Η Ελλάδα αυτές τις μέρες γίνεται θέμα με αρνητική διάσταση στα διεθνή ΜΜΕ. Η αφορμή δόθηκε με την επίσημη πλέον από την 1η Ιουλίου 2024 εφαρμογή της 6ήμερης εργασίας επί 8ωρο, σύμφωνα με τη σχετική ερμηνευτική εγκύκλιο του νόμου που ψηφίστηκε επί υπουργίας Γεωργιάδη. Συνεπώς πλέον έχουν 48 ώρες εβδομαδιαία εργασία, χωρίς τις να υπολογίζονται οι επιπλέον ώρες εργασίας στις οποίες εξαναγκάζονται οι εργαζόμενοι. Την ίδια ώρα σε διεθνές επίπεδο ο προσανατολισμός και οι προσπάθειες είναι για 4ημερη εβδομαδιαία εργασία χωρίς μείωση των αποδοχών.
Ήδη πριν από αυτό το μέτρο η Ελλάδα είχε το μεγαλύτερο μέσο όρο εβδομαδιαίας εργασίας στην Ε.Ε. Σε αυτό προστέθηκε η 6η μέρα εργασίας η οποία, ανεξάρτητα πως εμφανίζεται από την κυβέρνηση αποτελεί όχι συναινετική διαδικασία με τον εργαζόμενο αλλά διευθυντικό δικαίωμα της επιχείρησης. Η κυβέρνηση έδωσε το δικαίωμα στην επιχείρηση και αυτή «αποφασίζει και διατάσσει…».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως έχει αποδείξει μέχρι σήμερα, έχει ως μοναδικό κριτήριο «επιτυχούς» λειτουργίας της οικονομίας την άνοδο της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και ειδικότερα των μεγάλων και πολύ μεγάλων. Με το μέτρο της 6ήμερης εργασίας τους δίνει ένα ακόμα bonus για να ενισχύσουν τα κέρδη τους. Μειώνει το εργατικό κόστος βοηθώντας τις να διευθετήσουν τον χρόνο εργασίας του προσωπικού τους, ώστε να έχουν τις περισσότερες επίσημα ώρες εργασίας (διότι υπάρχουν και οι «ανεπίσημες» ώρες κοινώς μαύρη εργασία) με τις μικρότερες δυνατές αποδοχές για τους εργαζόμενους και φυσικά μικρότερες εισφορές για την κοινωνική ασφάλιση. Μέχρι τώρα, με το 5μερο, 40ωρό εβδομαδιαία οι επιχειρήσεις κάλυπταν κενά εργατικού δυναμικού είτε με νέες προσλήψεις χωρίς να μπορούν να αξιοποιούν πλήρως αυτό το προσωπικό είτε με υπερεργασίες και υπερωρίες. Όλα αυτά εκτιμούσαν ότι τους κόστιζαν ακριβά. Έτσι βρέθηκε η λύση από την κυβέρνηση, που με τη θεσμοθέτηση της 6ήμερης εργασίας κατά την κρίση της επιχείρησης μειώνεται δραστικά το εργατικό κόστος, κοινώς το σύνολο των αμοιβών των εργαζόμενων και αυτή η διαφορά μετατρέπεται σε καθαρό κέρδος.
Παράλληλα με την ερμηνευτική εγκύκλιο του σχετικού νόμου, προβλέπονται επιπλέον διευκολύνσεις στους εργοδότες. Ενδεικτικά: 1) εξαιρείται από τον εργάσιμο χρόνο ο χρόνος προετοιμασίας των εργατών (ντύσιμο, μετάβαση στο συγκεκριμένο χώρο εργασίας, ενδεχόμενο πλύσιμο, διαλείμματα κ.λπ.), πάγιο αίτημα του ΣΕΒ που ικανοποιείται και σημαίνει περίπου μία ώρα εργασίας επιπλέον, 2) παρέχεται η δυνατότητα στον εργοδότη μεταβολής της καθημερινής έναρξης και λήξης της εργασίας, με τη λεγόμενη «ευέλικτη προσέλευση» του εργαζόμενου μέχρι 120 λεπτά, που δίνει την ευχέρεια στον εργοδότη για ανάλογη υποδηλωμένη (μαύρη) εργασία, 3) εξαιρούνται τα «διευθυντικά στελέχη» από την υποχρέωση σήμανσης της ψηφιακής κάρτας, όμως η ερμηνεία του τι είναι διευθυντικά στελέχη έχει πολλά «παράθυρα» (!), 4) για μέχρι τρεις περιπτώσεις το μήνα ανά εργαζόμενο που με «δική του αμέλεια» δεν έχει χτυπήσει την ψηφιακή του κάρτα εργασίας δεν θα επιβάλλεται πρόστιμο αλλά θα γίνεται σύσταση. Δηλαδή ο εργαζόμενος από «αμέλεια» προσέρχεται στην εργασία αλλά δεν χτυπά την κάρτα του! Κοινώς ο ορισμός του παράθυρου για μαύρη εργασία…
Π.Δ.
