Επιστροφή στην «κανονικότητα» της εργασίας
Οι δομές πρόληψης των εξαρτήσεων, ειδικά σε περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, έχουν αυτονόητα να παίξουν ένα σπουδαίο ρόλο. Τα συγκεκριμένα κέντρα και δομές εντάχθηκαν στον ημιδιάφανο κόσμο των ΜΚΟ αλλά και της γραφειοκρατικής βαβέλ του ελληνικού κράτους. Παρ’ όλα αυτά, στις 19 Μάρτη 2015 οι εργαζόμενοι των 75 Κέντρων Πρόληψης της χώρας πέτυχαν μια πρώτη δικαίωση στον παρατεταμένο αγώνα για την αξιοπρέπεια και τη σωτηρία των υπηρεσιών τους.
Η ρύθμιση του μισθολογικού προβλήματός τους, δια του ν. 4320/2015, σηματοδοτεί πως παύονται οι διαφορετικές μισθολογικές «ταχύτητες», η άνιση μεταχείριση εργαζομένων του ίδιου κλάδου. Μάλιστα, χωρίς καμιά αναδρομική επιβάρυνση των εργαζομένων, που δεν ευθύνονται για την προηγούμενη χαοτική κατάσταση. Ακόμη, τίθενται οι βάσεις εξομάλυνσης της λειτουργίας των 75 δομών, καθότι οι διοικήσεις του ΟΚΑΝΑ -διαμεσολαβητή της επιχορήγησης του υπουργείου Υγείας προς τα Κέντρα Πρόληψης- εδώ και καιρό χρησιμοποιούν τις αναδρομικές περικοπές μισθών στα Κέντρα Πρόληψης, για να «ισοφαρίσουν» λογιστικά τα χρήματα που παρατύπως δεν απέδωσαν στα Κέντρα Πρόληψης σε προηγούμενα έτη -πάνω από 5,5 εκ. ευρώ- αλλά και για να καθυστερήσουν τις υπογραφές διμερών συμβάσεων με τις δομές και να επιβάλουν τους δικούς τους όρους σε αυτές.
Έτσι τίθενται συνεπώς και οι βάσεις εξυγίανσης ενός μέρους των προβληματικών πλευρών της λειτουργίας του ΟΚΑΝΑ, αναφορικά με την κακοδιαχείριση χρημάτων που δεν του ανήκουν. Να σημειωθεί πως όλα αυτά επιτυγχάνονται χωρίς «δημοσιονομικό κόστος», εφόσον τα 13 εκ. ευρώ, που προβλέπονται ως επιχορήγηση των Κέντρων Πρόληψης για το 2015, για πρώτη φορά στα χρονικά θα αποδοθούν φέτος στις δομές κανονικά και εις ολόκληρο. Στην τέτοια, ακριβώς, έναρξη μιας περιόδου «κανονικότητας» συμβάλλει η διάταξη του νόμου.
Σκληρός αγώνας μαζί με τις τοπικές κοινωνίες
Όπως δήλωσαν οι εργαζόμενοι με ανακοίνωσή τους «θέλουμε να πούμε ένα “μπράβο” σε όσες και όσους πιστέψαμε και παλέψαμε μαζί για την ανάδειξη και επίλυση των προβλημάτων, που συσσωρεύονταν γύρω από το μισθολογικό μπλοκάρισμα του κλάδου μας. Ήταν ένας αγώνας σκληρός που άντεξε και πέτυχε μονάχα επειδή μέσα απ’ την ίδια τη δουλειά μας συνδέθηκε με τις τοπικές κοινωνίες, τις καθημερινές μάχες προσώπων και συλλογικοτήτων για μια ζωή που καταχτιέται, δεν χαρίζεται».
Και γι’ αυτό δεν εφησυχάζουν, καθώς «έχοντας περάσει από χίλια κύματα, ξέρουμε πολύ καλά ότι κάθε καρπός των αγώνων μας μπορεί γρήγορα να σαπίσει μες στους πνιγηρούς δαιδάλους του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης. Ενός πλαισίου δομημένου για να τρέφει ιδιοτελείς επιδιώξεις τοπικών συστημάτων εξουσίας, που επί πολλά χρόνια έχουν μάθει να χρησιμοποιούν το έργο μας ως επικοινωνιακό “κεφάλαιο κοινωνικής ευαισθησίας”, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Δομημένου για να συντηρεί αδιαφανείς σχέσεις μεταξύ αυτών και των εκάστοτε διορισμένων διοικήσεων του ΟΚΑΝΑ, αλλά και άλλων “κυβερνητικών παραγόντων”, ώστε να μοιράσουν κονδύλια και συμφέροντα, αντί να εργαστούν βάσει ενός σχεδίου για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών πρόληψης των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας στους κατοίκους της χώρας. Αναγνωρίζουμε ότι όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, που μέσα από τα Δ.Σ. Κέντρων Πρόληψης αγωνίστηκαν σε μιαν άλλη κατεύθυνση, συνιστούν όμως εξαιρέσεις, που επίσης ασφυκτιούν μέσα στις συμπληγάδες του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των δομών».
Όπως τονίζουν, άλλωστε, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι «το Σωματείο μας από την αρχή πάλεψε τα εργασιακά δικαιώματα των μελών σαν αναπόσπαστη κίνηση μιας συνολικής ανατροπής αυτής της στρεβλής κατάστασης. Όχι με τον στενοκέφαλο στόχο μετατροπής των Κέντρων Πρόληψης σε μια πυραμιδική, “τυπική” κρατική υπηρεσία, με τις τοπικές κοινωνίες απούσες, αλλά για μια ουσιαστική συστράτευσή τους μέσα από ένα ενιαίο, ξεκάθαρο και διαφανές πλαίσιο κανόνων, στην υπόθεση μιας πρόληψης δημόσιας, αντι-εργαλειακής, χειραφετητικής, ενσαρκωμένης σε σχέσεις. Γι’ αυτό και ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι την πλήρη ανεξαρτητοποίηση των Κέντρων Πρόληψης από τοπικούς “πασάδες” και τον “βεζίρη” ΟΚΑΝΑ: Mε τη θεσμική κατοχύρωση των δομών και των υπηρεσιών τους ως αδιαμφισβήτητα δημόσιες, μέσα σε ένα ευρύτερο πλέγμα δημόσιων υπηρεσιών αντιμετώπισης της εξάρτησης, βασισμένο στην ισοτιμία, τη συνεργασία, την ανταλλαγή και τη συμπληρωματικότητα. Έως τότε θα συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό, προκειμένου να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας στους πάνω από 100.000 ανθρώπους διαφορετικών κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές, στρατεύσιμοι, αστυνομικοί κ.ά.) πανελλαδικά, συμβάλλοντας σε μια χρειαζούμενη συλλογική προσπάθεια επανασυγκρότησης των κοινωνικών δεσμών, επανασύνδεσης της κοινωνίας με την πολιτική, ενεργητικής μετάβασης σ’ ένα ξέφωτο αξιοπρέπειας, δημοκρατίας και δικαιοσύνης».
Ηλ.Στ.
