Ενεργοποίηση της κοινωνίας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί υπό προϋποθέσεις να δώσει απαντήσεις και διεξόδους στα μεγάλα αδιέξοδα που βιώνουμε. Ενεργοποίηση της κοινωνίας κόντρα σε μια κυβέρνηση που προσπαθεί με καλάθια και τσαμπουκάδες να διασωθεί από τη σήψη των σκανδάλων. Να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας κόντρα σε ένα απονομιμοποιημένο πολιτικό σύστημα και τους ολιγάρχες που ψάχνουν εναγωνίως σανίδα σωτηρίας μέσα από την ανακύκλωση φθαρμένων λύσεων και τη χειραγώγηση του λαού. Ενεργοποίηση της κοινωνίας κόντρα στις πρεσβείες που θέλουν την Ελλάδα δεδομένη και υποταγμένη στα κάθε λογής συμφέροντα.
Το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου, πέρα από την καθιερωμένη εμφάνιση του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ και το πολυδιαφημισμένο του «καλάθι», πέρα από τα επικοινωνιακά τζαρτζαρίσματα με την αντιπολίτευση και τις εθιμοτυπικές κινητοποιήσεις θα έχουμε και κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Στο Σύνταγμα στην Αθήνα, στον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη και σε δεκάδες ακόμη πόλεις της χώρας, καλούνται συγκεντρώσεις πολιτών, μετά από σχετικό διαδικτυακό κάλεσμα της Μαρίας Καρυστιανού.
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας φάνηκε ότι είναι υπαρκτό ένα ρεύμα κοινωνικής διαθεσιμότητας και αμφισβήτησης. Έγινε φανερό ακόμη και στους πιο δύσπιστους με το μεγάλο ρήγμα των Τεμπών που παραμένει ενεργό. Προσπάθεια όλων των πτερύγων του πολιτικού συστήματος είναι η χειραγώγηση και το καναλιζάρισμα αυτού του ρεύματος και σε τελική ανάλυση η μετατροπή του σε συμπληρωματική δύναμη ή και η απενεργοποίησή του.
Η ενδυνάμωση, η πολιτικοποίηση, η συγκρότηση αυτού του ρεύματος, αυτής της κοινωνικής αντιπολίτευσης είναι όρος για την όποια θετική εξέλιξη. Αντιθέτως η επένδυση αυτού στις προσπάθειες αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος και τις εκλογικές business as usual αποτελούν τον σίγουρο δρόμο για την εξαέρωση του. Γιατί η κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχει απλά σε ρόλο ψηφοφόρου, μοχλού πίεσης ή υποστηρικτή, πρέπει και μπορεί να αναζητήσει και να γεννήσει μορφές και τρόπους ουσιαστικής δημοκρατίας και συμμετοχής. Γιατί το αίτημα για οξυγόνο, δικαιοσύνη και εκδημοκρατισμό σε όλα τα πεδία απαιτεί μια άλλη κοινωνική συνείδηση και συγκρότηση και όχι την ανάθεση σε σωτήρες. Γιατί το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας απαιτεί η αμφισβήτηση να συνοδεύεται από την επίγνωση των προϋποθέσεων για μια συνολικά άλλη πορεία, αν θέλουμε πραγματικά η χώρα και η κοινωνία να αναπνεύσουν.
