Σωστότερα, ένα από τα χιλιάδες ματωμένα πρόσωπά της. Είναι ο μουσικός παραγωγός Μισέλ Ζεκλέρ, που το περασμένο Σάββατο σύρθηκε έξω από το στούντιό του και ξυλοκοπούνταν επί ένα τέταρτο από ένα τσούρμο αστυνομικών. Λίγες μέρες αργότερα δημοσιοποιήθηκε το πρώτο βίντεο, χθες κι ένα δεύτερο. Ήδη μια άλλη κάμερα είχε διαψεύσει την κατόπιν εορτής «δικαιολογία» των αστυνομικών, ότι τάχα ο Ζεκλέρ επιχείρησε να τους πάρει το όπλο για να μην συλληφθεί επειδή βγήκε από το στούντιό του χωρίς μάσκα!
Πολλοί αστυνομικοί έχουν πάρει φόρα από το πράσινο φως που τους είχε ανάψει ο Μακρόν για να στραγγαλίσουν τον «όχλο» των Κίτρινων Γιλέκων. Και επιβραβεύθηκαν για τα κατορθώματά τους με την πρόσφατη υπερψήφιση του απίστευτου «νόμου για την καθολική ασφάλεια», ο οποίος απαγορεύει μεταξύ άλλων στους πολίτες να βιντεοσκοπούν αστυνομικούς εν δράσει. Όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν πλέον γιατί μια εντελώς μειοψηφική στον λαό «κοινοβουλευτική πλειοψηφία» ψηφίζει τέτοιους νόμους. Όπως έδειξαν και οι πρόσφατες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, και η λύσσα με τις οποίες τις διέλυσαν οι τραμπούκοι του Μακρόν, ένστολοι και μη, η εποχή των προσχηματικών συναινέσεων έχει τελειώσει.
Ο Ζεκλέρ δεν είναι ένα «ατυχές περιστατικό», αλλά κανόνας. Ελίτ και δημοκρατία είναι πλέον έννοιες ασύμβατες.
