλοια φέρουν ελληνικά ονόματα. Είναι άραγε τόσο δύσκολο να αντιληφθείτε ότι αυτό συμβαίνει, απλώς και μόνο, επειδή η ελληνική είναι η μοναδική γλώσσα που μιλούν οι εξωγήινοι συμπατριώτες μας;
Αντιγράφω από τον τρισμέγιστο των νεοελλήνων φιλοσόφων –τον Στέλιο Ράμφο– προς επίρρωση των παραπάνω: «… η Ελλάδα είναι τόπος νοητός. Όχι των συνόρων η Ελλάδα, ούτε των μνημείων [και των μνημονίων] (1). Πώς να ορίση ο χάρτης την ατοπία και πώς να την περιλάβη, χώρος αυτός, απεριχώρητη εκείνη; Νοητός είναι ο τόπος των ιδεών, η ουτοπία του απόλυτου, το νόημα του κόσμου. Το νόημα είναι το απόλυτο, η φωτοφάνεια των όντων. Απόλυτο σημαίνει το άλλο, το άλλο του κόσμου, αιώνιο και απεριόριστο και απερινόητο και ανύπαρκτο. Το άλλο του κόσμου στον κόσμο είναι η Ελλάδα». (2)
Να επιτέλους, ένας πατριώτης που λέει «Ελλάδα» και ξέρει για ποιο πράγμα ομιλεί. Το «άλλο του κόσμου» στον κόσμο, είναι η Ελλάδα. Το «άλλ’ αντ’ άλλων» –θα συμπλήρωνα εγώ– είναι επίσης η Ελλάδα.
Υπερουράνια Ελλάδα, παγκόσμια Ελλάδα – πού πρέπει δηλαδή να εξοριστείς, αν δεν θέλεις να λέγεσαι Έλληνας και να λογίζεσαι ως τέτοιος; Σε ποιον μη-Ελληνικό τόπο να καταφύγεις, προκειμένου να γλυτώσεις από την κατάρα του ονόματος; Μακεδονομάχοι και «Ευρωατλαντιστές», παραχωρήστε μας τουλάχιστον ένα άσυλο για να υπάρξουμε κι εμείς –οι άθεοι και ανθέλληνες. Σας εκλιπαρώ.
(1) Μικρή συμπλήρωση του συντάκτου.
(2) «Τόπος Υπερουράνιος», στο βιβλίο του «Τριώδιον», Αθήνα: Αρμός, σελ. 11.
