Της Κατερίνας Καλλιάρα. Αν περιγράφαμε την κρίση με χρώματα, άραγε ποιο χρώμα θα επικρατούσε;
Το γκρίζο, ίσως πούνε μερικοί. Και πώς μετατρέπεις το γκρίζο σε έναν πολύχρωμο κόσμο για τα παιδιά; Πώς σε μία περίοδο που ενώ τα οικονομικά σου, ως γονέα, κινούνται στην κλίμακα «ελάχιστα χρήματα έως καθόλου», αναγκάζοντάς σε να στερήσεις ακόμα και τις διακοπές από τα παιδιά σου –παρά τη… μείωση του ΦΠΑ στη χωριάτικη– να βρεις τρόπο να τους προσφέρεις κάτι ουσιαστικά ψυχαγωγικό, εκπαιδευτικό, δημιουργικό και όλα αυτά εντελώς δωρεάν;
«Πενία τέχνας κατεργάζεται», αλλά όσο και να προσπαθείς να μετατρέψεις το άγχος σου για το αύριο και την κάλυψη των αναγκών των παιδιών σου, με «δημιουργικές λογιστικές» επί των ισχνών οικονομικών σου δυνάμεων και όσο και να μοχθείς να τονώσεις την αισιοδοξία σου ακούγοντας στα εναπομείναντα κανάλια –μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, που μεταξύ άλλων έδειχνε και ποιοτικό παιδικό πρόγραμμα– ιστορίες περί «success story» –που δεν το βλέπεις άσχετε γονέα όχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί τυγχάνεις μίζερος και αντιδραστικός– δεν κατεβάζει τίποτα η κούτρα σου.
Πώς να ευχαριστήσεις το μυαλό, το σώμα και το μουτράκι του παιδιού σου σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα; Κι όμως, εθελοντές και εργαζόμενοι της Βιβλιοθήκης Τρικάλων παρά τα σοβαρά προβλήματα που και αυτοί αντιμετωπίζουν ως εργαζόμενοι και πολίτες αυτής της πολύπαθης χώρας, έβαλαν στοίχημα ότι το γκρίζο μπορεί κι αυτό σαν χρώμα να συμβάλει, ώστε ο κόσμος μας να γίνει πολύχρωμος! Έδωσαν το περίσσευμα της ψυχής τους, την τρυφερότητά τους, την επαγγελματική τους εμπειρία, τη γνώση τους, αλλά κυρίως τη διάθεσή τους για προσφορά. Εν μέσω κρίσης και σοβαρών προβλημάτων στους εργαζόμενους των δήμων, ολοκλήρωσαν ένα πρόγραμμα για τα παιδιά μετατρέποντας το χώρο της παιδικής βιβλιοθήκης σε χώρο πολύχρωμης, απολαυστικής ανάγνωσης και παιδαγωγικής όασης.
Κι όλα αυτά όχι με τους όρους που μας έχει συνηθίσει ο Δήμος Τρικκαίων, εν μέσω μνημονίων: Με εγκατάλειψη όλων των δημόσιων χώρων και παιδικών χαρών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία δωρεάν ανάσα για τους γονείς και τα παιδιά τους. Με κατάληψη ανοιχτών χώρων που από εστίες πρασίνου μετατρέπονται σε πάρκινγκ και παράγκες πώλησης προϊόντων και υποπροϊόντων για να εξυπηρετηθούν ιδιωτικά και άλλου είδους συμφέροντα, τύπου «μύλου των ξωτικών». Με στήριξη –ας μη γελιόμαστε από δήθεν προπετάσματα καπνού– των μνημονιακών πολιτικών που οδηγούν στην εξαθλίωση ενήλικες και παιδιά και σε απόγνωση τους εργαζόμενους.
Όλοι εμείς οι γονείς, λοιπόν, χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, αποκλειστικά σε όσους ουσιαστικά συνέβαλαν στο εγχείρημα αυτό (εργαζόμενους της Βιβλιοθήκης Τρικάλων και εθελοντές) και τους εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας που πλούτισαν τις εμπειρίες των παιδιών μας, σε μία περίοδο που όλο και λιγότερα πράγματα μπορούμε να τους προσφέρουμε. Τους οφείλουμε λοιπόν ένα πολύχρωμο, ζωηρό ουράνιο τόξο από παιδικά χαμόγελα και τη σιγουριά ότι μέσα από την κάλπη των χρωμάτων που έχουν στήσει στο χώρο της βιβλιοθήκης για να ψηφίσουν τα παιδιά το χρώμα που αγαπούν, εμείς τους ψηφίζουμε «δαγκωτό» και τους αναδεικνύουμε νικητές!
* Η Κατερίνα Καλλιάρα είναι μέλος της κίνησης Γονείς Ενάντια στην Κρίση Ν. Τρικάλων
