Σοβαρά πλήγματα έχουν επιφέρει στη μικρομεσαία αγροτιά οι μνημονιακές πολιτικές
Η περαιτέρω φτωχοποίηση των αγροτών, η εγκατάλειψη της γης και η συγκέντρωσή της σε λίγα χέρια, αλλά και η ένταση της επισιτιστικής κρίσης στη χώρα, είναι τα πεδία επί των οποίων διεξάγονται οι αγροτικοί αγώνες των ημερών. Τα σοβαρά πλήγματα που έχουν επιφέρει στους αγρότες και στην παραγωγή τους οι μνημονιακές πολιτικές έχουν φέρει τη φτωχομεσαία αγροτιά σε απόγνωση, σε τέτοιο βαθμό που πλέον ο αγώνας τους είναι ένας αγώνας για επιβίωση, ένας αγώνας με στόχο να παραμείνουν στη γη τους όρθιοι, να συνεχίσουν να παράγουν.
Από τις χαραμάδες αυτού του αγώνα, όμως, προκύπτει ταυτόχρονα η ανάγκη αυτή η χώρα να παράγει επαρκώς για τη διατροφή του πληθυσμού της, να σταθεί στα πόδια της, να μη ρημάξει, να επιβιώσει. Κι αυτό δεν γίνεται όσο εξακολουθούν να ισχύουν οι καταναγκασμοί των αλλεπάλληλων μνημονίων, οι προτεραιότητες που βάζουν οι πιστωτές σέρνοντας στα γόνατα μια ολόκληρη χώρα.
Οι περικοπές των συντάξεων, η μείωση επιστροφών ΦΠΑ και επιδότησης του φόρου στο πετρέλαιο, οι αυξήσεις στο αγροτικό ρεύμα, η φορολογία κ.ά. αθροίζουν ένα ποσόν περί τα 2 δισ. ευρώ που θα κληθούν να καταβάλουν οι αγρότες (βλ. Πίνακα), πράγμα που δείχνει την οριακότητα των στιγμών.
Πρακτικά, θα καταστεί αδύνατη η κάλυψη ενός σημαντικού μέρους του κόστους αγροτικής παραγωγής με τη μείωση επιστροφής ΦΠΑ από 11% σε 6%, όπως και με τη μείωση της επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου, ενώ θα μπει τέλος στο ειδικό καθεστώς φορολογίας των αγροτών, με αποτέλεσμα το φορολογητέο εισόδημα που θα προκύπτει μετά την αφαίρεση των δαπανών από τα έσοδα, να υπόκειται σε έναν ενιαίο φορολογικό συντελεστή της τάξεως του 20-25%. Σε αυτά πρέπει να συνυπολογιστεί πως η αντικειμενική αξία των αγροτεμαχίων θα προστίθεται στην αντικειμενική αξία των άλλων ακινήτων που τυχόν έχει ο φορολογούμενος και θα φορολογείται για το σύνολο της περιουσίας, ενώ θα θεσπιστεί και ένα –αρκετά χαμηλό, όπως αναμένεται– όριο για το αφορολόγητο από το νέο φόρο. Η μείωση κατά 60 εκατ. ευρώ της εξισωτικής αποζημίωσης που δίνεται στους γεωργούς και κτηνοτρόφους των ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, η μείωση στη σύνταξη του ΟΓΑ κατά 30 περίπου ευρώ στις συντάξεις των 360 ευρώ (η πλειοψηφία των συνταξιούχων του ΟΓΑ βρίσκεται στο πλέον χαμηλό επίπεδο μηνιαίας βασικής σύνταξης, κυμαινόμενη κατά μέσο όρο από 363 έως 443 ευρώ περίπου), η αύξηση στα τιμολόγια του αγροτικού ρεύματος, συμπληρώνουν την καταιγίδα που βγάζει τους αγρότες στους δρόμους.
Την ίδια στιγμή που αυξάνεται το κόστος παραγωγής για τον αγρότη (για προϊόντα που, με την… ευγενική μεσολάβηση των καρτέλ, φτάνουν πανάκριβα στον καταναλωτή) ρίχνοντάς τον σε απόγνωση, δεν πρέπει να ξεχαστεί το πλήγμα ενάντια στον αγροτικό κόσμο, που συντελέστηκε στην καρδιά του περασμένου καλοκαιριού και αφορά τη «δωρεά» της Αγροτικής Τράπεζας και των υποθηκευμένων σε αυτήν στοιχείων των αγροτών, στον όμιλο της Τράπεζας Πειραιώς. Παραδίνοντας έτσι την υποθηκευμένη αγροτική γη και περιουσία στο ασύδοτο τραπεζικό κεφάλαιο.
Οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, των αγροτών, των συνταξιούχων, των άνεργων, ο προσανατολισμός τους στο μονόδρομο της ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών και της ανασυγκρότησης της χώρας αναδεικνύονται όχι μόνο ως αναγκαίοι, αλλά και ως ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί αυτή η πορεία. Ήδη, οι μαζικοί αγώνες που ξεσπούν, βάζουν ο καθένας ένα λιθαράκι σε αυτή την κατεύθυνση. Γι’ αυτό και συναντούν τη λυσσασμένη αντίδραση από την κυβέρνηση, τον κόσμο του πλούτου και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ.
Χ.Π.
