του Γιώργου Ν. Ουρσουζίδη*
Την εφιαλτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση που επέβαλαν στη χώρα οι «οικονομικοί δολοφόνοι», τη νιώθουν βαθιά στο πετσί τους εκείνοι που δεν λεηλάτησαν, που δεν καταχράστηκαν, που δεν διασπάθισαν το δημόσιο πλούτο της χώρας.
Οι άνθρωποι του μόχθου, αγρότες, εργάτες, μετανάστες στο εξωτερικό, μικρομεσαίοι επαγγελματίες και βιοτέχνες, είναι αυτοί που ενώ έστησαν τις βάσεις για την ανάπτυξη του τόπου, υφίστανται σήμερα τις συνέπειες μιας πρωτοφανούς κρίσης, χωρίς να ευθύνονται.
Οι επιχειρηματίες που υπερχρεώθηκαν προκειμένου να ασκήσουν οικονομική δραστηριότητα, αναλαμβάνοντας το ρίσκο του «επιχειρείν», λυγίζουν υπό το βάρος μιας άθλιας πολιτικής που ξεδιάντροπα επιβλήθηκε από τους τοκογλύφους-«δανειστές» και που ασύστολα υιοθετεί το διορισμένο «οικονομικό επιτελείο», αρκεί να σώσει το τομάρι του.
Είναι ξεκάθαρο, πλέον, ότι μετά την εφαρμογή του «σωτήριου» προγράμματος της τρόικας, το αποτέλεσμα ήταν η στέρηση από κάθε αποταμιευτική δυνατότητα, η αφαίμαξη και του τελευταίου διαθέσιμου ευρώ, η μείωση θέσεων εργασίας –που καμιά χώρα δεν θα άντεχε– η αλματώδης αύξηση των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων, ο περιορισμός μισθών και συντάξεων στα όρια της επιβίωσης, η στέρηση της αγοράς από ρευστό και το σφράγισμα των καταστημάτων, και φυσικά οι επιτηδευματίες – τα πρώτα θύματα αυτής της κατασκευασμένης κρίσης.
Η εν ψυχρώ «εκτέλεση» της ελληνικής οικονομίας, με τις τράπεζες σε κυρίαρχο ρόλο –αυτές καταχρέωσαν το ελληνικό λαό με άσκοπες καταναλωτικές δαπάνες και «εύκολα» δάνεια– οδήγησε τις αποταμιεύσεις στην αγκαλιά των τοκογλύφων.
Υπόσχονται ανάπτυξη, ενώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, πνίγουν 3.800.000 πολίτες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ελεύθεροι επαγγελματίες, δηλαδή η ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, του ορυκτού πλούτου, των ακτογραμμών και ό,τι πολύτιμο διαθέτει η χώρα –προφανής στόχος των «δανειστών»– δεν αποτελεί λύση, αλλά υποθήκευση των επόμενων γενιών σε ένα χρέος που εξαρχής σχεδιάσθηκε ώστε να μην μπορεί να αποπληρωθεί!
Μαγικές λύσεις στους οικονομικούς «μαέστρους» της Ευρώπης δεν μπορούμε να πουλήσουμε, αυτοί νομοθετούν σύμφωνα με το συμφέρον τους.
Μπορούμε, όμως, να καταργήσουμε ή να περιορίσουμε τις σπατάλες του Δημοσίου σε μισθούς συμβούλων, παρασυμβούλων, διοικητών οργανισμών, νοσηλευτικών ιδρυμάτων, θέσεις που κατά κανόνα καλύπτονται από τα γνωστά κομματόσκυλα και συγγενικά πρόσωπα του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της χώρας. Επιτέλους, μόνο η κ. Παναγιωταρέα είναι πατριώτης σ’ αυτόν τον τόπο!
Μπορούμε, επίσης, να μετανιώσουμε για την ανοχή μας στα φαινόμενα σήψης και εκμαυλισμού του δημόσιου βίου, στην υποτίμηση της νοημοσύνης μας, στις ύβρεις που έχουμε υποστεί από το ντόπιο και ξένο πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο, αλλά μήπως υπάρχει ζωή που δεν μετανιώνεις!
Καιρός ν’ αλλάξουμε ή να υποστούμε την αιώνια δουλεία.
* Ο Γιώργος Ν. Ουρσουζίδης είναι Πολιτικός Μηχανικός
