Με ποιο τρόπο προωθούν την επιχείρηση εκχώρησης δημοτικής περιουσίας
του Σταύρου Ιωακειμίδη
Είναι μετρήσιμη η ποιότητα ζωής του πληθυσμού των μελών της ελλαδικής κοινωνίας όταν τα δικαιώματά του που προστατεύονται από το εθιμικό δίκαιο και το Σύνταγμα, οι κυβερνώντες τα έχουν ελαχιστοποιήσει;
Με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με νομοσχέδια που εκπονούν και συντάσσουν ιδιωτικά γραφεία – σύμβουλοι των κυβερνώντων (τα κάνουν νόμους του κράτους με την ψήφισή τους οι κυβερνητικοί βουλευτές) όχι μόνο ελαχιστοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά το δημόσιο έδαφος και υπέδαφος, τις δημόσιες παραλίες και όχθες λιμνών και ποταμών, φυσικά και παραγόμενα δημόσια αγαθά, δημόσιες υποδομές, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομους, δρόμους, όλα αυτά που ήταν αλλά και συνεχίζουν να είναι τα δημόσια μελλοντικά εργαλεία της αειφόρου ανάπτυξης όλου του πληθυσμού και όχι της οικονομικής μεγέθυνσης μιας κοινωνικής ομάδας και μόνο αυτής, οι κυβερνώντες με εργαλείο το ΤΑΙΠΕΔ τα εκχωρούν σε ιδιωτικά συμφέροντα υποβαθμίζοντας τη Δημόσια Κοινωνική Οικονομία.
Το ΤΑΙΠΕΔ είναι Α.Ε., με διορισμένη διοίκηση που συμπεριλαμβάνει και Ευρωπαίους πολίτες, απολαμβάνει ασυλία για ποινικές πράξεις. Ό,τι έχουν εντάξει σε αυτό και μάλιστα άνευ ανταλλάγματος οι υπουργοί Οικονομικών με διυπουργική απόφαση, η διοίκησή του το εκχωρεί σε ιδιώτες όπως αυτή κρίνει, και το όποιο χρηματικό ποσό εισπράξει το αποδίδει αμέσως στους χρηματοκράτες δανειστές και δεν επενδύεται στην ανάπτυξη της Δημόσιας Κοινωνικής Οικονομίας μέσω του υπουργού Οικονομίας.
Οι δήμαρχοι παρακολουθούν…
Σε κάθε δήμο, σε όλο τον γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, δημόσια αγαθά και δημόσια πράγματα, παραλίες, κάμπινγκ, ιαματικές πηγές, βοσκότοποι, στρατόπεδα, δημόσια κτίρια, σχολικά κτίρια, αθλητικά κέντρα, κτίρια που έχουν μεγάλη ιστορική αξία, αρχαιολογικοί χώροι που καταμαρτυρούν την Ιστορία της Ελλάδας και ό,τι άλλο δημόσιο υπάρχει, οι κυβερνώντες καθημερινά τα εντάσσουν στο ΤΑΙΠΕΔ για να εκχωρηθούν στους ιδιώτες.
Οι δήμαρχοι, οι εκλεγμένοι αιρετοί των δημοτικών συμβουλίων, γιατί στην πλειοψηφία τους περιορίζονται μόνο στο να τα παρακολουθούν; Όταν κάνουν κάποια παρέμβαση την κάνουν, κατά κανόνα, μόνο προς όφελός τους λόγω των περιστάσεων, όπως έγινε με το δημοψήφισμα της μη ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ στη Θεσσαλονίκη.
Ποια θα είναι, όμως, η τύχη της δημοτικής περιουσίας την οποία άμεσα οι κυβερνώντες δεν μπορούν να την εκχωρήσουν στους ιδιώτες μέσω του ΤΑΙΠΕΔ;
Μεθόδευση
Η υπογραφείσα από 11/02/2014 Κοινή Απόφαση των υπουργών Εσωτερικών και Οικονομικών (ΦΕΚ Β 228/13-02-2014) δίνει στους ΟΤΑ τη δυνατότητα για απευθείας παραχώρηση, με αντάλλαγμα το δικαίωμα απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας κ.λπ. που βρίσκονται στα όρια της διοικητικής τους περιφέρειας. Η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕΔ-ΚΜ) με απόφαση του Δ.Σ. της (Δελτίο Τύπου 09/05/2014) και μετά από εισήγηση του προέδρου Σίμου Δανιηλίδη, του αντιπροέδρου Θεόδωρου Παπαδόπουλου και του Α΄ αντιπροέδρου της ΚΕΔΕ Γιάννη Μπουτάρη, ζήτησε από το υπουργείο Εσωτερικών την άμεση προώθηση στη Βουλή διάταξης τροπολογίας προς αντικατάσταση της παραγράφου 8 του άρθρου 192 του Δημοτικού Κώδικα (Νόμος 3463/2006) ώστε να επιτρέπεται η εκμίσθωση της δημοτικής περιουσίας μέχρι και 50 χρόνια, κατά παρέκκλιση των διατάξεων του άρθρου 610 του Α.Κ.!
Ποια σκοπιμότητα κρύβεται πίσω από αυτά; Μήπως εκτός από τους κυβερνητικούς βουλευτές θα έχουμε και δημαρχιακούς αιρετούς συμβούλους να συμβάλουν από κοινού στην ολοκλήρωση της αποδόμησης του κράτους, με εργαλεία το κυβερνητικό και το δημαρχιακό ΤΑΙΠΕΔ; Πώς θα τους χαρακτήριζε ο δικός μας Αριστοτέλης που κατ’ αυτόν «κράτος = έδαφος + λαός»; Λαός και έδαφος αναπόσπαστα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όταν ένα από τα δύο πάψει να υπάρχει, τότε δεν υπάρχει κράτος.
Και όταν το δημόσιο και δημοτικό έδαφος και ό,τι δημόσιο και δημοτικό αγαθό και πράγμα που υπάρχει πάνω και μέσα σε αυτό εκχωρηθεί σε ιδιώτες (όπως ήδη εκχωρείται το δημόσιο έδαφος και το δημόσιο αγαθό και πράγμα που υπάρχει πάνω και μέσα σε αυτό), δεν θα είμαστε οι Έλληνες Ευρωπαίοι ως ήταν οι Εβραίοι στη χώρα των Φαραώ;
