Στη Βουλή, την οποία η Μέρκελ και ο Σαρκοζί μετέτρεψαν σε οπερέτα, ολοκληρώθηκε η πρώτη πράξη. Ο τραπεζίτης Λουκάς Παπαδήμος πήρε 255 ψήφους εμπιστοσύνης.
Άνοιξε ο δρόμος για τα νέα επεισόδια πραξικοπηματικής συμπεριφοράς από την τρόικα. Τρεις ημέρες μετά, ο γκαουλάιτερ Ράιχενμπαχ έκανε τις πρώτες δηλώσεις σαν πραγματικός κυβερνήτης της χώρας. Η νέα κατοχή προχωρά με γρήγορους ρυθμούς…
Η τρικυμία που μαίνεται με το βάθεμα της κρίσης σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, τροφοδοτεί το σκηνικό της απίστευτης ρευστότητας και αβεβαιότητας. Κανένας δεν έχει ξεκάθαρα σχέδια, κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς θα προκύψει αύριο και κυρίως όσα αποφασίζονται σε συνόδους κορυφής ακυρώνονται γρήγορα από την ίδια την πραγματικότητα και τις αξεπέραστες αντιθέσεις που διαπερνούν την ευρωπαϊκή ήπειρο. Επομένως, αν η άγουσα των εξελίξεων στην Ελλάδα καθορίζεται από το τι γίνεται στην Ευρώπη, είναι ολοφάνερο πως όλα θα εξαρτηθούν από την πορεία που θα έχει η Ευρωζώνη μέσα στην κρίση της και κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει οποιοδήποτε σενάριο. Τα 255 «ναι» μπορεί να αποδειχτούν εντελώς αδύναμα, περαστικά και άχρηστα. Όπως μπορεί να αποδειχτεί ότι η λύση Παπαδήμος δεν είναι τόσο προσωρινή όσο θα ήθελε ο Αντώνης Σαμαράς μετά τις κωλοτούμπες που έκανε…
Στο έδαφος αυτό και με βάση την προσωρινότητα, ρευστότητα, αβεβαιότητα σημειώνονται απίθανες επαφές, διεργασίες, πλασαρίσματα, διασπάσεις σχημάτων, προετοιμασία νέων κινήσεων, δελφινομαχίες, συντροφικά μαχαιρώματα. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι σε αποσάθρωση, μεταμφίεση, αδιέξοδο και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα.
Στη «λοιπή» κοινωνία η αγωνία για την επιβίωση, ο φόβος για το άμεσο μέλλον, η οργή για τα μέτρα και τα χαράτσια, δημιουργούν εκρηκτικό μείγμα. Ογκώνεται η διαμαρτυρία, καθώς και οι κινήσεις ενάντια στα «χαράτσια» κάθε είδους. Αναδύονται νέες μορφές λαϊκής αλληλεγγύης και κοινής δράσης έξω από τα καθιερωμένα. Ασύμβατες με το πολιτικό περιβάλλον και την εκλογική τακτική των κομμάτων. Ο ριζοσπαστισμός και το λαϊκό μαζικό κίνημα, παρ’ όλο το μούδιασμα από τις απανωτές εξελίξεις, είναι οι πρωταγωνιστικοί παράγ οντες. Η παρέμβασή τους στις παρελάσεις αποκαθήλωσε τον Παπανδρέου και ώθησε τις πολιτικές εξελίξεις. Τα εκατομμύρια «όχι» θα σπάσουν το τείχος της σιωπής που τους επιβάλλεται και σύντομα θα κάνουν σκόνη και θρύψαλα τα 255 «ναι» της μνημονιακής ανομίας. Θα ανοίξουν άλλο δρόμο.
Η φετινή πορεία του Πολυτεχνείου ήταν η πρώτη μεγάλη λαϊκή διαμαρτυρία ενάντια στο καθεστώς της τρόικας, ενάντια στην παράνομη κυβέρνηση Παπαδήμου. Χρειάστηκε η κινητοποίηση χιλιάδων αστυνομικών (πρωτοφανή μέτρα σε όλη την Αθήνα) για να τιθασευτεί το αγωνιστικό φρόνημα. Παρ’ όλα αυτά, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές έδωσαν το «παρών» τους στις διαδηλώσεις. Έτσι διατηρείται η«συνήθεια» κάθε χρόνο, για 38 χρόνια να γίνεται μια πορεία την οποία φοβάται και μισεί το κατεστημένο. Μόνο που φέτος μπήκε και μια άλλη ιδέα: Πότε θα διαδηλώσουμε στη γερμανική πρεσβεία;
Η τρικυμία που μαίνεται με το βάθεμα της κρίσης σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, τροφοδοτεί το σκηνικό της απίστευτης ρευστότητας και αβεβαιότητας. Κανένας δεν έχει ξεκάθαρα σχέδια, κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς θα προκύψει αύριο και κυρίως όσα αποφασίζονται σε συνόδους κορυφής ακυρώνονται γρήγορα από την ίδια την πραγματικότητα και τις αξεπέραστες αντιθέσεις που διαπερνούν την ευρωπαϊκή ήπειρο. Επομένως, αν η άγουσα των εξελίξεων στην Ελλάδα καθορίζεται από το τι γίνεται στην Ευρώπη, είναι ολοφάνερο πως όλα θα εξαρτηθούν από την πορεία που θα έχει η Ευρωζώνη μέσα στην κρίση της και κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει οποιοδήποτε σενάριο. Τα 255 «ναι» μπορεί να αποδειχτούν εντελώς αδύναμα, περαστικά και άχρηστα. Όπως μπορεί να αποδειχτεί ότι η λύση Παπαδήμος δεν είναι τόσο προσωρινή όσο θα ήθελε ο Αντώνης Σαμαράς μετά τις κωλοτούμπες που έκανε…
Στο έδαφος αυτό και με βάση την προσωρινότητα, ρευστότητα, αβεβαιότητα σημειώνονται απίθανες επαφές, διεργασίες, πλασαρίσματα, διασπάσεις σχημάτων, προετοιμασία νέων κινήσεων, δελφινομαχίες, συντροφικά μαχαιρώματα. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι σε αποσάθρωση, μεταμφίεση, αδιέξοδο και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα.
Στη «λοιπή» κοινωνία η αγωνία για την επιβίωση, ο φόβος για το άμεσο μέλλον, η οργή για τα μέτρα και τα χαράτσια, δημιουργούν εκρηκτικό μείγμα. Ογκώνεται η διαμαρτυρία, καθώς και οι κινήσεις ενάντια στα «χαράτσια» κάθε είδους. Αναδύονται νέες μορφές λαϊκής αλληλεγγύης και κοινής δράσης έξω από τα καθιερωμένα. Ασύμβατες με το πολιτικό περιβάλλον και την εκλογική τακτική των κομμάτων. Ο ριζοσπαστισμός και το λαϊκό μαζικό κίνημα, παρ’ όλο το μούδιασμα από τις απανωτές εξελίξεις, είναι οι πρωταγωνιστικοί παράγ οντες. Η παρέμβασή τους στις παρελάσεις αποκαθήλωσε τον Παπανδρέου και ώθησε τις πολιτικές εξελίξεις. Τα εκατομμύρια «όχι» θα σπάσουν το τείχος της σιωπής που τους επιβάλλεται και σύντομα θα κάνουν σκόνη και θρύψαλα τα 255 «ναι» της μνημονιακής ανομίας. Θα ανοίξουν άλλο δρόμο.
Η φετινή πορεία του Πολυτεχνείου ήταν η πρώτη μεγάλη λαϊκή διαμαρτυρία ενάντια στο καθεστώς της τρόικας, ενάντια στην παράνομη κυβέρνηση Παπαδήμου. Χρειάστηκε η κινητοποίηση χιλιάδων αστυνομικών (πρωτοφανή μέτρα σε όλη την Αθήνα) για να τιθασευτεί το αγωνιστικό φρόνημα. Παρ’ όλα αυτά, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές έδωσαν το «παρών» τους στις διαδηλώσεις. Έτσι διατηρείται η«συνήθεια» κάθε χρόνο, για 38 χρόνια να γίνεται μια πορεία την οποία φοβάται και μισεί το κατεστημένο. Μόνο που φέτος μπήκε και μια άλλη ιδέα: Πότε θα διαδηλώσουμε στη γερμανική πρεσβεία;
Σχόλια
