Του Αντώνη Σουρούπη
Το βελούδινο διαζύγιο Τατσόπουλου-ΣΥΡΙΖΑ ουδόλως διατάραξε τις σχέσεις του Πέτρου με τον Αλέξη, όπως είπε ο Πέτρος στον Νίκο: είχαν απλώς μια de profundis συνομιλία που συγκίνησε όλους τους λατινομαθείς. Αλλά διαβεβαιώσεις τέτοιας λογής, ακόμη κι αν αποκάλυπταν την αλήθεια, δεν θα λαμβάνονταν υπ’ όψιν, γιατί το Παγκόσμιο Χωριό πρέπει να βρει κάτι για να κουτσομπολέψει και σήμερα: να ποστάρει, να τουιτάρει – να διατυπώσει δημόσιο λόγο· εν ολίγοις: ένα κράμα από κοινότοπες εξυπνάδες και θεωρίες συνωμοσίας εξίσου κοινότοπες.
Έτσι, λοιπόν, παρά τις προσπάθειες ακόμη και του Νίκου Βούτση (που μετράει ο λόγος του) να ελαχιστοποιηθούν οι κραδασμοί, αχός βαρύς ακούστηκε, πολλά ντουφέκια πέσαν στο κατεξοχήν πεδίο μάχης, το Διαδίκτυο και τα πρωινάδικα: Ο Τατσόπουλος καθυβρίστηκε βάσει ενός σχήματος εν διά δυοίν, ως μίσθαρνο όργανο του ΔΟΛ και ως δεδηλωμένος πηδηχταράς και ο ΣΥΡΙΖΑ κλάφτηκε με τρόπο μεταβατικό συγχρόνως και αμετάβατο: Οι κελαηδιστές του Tweeter και οι αφισοκολλητές του Facebook θρήνησαν για μιαν ακόμη ατυχή επιλογή των αρμόδιων και ανέσυραν από τη μνήμη τους τα προηγούμενα ολισθήματα του Τατσόπουλου, όχι όμως και τις συνεντεύξεις που επιμόνως του ζητούσαν Μέσα της Αριστεράς, ενώ οι εκπρόσωποι της μελλοντικής κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά ή συγκλαδοκορμόριζα αριστερής, αυτό παίζεται, εμφανίστηκαν πικραμένοι στην πρωινή ζώνη, όπου άλλωστε κατοικοεδρεύουν, έτσι που να αναρωτιέσαι αν όταν σβήνει η οθόνη βρίσκονται ακόμη εκεί ζώντας ένα είδος ημι-ζωής μες στο ψηφιακό σκοτάδι, και προέβησαν σε αποκαλύψεις: Η αντίδραση θα κάνει ό,τι μπορεί, η προδοσία καραδοκεί, ορισμένοι επιλέγουν να θέσουν εαυτούς εκτός Κινήματος – και, κυρίως, η φακή έχει σίδηρο.
Ας σημειώσουμε επίσης ότι οι καλλιτέχνες είναι άτομα ασταθή – αλλά κι ότι λένε αλήθειες που πονάνε, όπως πρόσεξαν παλαιότερα ο Δάντης και τώρα ο Ανδρέας Παπαδόπουλος… Έτσι περίπου ολοκληρώθηκε ένα ακόμη επεισόδιο στο σίριαλ ασημαντολογίας που εκλαμβάνεται ως πολιτική σκέψη και προετοιμάζει την έλευση της Χρυσής Αυγής όπως άλλα σίριαλ συγκρατούν μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης το κοινό ωσότου έρθει η ώρα του δελτίου ειδήσεων.
Έτσι ολοκληρώθηκε το σίριαλ – και το μόνο πρόβλημα που βλέπω εγώ είναι ότι Τατσόπουλος δεν υπάρχει. «Μούσα, και πώς να τονε πω για να βαλθεί σε μέτρο; / Βάλε του κάλπικο όνομα και πες τονε Κυρ-Πέτρο», έγραφε ο Σολωμός σχετικά με την Τρίχα (νομίζω), ένα σατιρικό σχεδίασμα του 1833.
Οι συγγραφείς best-seller είναι μια συλλογική και ανώνυμη οντότητα, οι TV-περσόνες το ίδιο: η εκάστοτε έντονα διαγεγραμμένη στην οθόνη «προσωπικότητα», έτοιμη για εκμυστηρεύσεις και προσωπικές (αλίμονο) απόψεις, είναι η μορφή που παίρνει τη δεδομένη στιγμή ή άμορφη ουσία του life-style – και εφόσον «η αναπαραγωγή των θέσεων προηγείται της αναπαραγωγής των φορέων», όπως έλεγε και γνωστό Ινστιτούτο, μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή προσφέροντας αποδιοπομπαίους τράγους εξίσου εικονικούς.
Διαζύγιο λοιπόν Τατσόπουλου-ηγεσίας ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα, αφού δεν υπάρχει Τατσόπουλος – εκτός κι αν η ηγεσία πήρε διαζύγιο από το life style και την εμμονή της σε γκλαμουράτες υποψηφιότητες. Πήρε όμως; Θάνο, Σταμάτη, Λάκη, Γιώργο, τι λέτε κι εσείς;
