Του Μάριου Διονέλη. «Ακόμα και αν πάμε στη δραχμή, οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε».
Τα λόγια είναι του προέδρου των αγροτών, Τζανέτου Καραμίχα, αυτή την εβδομάδα όταν προσπαθούσε να απαντήσει στις φήμες των Βρυξελλών ότι οι αγρότες μας είναι «άχρηστοι» και δεν παράγουν.
Πράγματι, έχει δίκιο. Βλέπω κόσμο που κοπιάζει, που αγριεύουν τα χέρια του για να πάρει τους καρπούς της γης. Βλέπω και άλλους από μας, τα παιδιά της πόλης, που όλο και το σκέφτονται να βάλουνε μπροστά το χωραφάκι στο χωριό, άμα σφίξουν κι άλλο τα πράγματα. Έτοιμος είναι ο Έλληνας να ξαναγυρίσει στη γη που τον έθρεψε… Αλλά δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτή η αλήθεια.
Δυστυχώς βλέπω και αγρότες με κούρσες ίσα με εκεί πέρα, μπουχτισμένους στην επιδότηση, κουστουμάτους σε συσκέψεις με βουλευτάδες και πολιτευτές. Τους βλέπω ακόμα και να θυμώνουν καμιά φορά, αλλά όχι τόσο ώστε να κάνουν τη διαφορά. Όχι όπως τότε, επί Ν.Δ., που τους έσπρωχναν να κλείσουν τους δρόμους οι… εκπρόσωποι. Κι ας είναι τώρα χαμηλότερο το εισόδημά τους, κι ας ήρθαν και σε αυτούς τα χαράτσια, κι ας μειώθηκαν οι συντάξεις.
Η αναταραχή κρατά μόνο εκεί στο τέλος του χρόνου, όταν δεν μπει όλη η επιδότηση. Και μόλις ξαναγεμίσουν οι λογαριασμοί δεν κουνιέται φύλλο.
Δυστυχώς υπάρχουν δύο Ελλάδες και στην αγροτιά. Αρχίζουν να φεύγουνε και οι Αλβανοί που μάζευαν τις ελιές και πολλές από αυτές μείνανε φέτος αμάζευτες και τις έκαψε ο παγετός.
Δεν ξέρω αν είναι «άχρηστοι». Είναι όμως σίγουρα υπνωτισμένοι, στις μονοκαλλιέργειες και στα σίγουρα. Στην επιδότηση που δόθηκε ακόμα και για να μην καλλιεργείς τίποτα. Στην αποζημίωση του ΕΛΓΑ, που είναι ίσως κάποια λύση, αν χιονίσει ο Θεός και καεί η σοδειά και τελικά συμφέρει περισσότερο από το να πας να τη μαζέψεις…
Και σαν τελευταία λύση έρχεται η καινούρια μόδα, πάλι για εύκολα λεφτά. Με τα χωράφια να γίνονται χέρσα για να μπουν οι καθρέφτες των φωτοβολταϊκών και να πουλήσουμε το ρεύμα στη ΔΕΗ.
Λοιπόν, μην παίρνεις και όρκο πρόεδρε, γιατί με αυτά τα μυαλά ίσως και να πεινάσουμε τελικά, είτε με τη δραχμή, είτε με το ευρώ…
Πράγματι, έχει δίκιο. Βλέπω κόσμο που κοπιάζει, που αγριεύουν τα χέρια του για να πάρει τους καρπούς της γης. Βλέπω και άλλους από μας, τα παιδιά της πόλης, που όλο και το σκέφτονται να βάλουνε μπροστά το χωραφάκι στο χωριό, άμα σφίξουν κι άλλο τα πράγματα. Έτοιμος είναι ο Έλληνας να ξαναγυρίσει στη γη που τον έθρεψε… Αλλά δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτή η αλήθεια.
Δυστυχώς βλέπω και αγρότες με κούρσες ίσα με εκεί πέρα, μπουχτισμένους στην επιδότηση, κουστουμάτους σε συσκέψεις με βουλευτάδες και πολιτευτές. Τους βλέπω ακόμα και να θυμώνουν καμιά φορά, αλλά όχι τόσο ώστε να κάνουν τη διαφορά. Όχι όπως τότε, επί Ν.Δ., που τους έσπρωχναν να κλείσουν τους δρόμους οι… εκπρόσωποι. Κι ας είναι τώρα χαμηλότερο το εισόδημά τους, κι ας ήρθαν και σε αυτούς τα χαράτσια, κι ας μειώθηκαν οι συντάξεις.
Η αναταραχή κρατά μόνο εκεί στο τέλος του χρόνου, όταν δεν μπει όλη η επιδότηση. Και μόλις ξαναγεμίσουν οι λογαριασμοί δεν κουνιέται φύλλο.
Δυστυχώς υπάρχουν δύο Ελλάδες και στην αγροτιά. Αρχίζουν να φεύγουνε και οι Αλβανοί που μάζευαν τις ελιές και πολλές από αυτές μείνανε φέτος αμάζευτες και τις έκαψε ο παγετός.
Δεν ξέρω αν είναι «άχρηστοι». Είναι όμως σίγουρα υπνωτισμένοι, στις μονοκαλλιέργειες και στα σίγουρα. Στην επιδότηση που δόθηκε ακόμα και για να μην καλλιεργείς τίποτα. Στην αποζημίωση του ΕΛΓΑ, που είναι ίσως κάποια λύση, αν χιονίσει ο Θεός και καεί η σοδειά και τελικά συμφέρει περισσότερο από το να πας να τη μαζέψεις…
Και σαν τελευταία λύση έρχεται η καινούρια μόδα, πάλι για εύκολα λεφτά. Με τα χωράφια να γίνονται χέρσα για να μπουν οι καθρέφτες των φωτοβολταϊκών και να πουλήσουμε το ρεύμα στη ΔΕΗ.
Λοιπόν, μην παίρνεις και όρκο πρόεδρε, γιατί με αυτά τα μυαλά ίσως και να πεινάσουμε τελικά, είτε με τη δραχμή, είτε με το ευρώ…
Σχόλια
