Βαθαίνει η κρίση στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αναζητούνται λύσεις για το πολιτικό σύστημα
Πολλαπλές οι σκοτούρες στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Από τη μια η τρόικα δεν φαίνεται να συμμερίζεται τον εσωτερικό ενθουσιασμό για το πολυθρύλητο πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλά ούτε και ιδρώνει το αφτί της στα παρακάλια, ώστε να επιδείξει κάποια χαλαρότητα προκειμένου να διασωθούν πολιτικά οι κυβερνητικοί εταίροι. Από την άλλη, η κατάσταση στα δύο κόμματα εξουσίας είναι στο χειρότερο σημείο και η αγωνία για το πόσο ακόμα μπορεί να διατηρηθεί στη ζωή αυτό το κυβερνητικό σχήμα, μεγαλώνει.
Στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας η κατάσταση, ενόψει και της τριπλής εκλογικής αναμέτρησης δεν εμπνέει μεγάλη αισιοδοξία. Ο κατακερματισμός, εντός και εκτός, συνεχίζεται, αφού πέρα από όσους επέλεξαν να κινηθούν «έξω από το μαντρί» (Πολύδωρας, Νικολόπουλος κ.λπ.) έχουμε και πλήθος διαφοροποιήσεων στο εσωτερικό που εκφράζονται με πολλαπλές υποψηφιότητες σε σημαντικούς δήμους και περιφέρειες αλλά και από αψιμαχίες για τα ψηφοδέλτια του κόμματος στις αυτοδιοικητικές αλλά και στις Ευρωεκλογές.
Η ανησυχία, όμως, του Σαμαρά δεν εξαντλείται στα του οίκου του. Η κυβέρνησή του δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Πώς όμως να στηριχτείς σε κάποιον που έχει… πεθάνει, αν έχει δίκιο ο Κ. Σκανδαλίδης στην τελευταία του δήλωση; Το κεντροαριστερό ανακάτεμα όχι μόνο δεν εξασφάλισε την ανάσταση του ΠΑΣΟΚ αλλά το βρίσκει ακόμα πιο τραυματισμένο, ειδικά μπροστά στην ευρωεκλογική αναμέτρηση.
Έτσι, για να συνεχίσουμε σε κάπως μακάβριο ύφος, το πείραμα της Ελιάς που τόσο διαφημίστηκε στα πρωτοσέλιδα του γνωστού συγκροτήματος, όχι μόνο δεν προσθέτει λάδι στο καντήλι της κυβέρνησης, αλλά κάνει ακόμα πιο απελπιστική την κατάσταση για τον κυβερνητικό συνέταιρο και συνακόλουθα για την κυβέρνηση συνολικά, αφού η διαλυτική κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ επηρεάζει και την πειθαρχία των βουλευτών του. Ήδη έχουμε διαρροές σε ψηφοφορίες και τίποτα δεν δείχνει ότι η κατάσταση θα είναι καλύτερη σε επόμενα και πιο κρίσιμα κοινοβουλευτικά επεισόδια.
Ο Γ. Παπανδρέου όχι μόνο έλαμψε διά της απουσίας του από την πρόσφατη Συνδιάσκεψη αλλά και άστραψε και βρόντηξε μέσα από δημόσιες δηλώσεις και τηλεφωνικές συνομιλίες με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, διαμηνύοντας την αντίθεσή του στην αυτοδιάλυση στην οποία εκτιμά ότι οδηγεί το κόμμα ο Ε. Βενιζέλος.
Στο μεταξύ, ο ΓΑΠ έχει πυκνώσει τις παρασκηνιακές κινήσεις και συναντήσεις με στελέχη του χώρου και περιμένει την ευκαιρία να επιχειρήσει την ανοιχτή αμφισβήτηση του αρχηγού και την επάνοδό του(;) στα πολιτικά πράγματα.
Την ίδια στιγμή, παπανδρεϊκά στελέχη έχουν προσχωρήσει στον άλλο πόλο, αυτόν της ΔΗΜΑΡ που ήδη ιδρύθηκε με την ονομασία Προοδευτική Συνεργασία παρά τις ύστατες προσπάθειες Βενιζέλου, ακόμα και μέσω του ευρωσοσιαλιστή Μ. Σουλτς, για συμμετοχή του Φ. Κουβέλη σε ένα ενιαίο κεντροαριστερό πόλο.
Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι κομβικό σημείο της κρίσης του πολιτικού συστήματος είναι η κεντροαριστερή διάλυση. Το μεγάλο στοίχημα είναι κάτι να αναστηθεί, κάτι να συγκροτηθεί στο χώρο της Κεντροαριστεράς που να μαζέψει ένα τμήμα ψηφοφόρων και να απομειώσει τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν μπορεί το έργο να προχωρήσει μόνο με ό,τι μαζεύει από τη Δεξιά ο Α. Σαμαράς, χωρίς τον πόλο που παραδοσιακά ήταν σημαντικός για την εγχώρια διακυβέρνηση.
Έτσι, θα συνεχιστούν οι δοκιμές κάθε είδους που θα φτάνουν στα όρια της γραφικότητας. Χαρακτηριστικό το χτεσινό πρωτοσέλιδο των Νέων που μετά από τις πρόσφατες ατυχίες το γύρισε στο …διεθνισμό, προβάλλοντας ως βασικό θέμα την ιταλική Κεντροαριστερά με τίτλο Κάν’ το όπως ο Ρέντσι! Η άλλη διέξοδος είναι να δοκιμαστεί κάτι που καθόλου να μη θυμίζει το παλιό πολιτικό σκηνικό, να φαίνεται άφθαρτο και αμόλυντο και στην πορεία να εκτιμηθεί πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στις επερχόμενες ανακατατάξεις. Τέτοια είναι η περίπτωση του Ποταμιού (Στ. Θεοδωράκης) άσχετα αν μπορεί να αποδειχθεί εφεδρεία αμφίβολης ποιότητας και αντοχής.
Όλα, λοιπόν, δείχνουν ασταθή και ανοιχτά. Δεν υπάρχει σχέδιο σαφές προς εφαρμογή αλλά κυρίως κινήσεις που διερευνούν το έδαφος μπροστά σε επόμενα επεισόδια και ενδεχόμενα. Το μεγάλο ερώτημα, για όσους δεν ενδιαφέρονται για την αναστήλωση του πολιτικού συστήματος, είναι πώς μπορούμε ακριβώς να βγούμε από αυτό τον κύκλο, μέσα από μια νέα λαϊκή ριζοσπαστική δυναμική.
Γιώργος Παπαϊωάννου
