Συνεχίζονται οι προκριματικές εκλογές για το χρίσμα του προεδρικού υποψηφίου των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ, και μαζί μ’ αυτές συνεχίζονται και οι δυσάρεστες εκπλήξεις για τα κομματικά επιτελεία. Στο ρεπουμπλικανικό στρατόπεδο ο ακροδεξιός και ρατσιστής δισεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ εξακολουθεί να σαρώνει τη μία πολιτεία μετά την άλλη, κηρύσσοντας τον πόλεμο συλλήβδην στους μουσουλμάνους, τους Λατίνους, τις γυναίκες που διεκδικούν ισότητα και το… «διαβολικό Κράτος που καταστρέφει τον αμερικάνικο τρόπο ζωής»! Μάλιστα οι τελευταίες επιτυχίες του σημειώθηκαν παρ’ όλη τη συντονισμένη προσπάθεια του ρεπουμπλικανικού μηχανισμού και πλούσιων χρηματοδοτών να ανακόψουν την ορμή του, κάνοντας επί δύο εβδομάδες μια τεράστια διαφημιστική καμπάνια εναντίον του σε τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης – η οποία όμως έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα.
Ο εφιάλτης Τραμπ συνεχίζει ακάθεκτος
Ο Τραμπ συγκεντρώνει την υποστήριξη ενός ετερόκλητου συντηρητικού πλήθους που με αυτό το διαστροφικό τρόπο εκφράζει την απέχθειά του για το «κατεστημένο». Και γίνεται έτσι εφιάλτης για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αφού τυχόν επικράτησή του ως προεδρικού υποψηφίου θα σημάνει την οριστική απομάκρυνση μετριοπαθέστερων αναποφάσιστων ψηφοφόρων, και άρα θα κάνει πιθανότερη την ήττα των Ρεπουμπλικάνων στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Όμως και ο δεύτερος επικρατέστερος Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος, ο Τεξανός γερουσιαστής Τεντ Κρουζ, είναι εξίσου ακραίος – απλά, προσέχει το λεξιλόγιό του περισσότερο από τον προκλητικό Ντόναλντ Τραμπ. Ο αγαπημένος του μηχανισμού των Ρεπουμπλικάνων, ο «μετριοπαθέστερος» γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο, φαίνεται να έχει τις περισσότερες δυνατότητες να τα καταφέρει έναντι των Δημοκρατικών. Αλλά, έχοντας καταγραφεί ως «παραδοσιακός πολιτικός», μετά βίας καταφέρνει να παραμείνει στην κούρσα του χρίσματος.
Σε σύνολο 23 πολιτειών όπου έχουν διεξαχθεί προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικάνων μέχρι σήμερα, ο Τραμπ έχει κερδίσει 15 πολιτείες και 458 εκλέκτορες, ο Κρουζ 7 πολιτείες και 359 εκλέκτορες, ο Ρούμπιο μόλις μία πολιτεία και 151 εκλέκτορες, ενώ ο κυβερνήτης του Οχάιο Τζον Κέισικ δεν έχει κερδίσει καμία πολιτεία και έχει μόλις 54 εκλέκτορες. Η αντιπαράθεση μεταξύ των τεσσάρων Ρεπουμπλικάνων που έχουν απομείνει ως υποψήφιοι για το χρίσμα εξακολουθεί να είναι τόσο οξεία και γεμάτη «κοσμητικά επίθετα», ώστε ο Μπέρνι Σάντερς, που διεκδικεί το χρίσμα των Δημοκρατικών, τη χρησιμοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα ως απόδειξη ότι είναι αναγκαία η… «δημόσια και δωρεάν παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε όλους τους πολίτες των ΗΠΑ»!
Ο Σάντερς παραμένει στην κούρσα
Το πρόγραμμα του Σάντερς αποτελεί «ακρότητα» για το Δημοκρατικό Κόμμα. Ταυτόχρονα όμως έχει αποδειχθεί πόλος έλξης για εκατομμύρια Δημοκρατικούς ψηφοφόρους, κυρίως νέους σε ηλικία, που έχουν χτυπηθεί τόσο βαριά από την κρίση ώστε να αναζητούν διέξοδο σε κάποιον που χρησιμοποιεί ακόμη και λέξεις-ταμπού για τις ΗΠΑ, όπως «εθνικό σύστημα υγείας» ή και… «σοσιαλισμός». Έτσι το επιτελείο του Δημοκρατικού Κόμματος εξακολουθεί να πονοκεφαλιάζει με την περίπτωση του γερουσιαστή από το Βερμόντ ο οποίος παραμένει στην κούρσα του χρίσματος μετά και την τελευταία νίκη του στο Μίσιγκαν – όπου τα γκάλοπ έδιναν προβάδισμα 20% στην Κλίντον!
Σε σύνολο 21 πολιτειών μέχρι σήμερα η Κλίντον έχει κερδίσει τις 12 και ο Σάντερς τις 9. Πάντως η διαφορά τους σε εκλέκτορες παραμένει χαοτική: η Κλίντον διαθέτει ως τώρα 1223 εκλέκτορες, ενώ ο Σάντερς μόνο 574, αφού το Δημοκρατικό Κόμμα φρόντισε να θεσμοθετήσει τους λεγόμενους «σούπερ-εκλέκτορες», οι οποίοι δεν εκλέγονται αλλά διορίζονται απευθείας από τον κομματικό μηχανισμό. Και φυσικά σχεδόν όλοι υποστηρίζουν την Κλίντον. Την επόμενη Τρίτη, που πραγματοποιούνται προκριματικές εκλογές σε 5 ακόμη πολιτείες, θα φανεί αν ο Σάντερς θα αντέξει την πίεση που ασκούν οι υποστηρικτές της πρώην Πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ. Σ’ αυτούς συγκαταλέγεται και η μεγάλη πλειοψηφία των μαύρων ψηφοφόρων, στους οποίους δεν έχει καταφέρει να διεισδύσει ο Σάντερς.
Όπως έδειξαν οι προκριματικές στις νότιες πολιτείες, οι μαύροι ψηφίζουν μαζικά υπέρ της Κλίντον παρ’ όλη τη διαπλοκή της με τη χρηματιστική και οικονομική ολιγαρχία. Αυτό φαίνεται περίεργο, αλλά εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από την πεποίθηση ότι η Κλίντον (σε αντίθεση με τον Σάντερς, που μέχρι πρόσφατα δεν ανήκε καν στο Δημοκρατικό Κόμμα) τελικά στήριξε στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές τον δημοφιλή στους μαύρους ψηφοφόρους Ομπάμα. Γεγονός που με τη σειρά του δείχνει πόσο βαθιά ριζωμένες είναι οι ψευδαισθήσεις ότι αυτό ή το άλλο πρόσωπο μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αυτό εξάλλου δείχνει και η επιτυχία «αιρετικών» υποψηφιοτήτων όπως του Σάντερς, που στην πραγματικότητα δεν έχει αμφισβητήσει ποτέ τις επιλογές του βορειοαμερικάνικου κατεστημένου, αλλά στα μάτια εκατομμυρίων απογοητευμένων από το σύστημα φαντάζει σαν ριζοσπαστική διέξοδος.
Ε.Φ.
