Η κυβέρνηση διαλέγει στρατόπεδο στην πλευρά του μακελάρη, με τον οποίο χτίζει μεθοδικά «στρατηγική συνεργασία» από το 2010
Του Χρήστου Πραμαντιώτη
Τη στιγμή που οι νεκροί από τον πόλεμο που κήρυξε το κράτος του Ισραήλ στους Παλαιστίνιους αγγίζουν τους 1.500, τη στιγμή που για μέρες βομβαρδίζονται σχολεία, νοσοκομεία, και ισοπεδώνονται ολόκληρες γειτονιές, εντύπωση προκαλεί η τρομακτική αφωνία της ελληνικής κυβέρνησης για το έγκλημα που συντελείται στη Γάζα. Είναι σαν η Ελλάδα να μην έχει κυβέρνηση, να μην έχει εκπροσώπηση, να μην έχει εξωτερική πολιτική. Ή για την ακρίβεια σαν να έχει, και να είναι αυτή ακριβώς: η σιωπηρή συνενοχή στην εγκληματική ισραηλινή πολιτική, για την οποία έστω δειλά, έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται ακόμη και τα Ηνωμένα Έθνη.
Αν ανατρέξει κανείς στις ελληνικές αντιδράσεις που μεσολάβησαν από την ημέρα έναρξης της παρούσας φάσης της γενοκτονίας στη Γάζα, δεν θα βρει παρά μόνο μια δήλωση του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλου, που πριν από 15 ημέρες εξέφρασε την υποστήριξή του στην αιγυπτιακή πρωτοβουλία για εκεχειρία, μια πρωτοβουλία που ήταν σαν να σχεδιάστηκε στα ισραηλινά στρατιωτικά επιτελεία, καθόσον παρέτεινε τη γενοκτονική πολιτική του αποκλεισμού της Γάζας που έχει εγκαινιάσει εδώ και επτά χρόνια το κράτος του Ισραήλ.
Περισσότερο αποκαλυπτική θα είναι όμως η αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία των σχέσεων που οικοδομούν οι ελληνικές κυβερνήσεις με έναν διεθνή τρομοκράτη, που διεκδικεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να μην υπακούει σε κανένα διεθνές δίκαιο.
Η σύσφιγξη των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων, που είχε ξεκινήσει από χρόνια, βρέθηκε στις δόξες της από τον Αύγουστο 2010, όταν ως πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου υποδεχόταν στην Αθήνα τον Ισραηλινό ομόλογό του Μπ. Νετανιάχου με πολλά καλά λόγια και μερικές καλές ιδέες για στενή συνεργασία των δύο χωρών στους τομείς της άμυνας, του τουρισμού, της ενέργειας, των επικοινωνιών, της πληροφορικής κλπ. Την επόμενη μέρα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός συναντούσε και τον Αντώνη Σαμαρά, αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, και ο τελευταίος, συμπεριφερόμενος από τότε ως εν αναμονή πρωθυπουργός, επεσήμαινε την ιδιαίτερη σημασία της στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ (σημειώνεται ότι ένα χρόνο μετά, συνεχίζοντας τις καλές της υπηρεσίες, η κυβέρνηση Παπανδρέου απαγόρευε τον απόπλου του Στόλου της Ελευθερίας για τη Γάζα).
Σχέδιο μακράς πνοής
Η στρατηγική συνεργασία με τη φίλη και σύμμαχο γενοκτονική δύναμη, έφτανε στο απόγειό της τρία χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο 2013, όταν ο Αντ. Σαμαράς, ως πρωθυπουργός πλέον, επισκεπτόταν τον Μπ. Νετανιάχου στην έδρα του και οι συνοδοί του υπουργοί υπέγραφαν σειρά συμφωνιών για την τουριστική συνεργασία, τη ναυτική εκπαίδευση, την αντιμετώπιση του εγκλήματος, την ενέργεια, την εκπαιδευτική συνεργασία κ.ά. Ήταν τότε που ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε καταγραφεί να δηλώνει ότι Ισραήλ και Ελλάδα είναι δύο κράτη δεσμευμένα στην ασφάλεια και στη σταθερότητα της περιοχής… Καθώς επίσης και ότι μπορούν να δώσουν την εικόνα της ειρήνης, της ανάπτυξης και της δικαιοσύνης για την περιοχή… Στο όνομα της οποίας βέβαια ο Ισραηλινός πρωθυπουργός μακελεύει σήμερα τη Γάζα.
Στην ίδια συνάντηση ο Αντ. Σαμαράς τόνιζε με έμφαση ότι η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να αποτελέσουν κρίκο του Ισραήλ με την Ευρωπαϊκή Ένωση και υπογράμμιζε ότι οι τρεις χώρες διαθέτουν ενεργειακά αποθέματα που μπορούν να αποτελέσουν τη βάση συνεργασίας. Ήταν μια δήλωση που δεν έγινε χωρίς νόημα και σχέδιο, και δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς χρόνος για να αποδειχθεί αυτό, καθώς την περασμένη Τετάρτη η κυπριακή εφημερίδα Φιλελεύθερος έφερε στο φως το νέο αμυντικό δόγμα του Ισραήλ, σύμφωνα με το οποίο «πέραν της ικανότητας του Ισραήλ να αμύνεται επί του εδάφους και να προστατεύει το κράτος του, χρειάζεται σήμερα και ένα πρόσθετο ισχυρό στοιχείο, που είναι η ανάπτυξη στρατηγικών σχέσεων. Σε αυτές τις σχέσεις προεξέχουσα θέση έχουν οι περιφερειακές συμμαχίες, στις οποίες περιλαμβάνονται τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα … Η Μεσόγειος Θάλασσα αποτελεί τη σανίδα σωτηρίας που συνδέει το Ισραήλ με την Ευρώπη και την Αμερική … Η ανακάλυψη αποθεμάτων φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή του Ισραήλ και ο καθορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης επιβάλλουν την προστασία αυτών των στρατηγικών αποθεμάτων».
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι η ελληνοϊσραηλινή στρατηγική σχέση είναι σχέδιο μακράς πνοής που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε όλα τα κρίσιμα πεδία: πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό. Και είναι αυτό ακριβώς το σχέδιο που επιβάλλει τη σιωπηλή ελληνική αποδοχή του σύγχρονου ολοκαυτώματος που εκτυλίσσεται στη Γάζα. Μια αποδοχή που δεν απέχει και πολύ από τη συνενοχή σύμπασας της κυβέρνησης και των υπουργών της. Αποδοχή που επίσης είναι φανερό ότι βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη διάθεση του ελληνικού λαού απέναντι στο συντελούμενο έγκλημα από ένα κράτος-τρομοκράτη. Βεβαίως δεν είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με το λαό τον οποίο κυβερνά…
