Του Μάριου Διονέλλη
Και πάνω που οι αριστεροί θα μας έπαιρναν τα σπίτια και τις γυναίκες, πάνω που τους κατηγορούσαμε ότι φλερτάρουν με την τρομοκρατία και περιφέρονται ασκόπως εκτός του συνταγματικού τόξου, κάπου εκεί, ήρθαν οι δημοσκόποι του Μπόμπολα να μας πουν ότι το 58% της κοινωνίας γουστάρει «ιστορικό συμβιβασμό» της Αριστεράς με τη Δεξιά και, γιατί όχι, ακόμα και συγκυβέρνηση Τσίπρα-Σαμαρά.
Καθόλου τυχαίο το 58%. Μοιάζει με το νούμερο των 58 κατασκευαστών συναίνεσης που συνιστούν κεντροαριστερό χάπι τρεις φορές τη μέρα – μετά το φαγητό, για να μη μας κάτσει βαρύ. Που κι αυτοί με τη σειρά τους, ιστορικούς συμβιβασμούς λιγουρεύονται για να επανέλθει στην κατοχή τους η κουτάλα της εξουσίας. Και βρήκαν και αρχηγό, λένε οι ειδήσεις, προωθώντας τον Ανδρέα Παπαδόπουλο, κληρονόμο του γόνιμου χωραφιού της «υπεύθυνης Αριστεράς» και πανέτοιμο να ρίξει τη μεσοτοιχία που χωρίζει το δικό του το χωράφι από το πιο δεξιό της Ντόρας και του Μητσοτακαίικου ώστε να φτιάξουν το μεγάλο τσιφλίκι της Κεντροαριστερoδεξιάς.
Και κάπως έτσι η ιδέα του ιστορικού συμβιβασμού άρεσε μέχρι και στον Άδωνι, που ξέρει καλά από συμβιβασμούς από τότε που ήταν στο Τηλεάστυ και πουλούσε βιβλία βρίζοντας τον Σαμαρά.
Μόνο που ακριβώς εκεί διάλεξε να πεθάνει ο Pete Seeger, λες και το ‘ξερε πως εδώ στη χώρα των συμβιβασμών τα ραδιόφωνα θα έπαιζαν ξανά, έστω και για μια μέρα με τη φωνή του το Which side are you on…
