του Φιντέλ Κάστρο
Οι βασιλιάδες της Ισπανίας μάς έφεραν τους κονκισταδόρες (κατακτητές) και τους αφέντες, των οποίων τα αποτυπώματα παρέμειναν στα παραχωρητήρια γης που δόθηκαν σ’ αυτούς που αναζητούσαν χρυσό στην άμμο των ποταμών, μία βάναυση και ντροπιαστική μέθοδος εκμετάλλευσης, ίχνη της οποίας μπορούν να εντοπιστούν από τον αέρα σε πολλά μέρη σε όλη τη χώρα. Σήμερα, ο τουρισμός, σε μεγάλο βαθμό, συνίσταται στη θέαση της ομορφιάς των τοπίων μας και στην απόλαυση των θεσπέσιων γεύσεων, των οποίων τα κέρδη, εάν δεν ανέρχονται σε δισεκατομμύρια δολάρια, δεν αξίζουν καμία προσοχή απολύτως.
Από τη στιγμή που βρίσκω τον εαυτό μου υποχρεωμένο να αναφέρω το ζήτημα, πρέπει να προσθέσω –κυρίως για τους νέους– ότι λίγοι άνθρωποι έχουν αντιληφθεί τη σημασία μιας τέτοιας κατάστασης, σ’ αυτή την ξεχωριστή στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν θα έλεγα ότι ο χρόνος χάθηκε, αλλά δεν διστάζω να βεβαιώσω ότι δεν είμαστε επαρκώς ενημερωμένοι, ούτε εσείς, ούτε εμείς, για τη γνώση και τη συνείδηση που πρέπει να έχουμε για να αντιμετωπίσουμε τις πραγματικότητες που μας θέτουν σε δοκιμασία. Το πρώτο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι οι ζωές μας δεν είναι παρά ένα κλάσμα ενός ιστορικού δευτερολέπτου, το οποίο πρέπει επίσης να αφιερωθεί εν μέρει στις ζωτικές ανάγκες κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της κατάστασης είναι η τάση να υπερεκτιμά το ρόλο της, σε αντίθεση, από την άλλη, με το εξαιρετικά μεγάλο πλήθος ανθρώπων που ενσαρκώνουν τα πιο ευγενικά όνειρα. Ωστόσο, κανένας δεν είναι καλός ή κακός από μόνος του. Κανένας από μας δεν είναι σχεδιασμένος για το ρόλο που πρέπει να αναλάβει σε μια επαναστατική κοινωνία, παρ’ όλο που οι Κουβανοί είχαν το προνόμιο του παραδείγματος του Χοσέ Μαρτί…
Υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα: ο Ομπάμα έκανε μια ομιλία στην οποία χρησιμοποίησε τις πιο ζαχαρωμένες λέξεις για να εκφράσει ότι: «Είναι καιρός, τώρα, να ξεχάσουμε το παρελθόν, να αφήσουμε το παρελθόν πίσω, να αφεθούμε να κοιτάξουμε στο μέλλον μαζί, ένα μέλλον με ελπίδα. Και δεν θα είναι εύκολο, θα υπάρξουν προκλήσεις και θα πρέπει να του δώσουμε χρόνο, αλλά η παραμονή μου εδώ μου δίνει περισσότερη ελπίδα για το τι μπορούμε να κάνουμε μαζί σαν φίλοι, σαν οικογένεια, σαν γείτονες, μαζί».
Υποθέτω ότι όλοι μας κινδυνεύσαμε να πάθουμε καρδιακή προσβολή ακούγοντας αυτές τις λέξεις από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά από ένα ανελέητο αποκλεισμό που κράτησε σχεδόν 60 χρόνια, και τι να πούμε γι’ αυτούς που πέθαναν από τις μισθοφορικές επιθέσεις σε κουβανέζικα πλοία και λιμάνια, ένα αεροπλάνο γεμάτο από επιβάτες που ανατινάχτηκε εν πτήσει, τις μισθοφορικές επεμβάσεις, τις πολλαπλές πράξεις βίας και καταναγκασμού; Κανένας δεν πρέπει να έχει την ψευδαίσθηση ότι ο λαός αυτής της αξιοπρεπούς και ανιδιοτελούς χώρας θα αποκηρύξει τη δόξα, τα δικαιώματα ή την πνευματική υγεία που έχει κερδίσει με την ανάπτυξη της εκπαίδευσης, της επιστήμης και της κουλτούρας. Επίσης, προειδοποιώ ότι είμαστε ικανοί να παράγουμε την τροφή και τον υλικό πλούτο που χρειαζόμαστε με τις προσπάθειες και την εξυπνάδα του λαού μας. Δεν χρειαζόμαστε την αυτοκρατορία για να μας δώσει οτιδήποτε. Οι προσπάθειές μας θα είναι νόμιμες και ειρηνικές, καθώς αυτή είναι η συμβολή μας στη ειρήνη και την αδελφοσύνη ανάμεσα σε όλα τα ανθρώπινα όντα που ζουν πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη.
(Απόσπασμα από άρθρο του Κουβανού επαναστάτη, με αφορμή την ιστορική επίσκεψη του Ομπάμα στην Κούβα)
