Υπερψηφίστηκε ο Προϋπολογισμός για το έτος 2011 αργά τη νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου με ονομαστική ψηφοφορία: 156 «ναι σε όλα» τα άρθρα του από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. «Ναι σε όλα» σε έναν προϋπολογισμό που κανένας δεν πιστεύει ότι θα δώσει κάτι χρήσιμο στον τόπο, «ναι σε όλα» σε έναν Προϋπολογισμό που δεν πρόκειται να υλοποιηθεί και είναι διάτρητος.
«Ναι σε όλα», δηλαδή και σε όσα μέτρα πρέπει να παρθούν έκτακτα για να δοθούν οι επόμενες δόσεις του δανείου και να εκχωρηθεί όλος ο εθνικός πλούτος στις ορέξεις του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.
Στις ομιλίες τους, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υποστήριζαν, σε όλους τους τόνους, ότι αυτός ο Προϋπολογισμός δεν τους εκφράζει, δεν μπορεί να δώσει διέξοδο, αλλά θα τον υπερψηφίσουν έστω κι αν δεν τον πιστεύουν. Τι σημαίνει ψηφίζω χωρίς να πιστεύω; Δεν μιλάμε για κάτι δευτερεύον ή επιμέρους, αλλά για το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής. Νομίζουν ότι λέγοντάς το, απαλλάσσονται των ευθυνών. Γίνονται κάτι άλλο. Δεν τους προλαβαίνει η κατακραυγή. Όποιος δεν πιστεύει, δεν συμφωνεί σε τέτοιου εύρους θέματα παραιτείται. Ο Σαμαράς εμφανίστηκε προσεκτικός. Είπε «Ναι, στη συναίνεση με ανάπτυξη» αντικαθιστώντας το «συναίνεση ίσον συνενοχή».
Η Αριστερά έμοιαζε να έχει μια στάση σαν όλες τις προηγούμενες χρονιές. Δεν απευθύνθηκε προς το λαό, αλλά προς την κυβέρνηση. Κατέκρινε τον Προϋπολογισμό, αλλά δεν φάνηκε να έχει ιδέες και προτάσεις για το παραπέρα και για έξω από τη Βουλή τι θα γίνει. Σαν σχολιαστής και όχι ενεργώσα μετασχηματιστική κοινωνική δύναμη. Η μεν Αυγή επιχαίρει που ο πρωθυπουργός υιοθέτησε την «πρόταση της Αριστεράς» για το ευρωομόλογο έστω μετά από ένα χρόνο, η δε Α. Παπαρήγα προσπάθησε να πείσει ότι το χρέος δεν είναι τόσο κεντρικό ζήτημα αλλά συνολικά ο καπιταλισμός και θέλησε να διαχωριστεί από τις απόψεις που κάνουν λόγο για «κατοχή». Από αυτά και μόνο φαίνεται πόσο μακριά βρίσκεται η επίσημη Αριστερά από την καρδιά των προβλημάτων και πόσο μπορεί να συμβάλει άμεσα και πρακτικά για να αλλάξει η πορεία των πραγμάτων.
Το 2010 «περάσαμε μια κόλαση», κατά τα λόγια του Γ. Παπανδρέου. Το 2011 με προμηνύεται ακόμα πιο εφιαλτικό για τους εργαζομένους και όλο το λαό. Η φτωχοποίηση θα πάρει τεράστιες διαστάσεις και η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιστρέψει την πορεία αυτή είναι ο λαϊκός ξεσηκωμός, η αντίσταση κι η αλληλεγγύη για να μην περάσει ο οδοστρωτήρας του Μνημονίου. Στην αλαζονική ιαχή του πριν από την ψηφοφορία «δηλώνω πιο αποφασισμένος από ποτέ να αλλάξω την Ελλάδα», ας του απαντήσουμε: όσο πιο γρήγορα φύγει η κυβέρνησή του μέσα στο 2011, τόσο το καλύτερο για τη χώρα και το λαό!
Σχόλια
