Η έναρξη της στήλης συμπίπτει με την επέτειο της πρώτης Ιντιφάντα το 1987.
«Ο παλαιστινιακός σκοπός δεν είναι ένας σκοπός μόνο για τους Παλαιστίνιους, αλλά για κάθε επαναστάτη, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται, ένας σκοπός των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων μαζών της εποχής μας.» Ghassan Kanafani
Αυτό το σύνθημα και την ιδέα θέλει να προβάλλει η στήλη που ξεκινάει σήμερα στον Δρόμο: 62 χρόνια μετά την μεγάλη καταστροφή (nakba), 43 χρόνια μετά την ολοκληρωτική κατοχή της ιστορικής Παλαιστίνης (Πόλεμος των 6 Ημερών), η αντίσταση είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Δεν υπάρχει περιθώριο για καμιά αυταπάτη συμβιβασμού με όσους οδηγούν σε αφανισμό αυτό το λαό. Κι ο υπερήφανος και αδούλωτος λαός της Παλαιστίνης, παρά τις μεγάλες πια δυσκολίες που αντιμετωπίζει, μετά από τόσα χρόνια κατοχής, το μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, τον αρνητικό διεθνή συσχετισμό, τα εσωτερικά του προβλήματα, δεν υποκύπτει. Συνεχίζει να αντιστέκεται και να απαιτεί να γίνει πράξη το όραμα του, μια ελεύθερη, δημοκρατική και ανεξάρτητη Παλαιστίνη.
Η έναρξη της στήλης συμπίπτει με την επέτειο της 1ης Ιντιφάντα, το ξέσπασμα δηλαδή του παλαιστινιακού λαού ενάντια στις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, στις 9 Δεκεμβρίου 1987, που αποτέλεσε και το εφαλτήριο μιας νέας κουλτούρας αντίστασης. Οι Παλαιστίνιοι κατάλαβαν ότι η μεγαλύτερη δύναμή τους είναι η μαζική πολιτική ανυπακοή – να μποϋκοτάρουν τα ισραηλινά προϊόντα, να μην πληρώνουν φόρους στο Ισραήλ, να παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες, να οργανώνουν απεργίες, διαδηλώσεις και άοπλες συγκρούσεις Με όπλο τους τις πέτρες απέναντι στους πάνοπλους Ισραηλινούς, η εξέγερση εξαπλώθηκε από τη Λωρίδα της Γάζας στη Δυτική Όχθη με στόχο την ανακήρυξη ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Παρά τις βάρβαρες μεθόδους καταστολής του ισραηλινού στρατού, παρά τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, την τρομοκρατία και τις απελάσεις, η εξέγερση διήρκεσε πέντε χρόνια, μέχρις ότου να αποσπάσουν την προσοχή οι «ειρηνευτικές συνομιλίες» του Όσλο. Ο ηρωισμός όμως και η επιμονή της Ιντιφάντα είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας. Έχοντας ακολουθήσει τη γραμμή της μαζικής αντίστασης μέσα στην περιοχή κυριαρχίας του αντιπάλου, έσπασε με τις πέτρες τη βιτρίνα της παντοδυναμίας της ισραηλινής φασιστικής μηχανής, δίνοντας ένα παράδειγμα στους λαούς του κόσμου.
Το Ισραήλ, όμως, συνεχίζει να καταστέλλει και να τιμωρεί κάθε πράξη αντίστασης που εναντιώνεται στις αποικιακές και παράνομες πολιτικές του και οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να αντιστέκονται όσο το Ισραήλ εξακολουθεί να τους αρνείται τα παγκοσμίως αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το ερώτημα, όμως, που πρέπει να απασχολεί όλους μας είναι «Πόσες ακόμα εξεγέρσεις θα πρέπει να γίνουν, πριν τελικά επικρατήσει η δικαιοσύνη για τους Παλαιστίνιους»;
