Πρώτη στήλη του 2013, του Έτους Καβάφη -όπως αποφάσισε το υπουργείο Παραπαιδείας, Βαρβαρότητας και Θρησκοληψίας. Ελπίζουμε. Λοιπόν, να ζήσουμε το «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον»:
…την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις…
…πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις…
…Και τα εξαίσια όργανα θα είναι οι φωνές των διαδηλωτών που θα σκεπάζουν την Αθήνα …
Κι ας μην έχει καμία σχέση ο Αντωνάκης ο μικρός με εκείνον τον Αντώνιο…
Θα φταίει ο κύριος… Κανείς!
«…Είναι τελείως άλλο να έχεις την αντοχή να γίνεσαι δυσάρεστος επειδή πρέπει ν’ αλλάξει κάτι. Γι’ αυτό προσυπέγραψα το πρώτο Μνημόνιο: γιατί τότε ήμασταν έτσι κι αλλιώς ένα βήμα πριν το «ρουά-ματ». Το δεύτερο Μνημόνιο όμως δεν το προσυπέγραψα». Η Πέμυ Ζούνη, ενόψει της θεατρικής της επιστροφής προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα (συνέντευξη στις 6 μέρες) Αφού παρέδωσε (κι αυτή) τη χώρα δεμένη χειροπόδαρα, παραιτήθηκε εκ των υστέρων παριστάνοντας πως δεν γνωρίζει τίποτα για το… φόνο.
Να δούμε αν θα πείσει και τους θεατές…
Η «ψυχή» του ΕΛΙΑ δεν είναι πια εδώ…
Ένας ξεχωριστός άνθρωπος δεν είναι πια κοντά μας. Ο Μάνος Χαριτάτος ιδρυτής και πρόεδρος του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου «έφυγε» μέσα στις γιορτές. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να ζήσω από κοντά την αγάπη του για όλα αυτά τα τεκμήρια της ιστορίας και της καθημερινότητας των ανθρώπων που κατάφερε με αγάπη και μεράκι να διασώσει. Ας ελπίσουμε το έργο του να συνεχιστεί και η μνήμη να νικήσει αυτή τη φορά τη λήθη.
Μια ξεχωριστή έκθεση φωτογραφίας
Πρόκειται για την έκθεση με τίτλο Hellas του Γερμανού φωτογράφου Herbert List
που παρουσιάζεται μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου στο Athens House of Photography. Η ιστορία των φωτογραφιών είναι σχεδόν μυθιστορηματική: Ο List έφτασε για πρώτη φορά το 1937 στη χώρα μας, φωτογραφίζοντας με μοναδικό τρόπο τοπία, αγάλματα και ανθρώπους. Ζούσε μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας μέχρι το 1941 που αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Γερμανία και ένα μεγάλο μέρος του υλικού του χάθηκε.
Μετά τον πόλεμο συνεργάστηκε με το πρακτορείο Magnum, δημιουργώντας σπουδαία ασπρόμαυρα φωτογραφικά πορτρέτα διάσημων καλλιτεχνών όπως ο Πικάσο, ο Παζολίνι και ο Ντε Σίκα, με τη συνεργασία του οποίου κυκλοφόρησε κι ένα λεύκωμα για τη Νάπολη.
Μόλις το 1993, 18 χρόνια μετά το θάνατό του, συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο με τον τίτλο Hellas, όσες φωτογραφίες διασώθηκαν…
Info: Athens House of Photography, Ελευσινίων και Κεραμέων, Μεταξουργείο, Αθήνα
Ένας άλλος Παρθενώνας
Η παράσταση ονομάζεται Παρθενώνας. Η ιδέα της στηρίζεται στην ανάγκη να αποκαθηλώσουμε τα μεγάλα σύμβολα, να βρούμε τους δικούς μας μικρούς Παρθενώνες: τους τρόπους και τις χειρονομίες μας στη ζωή. Το ζητούμενο: να αλλάξουμε στην πράξη.
Βγήκα από την παράσταση με θετικό πρόσημο. Αναβαπτισμένος.
Είδα το ταλέντο να ξεχειλίζει από το τσιμεντένιο πάτωμα, δυο μέτρα μπροστά απ’ τα πόδια μου. Είδα πέντε νέα παιδιά (Παναγιώτης Εξαρχέας, Ξένια Θεμελή, Κώστας Κορωναίος, Τατιάνα- Άννα Πίττα, Σταύρος Σβήγκος) να κάνουν θέατρο με υλικό έλλειμμα και ψυχικό περίσσευμα.
Είδα το λόγο των συγγραφέων (του Χρυσόπουλου, του Πεντζίκη, του Σκαρίμπα, του Μπόρχες κ.ά.) ν’ ανθίζει στα νεαρά στόματα, στα νεανικά σώματα.
Είδα το σκηνοθέτη της παράστασης, Χρήστο Θεοδωρίδη, να ανταμώνει με τις αναζητήσεις της Πίνα Μπάους: «Δεν με νοιάζει πώς κινούνται οι άνθρωποι, αλλά τι τους κινεί». Τον είδα να στήνει μια παράσταση ακριβείας όπου όλα ρέουν: λόγος, μουσική, σώματα, αισθήματα, σκέψεις, πράξεις, εικόνες, προοπτική. Κι όλα βρίσκουν τη θέση τους στην ανάγκη που τα κινεί.
Σταματάω εδώ. «Είμαι αρνητικά προκατειλημμένος με τη γενιά μου και θετικά προκατειλημμένος με τους νέους δημιουργούς. Ό,τι έρθει θα έρθει από αυτούς», ο Ηρόστρατος αντιγράφει το κείμενο του Χρήστου Αγγελάκου από το Facebook και σπεύδει για να δει κι αυτός τη δουλειά της «Ορχήστρας των μικρών πραγμάτων».
To Σάββατο, 5/1, είναι προγραμματισμένη η τελευταία παράσταση
(Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91Α και Σικίνου, Κυψέλη, τηλ.: 213-0040496).
Kαι η μιλιά των χαμένων βημάτων…
Στον ίδιο χώρο, από τις 9 μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, θα παρουσιαστεί μια ενδιαφέρουσα solo performance της Εύας Πυρνοκόκη με τίτλο The Path. Το σώμα, κουβαλώντας ένα κλουβί, διερευνά τα όρια μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής φυλακής. Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από τη Μιλιά των χαμένων βημάτων του Γάλλου φιλόσοφου Μισέλ Ντε Σερτό.
Κι ένα δοκίμιο
Έλληνας που ζει στην Αρμενία, ο Γιώργος Κοκκορές, αποφάσισε να καταπιαστεί με ένα δύσκολο θέμα συγκρίνοντας την πορεία τριών λαών που έζησαν με διαφορετικό τρόπο τη διασπορά. Ο τίτλος είναι Το ακίνητο-κινούν της ανθρωπότητας -Αρμένιοι, Εβραίοι και Έλληνες στο διάβα Ανατολής και Δύσης (Λευκή Σελίδα). Η προσέγγιση ξεκινά από την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα που καταφέρνει να κινηθεί μακριά από τις διάφορες εθνικιστικές εμμονές και να μας παρουσιάσει το θέμα του υπό ανήσυχη οπτική γωνία. Από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του βιβλίου είναι όσα αναφέρονται σε ιστορικά γεγονότα της Αρμενίας, όπως διασώθηκαν μέσα από αφηγήσεις απλών ανθρώπων που συγκέντρωσε ο συγγραφέας.
