Η τελευταία στροφή του πολιτικού κύκλου που άνοιξε με τις διπλές εκλογές του 2012, πλησιάζει στην έξοδό της. Φορτίζοντας προσδοκίες για ορισμένους, φόβους για κάποιους, μέσα σε μια παγερή και καταθλιπτική απάθεια και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Η είσοδός της θα μπορούσε να προσδιοριστεί το περασμένο φθινόπωρο. Προοίμιο είχε αποτελέσει η πανελλαδική ευαισθητοποίηση που πυροδότησε το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Με επίκεντρο τους καθηγητές στα σχολεία και τους διοικητικούς υπάλληλους στα Πανεπιστήμια, φάνταζε πειστικός ένας νέος γύρος ριζοσπαστικής αφύπνισης. Η άδοξη απορρόφηση αυτού που έμεινε μόνο ως σκίρτημα, συνέπεσε, όχι τυχαία, με τη σοκαριστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε στον κεντρικό άξονα σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Βασικό πεδίο αποτέλεσε το Κοινοβούλιο (προτάσεις εξεταστικών επιτροπών και μομφής). Γρήγορα προσανατολίστηκε στο ορόσημο των τριπλών εκλογών, εντέλει προσδίδοντας με κατηγορηματικότητα χαρακτήρα δημοψηφίσματος στην ψήφο της 25ης Μάη. Παρά το ότι το πρωθυπουργικό κέντρο εμφανίστηκε σε πολλές καμπές αυτού του οκταμήνου να ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων, φτάνοντας στο τέρμα της πολιτικής εκλογικής μάχης, επιδίδεται σε σπασμωδικές κινήσεις που προδίδουν ανασφάλεια.
Ενδεικτικά: Οι εκβιασμοί Βενιζέλου, η ακατάσχετη παροχολογία του Σαμαρά, η επιστράτευση Καραμανλή «υπέρ της παράταξης» σύμφωνα με τη λιτή του δήλωση, ο εξόφθαλμος γκεμπελισμός ταύτισης του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χ.Α. και τέλος, η… ανάγκη που ένιωσε ξαφνικά ο πρωθυπουργός να επικοινωνήσει με το «λαό του» σε ανοιχτή συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Κι ενώ οι χορηγοί και οι κήνσορες του συστήματος επιλέγουν παράδοξα καθησυχαστικούς τόνους («το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» αποφαίνεται κατηγορηματικά ο διευθυντής του Βήματος, διαβεβαιώνοντας πως ο «πολιτικός κίνδυνος» είναι απολύτως ελεγχόμενος) είναι σίγουρο πως σε κάθε περίπτωση η βούληση του λαού την ερχόμενη Κυριακή θα εγκαινιάσει έναν νέο πολιτικό κύκλο. Κατ’ αναλογία, ήδη τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εκλογών για την αυτοδιοίκηση αποτυπώνουν συσχετισμούς και δυναμικές και επιδρούν στην εν εξελίξει κεντρική πολιτική σύγκρουση.
Καθώς το ρεπερτόριο χειρισμών και διεργασιών, που διαθέτει το καθεστωτικό στρατόπεδο είναι σχετικώς προβλέψιμο, ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα και το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που θα διαφανεί (σαφώς ο επικυριαρχικός παράγοντας θα παίξει τον καθοριστικό ρόλο και σαφώς δεν περιορίζεται στην ευρωπαϊκή όχθη του Ατλαντικού, όπως φανέρωσαν οι αποκαλύψεις για τη σύνοδο των Καννών), το κύριο που αναδείχτηκε στην περίοδο που κλείνει, είναι πως το κλειδί των επερχόμενων εξελίξεων βρίσκεται στην συνάντηση της λαϊκής δυναμικής με την Αριστερά.
Η ψήφος της Κυριακής στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εντολή – εφαλτήριο εκπλήρωσης όλων των σύνθετων προϋποθέσεων και απαιτήσεων ανταπόκρισης στη νέα περίοδο. Ο κόσμος της Αριστεράς αντιλαμβάνεται, πλέον, όλο και περισσότερο τα κρίσιμα ελλείμματα της ίδιας της Αριστεράς. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ποιότητα και το βάθος αυτής της όσμωσης με την κοινωνία θα χρωματίσει την αυγή που χαράζει, την επόμενη μέρα μετά τις 25 του Μάη.
