Στο Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας (τεύχος 154/ Ιαν.-Φεβρ. 2014) της Τράπεζας της Ελλάδος, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, καταγράφονται με τον πλέον επίσημο τρόπο οι καταστροφικές συνέπειες από την εφαρμογή των μνημονίων.
Επειδή στις 23/4/14 συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από την υπαγωγή της χώρας μας στο Μνημόνιο, η στήλη θα βασιστεί σε αυτά τα στοιχεία για να κάνει έναν απολογισμό, «φωτίζοντας» και κάποια επιμέρους οικονομικά στοιχεία που δεν έχουν σχολιασθεί αρκετά.
Όγκος λιανικού εμπορίου: Σημειώθηκε κατάρρευση του λιανικού εμπορίου καθώς καταγράφηκε μείωση κατά 31% περίπου σε σύγκριση με το 2009. Οι μεγαλύτερες μειώσεις καταγράφηκαν στους κλάδους της «ένδυσης-υπόδησης» και των «επίπλων-ηλεκτρικών ειδών-οικιακού εξοπλισμού» που παρουσίασαν μείωση κατά 50%. Τα δεκάδες χιλιάδες κλειστά καταστήματα σε όλη τη χώρα είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες της κατάρρευσης του λιανικού εμπορίου.
Βιομηχανική παραγωγή: Η πτώση της βιομηχανικής παραγωγής είχε ξεκινήσει πριν από το 2009, καθώς ήδη εκείνη τη χρονιά ο σχετικός δείκτης παρουσίαζε μείωση κατά 10% περίπου σε σύγκριση με το 2005. Το 2013 η μείωση σε σύγκριση με το 2009 ανήλθε σε 20% περίπου με τον κάδο των «κεφαλαιακών αγαθών» να έχει σχεδόν καταρρεύσει καθώς κατέγραψε μείωση κατά 50% περίπου σε σύγκριση με το 2009. Ανάλογη είναι και η εξέλιξη του βαθμού χρησιμοποίησης του εργοστασιακού δυναμικού. Ήδη το 2009 ο σχετικός δείκτης ήταν μειωμένος κατά 30% σε σύγκριση με το 2005 και η πτώση συνεχίστηκε με αποτέλεσμα ο βαθμός χρησιμοποίησης του εργοστασιακού δυναμικού να βρίσκεται στο 65,9%, με τα μικρότερα ποσοστά να καταγράφονται στους κλάδους της βασικής μεταλλουργίας και της κλωστοϋφαντουργίας.
Κατασκευές: Το μέγεθος της κατάρρευσης του κλάδου καταγράφεται από την εξέλιξη του σχετικού δείκτη που η συνολική μείωσή του κατά τη χρονική περίοδο 2008-2013 ανήλθε σε 70%. Η κατάρρευση του κλάδου συμπαρέσυρε και την παραγωγή τσιμέντου που μειώθηκε κατά 50% οδηγώντας στο κλείσιμο των βιομηχανικών μονάδων που σχετίζονται με τις κατασκευές.
Απασχόληση: Η μεγάλη μείωση που καταγράφηκε στους παραπάνω τομείς της οικονομίας είχε τις επιπτώσεις και στην απασχόληση. Ενώ το εργατικό δυναμικό της χώρας παρέμεινε σταθερό (περίπου 4,6 εκατ.) οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 900 χιλιάδες με αντίστοιχη αύξηση των ανέργων που από 471 χιλιάδες (9,5%) το 2009 αυξήθηκαν σε 1.353 χιλιάδες (27,3%) το 2013.
Κατώτατες αποδοχές: Η μείωση των κατώτατων ημερομισθίων και μισθών κατά 21% περίπου (το 2012 σε σύγκριση με το 2011) δεν απέτρεψε ούτε την αύξηση της συνολικής ανεργίας ούτε αυτής των νέων που ξεπέρασε το 60%.
Εμπορικό Ισοζύγιο: Η μείωση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου κατά 10 δισ. ευρώ περίπου, την περίοδο 2011-2013, προέκυψε αποκλειστικά από τη δραστική μείωση των εισαγωγών (8 δισ. ευρώ) και την αύξηση των εξαγωγών καυσίμων (2 δισ. ευρώ). Οι εξαγωγές χωρίς τα καύσιμα, παρά τη δραστική μείωση του εργατικού κόστους, παρέμειναν ουσιαστικά αμετάβλητες (περίπου 14,5 δισ. ευρώ) καταρρίπτοντας έναν ακόμη μύθο των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Ακίνητη περιουσία: Εκτός από τη δραστική μείωση των εισοδημάτων τους, τα νοικοκυριά είδαν να απαξιώνεται και η αξία της ακίνητης περιουσίας τους. Με έτος βάσης το 2007, η Αξία της Ακίνητης Περιουσίας μειώθηκε κατά 30% σε όλη τη χώρα, με τη μεγαλύτερη μείωση να καταγράφεται στην αξία των παλαιοτέρων ακινήτων (πάνω από 5 έτη) και σε αυτά που βρίσκονται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τα διακόσιες χιλιάδες νεόδμητα απούλητα διαμερίσματα και οι πλειστηριασμοί ασκούν επιπλέον πιέσεις στις τιμές που στην πραγματικότητα έχουν μειωθεί πολύ περισσότερο αφού δεν πραγματοποιούνται συναλλαγές λόγω της φορολογικής επιβάρυνσης.
Δημοσιονομικά μεγέθη: Η βελτίωσή τους οφείλεται κυρίως στη δραστική μείωση των δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού κατά 22 δισ. ευρώ (2009- 2013) και στην ανάλογη μείωση των δημοσίων επενδύσεων που περιορίζονται πλέον στην κάλυψη της εθνικής συμμετοχής στα ευρωπαϊκά προγράμματα. Σημαντική μείωση, κατά 70% περίπου, κατέγραψαν οι πληρωμές για τα εξοπλιστικά προγράμματα καταρρίπτοντας ένα από τα επιχειρήματα που στηρίζουν τους μύθους της κοσμοπολίτικης Αριστεράς.
Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας απαιτούν ένα συνολικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που να δημιουργεί θέσεις αξιοπρεπούς και σταθερής εργασίας, να προστατεύει το περιβάλλον, να αξιοποιεί συνδυασμένα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η πατρίδα μας και να λειτουργεί ανταγωνιστικά με το σχέδιο των ελίτ που επιδιώκουν τη μετατροπή της Ελλάδας σε τουριστικό θέρετρο, γηροκομείο και κόμβο μεταφοράς προϊόντων και ενέργειας.
Ερανιστής: Γιώργος Τοζίδης
