Τον δρόμο προς τη Βουλή παίρνει το νομοσχέδιο που παραδίδει μεγάλο μέρος των δασικών εκτάσεων της χώρας σε καταπατητές και κάθε είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Σε αυτή την προοπτική, μόνο ως τραγική ειρωνεία μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι σε λίγες μέρες (5 Ιουνίου) γιορτάζεται διεθνώς η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.
Η ψήφιση του νέου δασικού νόμου περιλαμβάνεται ρητά στα προαπαιτούμενα του Ιουνίου, για την καταβολή της δόσης του 1 δισ. ευρώ τον προσεχή Ιούλιο. Η διαβούλευση για το συγκεκριμένο νόμο ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013 ωστόσο δεν κατατέθηκε ποτέ στη Βουλή εξαιτίας των αντιδράσεων που συνάντησε από περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς φορείς, αλλά και από απλούς πολίτες.
Μεταξύ άλλων, ο νόμος υπό τον τίτλο «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», επιτρέπει την επέμβαση σε δάση, δασικές εκτάσεις και δημόσιες γαίες για τη δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων και εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής καθώς και την εγκατάσταση σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, η εγκατάσταση γηπέδων γκολφ, μονάδων ιαματικής θεραπείας και κέντρων ιαματικού τουρισμού, όπως και επιχειρηματικών πάρκων.
Ο νόμος πλήττει τη βασική φιλοσοφία του ορισμού της δασικής έκτασης μετατρέποντάς την σε «χώρο πρασίνου». Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια λίστα «επιτρεπόμενων» εγκαταστάσεων μέσα σε δασικές εκτάσεις, των οποίων και μόνο η ανάγνωση τρομάζει:
Αεροδρόμια, τεχνητές λίμνες, φράγματα, χερσαίες εγκαταστάσεις λιμένων και εγκαταστάσεις άντλησης υδρογονανθράκων είναι μέσα στις δυνητικές «εκμεταλλεύσεις» για τις οποίες, μετά την ψήφιση του νόμου θα απαιτείται απλώς έγκριση του υπουργού ΠΕΚΑ.
Στη βασική φιλοσοφία του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται η λογική του αντιτίμου, δηλαδή πως σχεδόν όλα επιτρέπονται αρκεί ο ενδιαφερόμενος για την εκμετάλλευση να καταβάλλει το σχετικό αντίτιμο προς το κράτος, λογική που μοιάζει να εφαρμόστηκε «καρμπόν» στη συνέχεια και στο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, που επίσης «πάγωσε» μετά τη διαβούλευση για να έρθει επικαιροποιημένο μετά τις ευρωεκλογές.
Σημαντική παράμετρος του νόμου είναι και η αδρανοποίηση του ρόλου των δασικών υπηρεσιών με τις αποφάσεις να δίνονται σε πολιτικούς παράγοντες καθώς περιορίζεται δραστικά, με τη λογική fast track, ο διαθέσιμος χρόνος για έλεγχο και θεώρηση των δασικών χαρτών από τις ήδη υποστελεχωμένες υπηρεσίες. Υπολογίζεται πως συνολικά ο νόμος εξαιρεί από την προστασία περίπου 15 εκατομμύρια στρέμματα χορτολιβαδικών εκτάσεων σε όλη τη χώρα, τις οποίες «βαφτίζει» δημόσιες (και εκμεταλλεύσιμες) γαίες.
