Άλλος ένας γύρος ισραηλινο-παλαιστινιακών διαπραγματεύσεων δείχνει να οδεύει προς αδιέξοδο, με την ισραηλινή πλευρά να έχει ολοένα και περισσότερες απαιτήσεις πιέζοντας τις ΗΠΑ να πιέσουν με τη σειρά τους την πιο αδύναμη πλευρά, την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ).
Η νέα και μεγαλύτερη παραχώρηση που ζητούν οι Ισραηλινοί είναι να αναγνωρίσει ο Αμπάς το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος. Όμως αυτή η απαίτηση θεωρείται από τους Παλαιστίνιους απαράδεκτη. Διότι σχετίζεται άμεσα με τη μοίρα και τα δικαιώματα των Παλαιστινίων προσφύγων και των Παλαιστινίων κατοίκων του Ισραήλ (το 20% του πληθυσμού της χώρας).
Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει το δικαίωμα στην επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων, όπως υιοθετήθηκε από τη Γ.Σ. του ΟΗΕ με την Απόφαση 194. Το Ισραήλ ισχυρίζεται πως αν εφαρμοστεί, θα χάσει τον εβραϊκό του χαρακτήρα. Έτσι, η ισραηλινή κυβέρνηση απαιτεί από τον Αμπάς να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος, ως ένα τρόπο να ακυρώσει την Απόφαση 194.
Ταυτόχρονα, αυτή η ισραηλινή απαίτηση είναι ένας τρόπος να κατηγορηθεί η παλαιστινιακή πλευρά για αδιαλλαξία, καθώς μια προσήλωση στο δικαίωμα στην επιστροφή θα κατηγορηθεί για την αποτυχία των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων.
Οι Παλαιστίνιοι διαμαρτύρονται ότι τους ζητούν κάτι που δεν ζήτησαν από τις άλλες αραβικές χώρες οι οποίες υπέγραψαν συμφωνίες ειρήνης με το Ισραήλ. Σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ομπάμα, μετά τη συνάντησή τους στο Λευκό Οίκο, ο Αμπάς δήλωσε ότι οι Παλαιστίνιοι αναγνώρισαν ως θεμιτή την ύπαρξη του Ισραήλ το 1988 και το κράτος του Ισραήλ το 1993.
Στο πλευρό των Παλαιστινίων, ως προς την απόρριψη του αιτήματος αναγνώρισης του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους τάχθηκε επανειλημμένα ο Αραβικός Σύνδεσμος.
Για τους Παλαιστίνιους άλλα είναι τα επείγοντα ζητήματα που θα πρέπει να εξεταστούν στις διαπραγματεύσεις: τα σύνορα που πρέπει να βασίζονται σε αυτά του 1967, οι εποικισμοί που συνεχώς επεκτείνονται, οι πολιτικοί κρατούμενοι και το καθεστώς της Ιερουσαλήμ, όπου διεκδικούν την πρωτεύουσά τους.
Το Ισραήλ απειλεί πως αν διαφανεί ότι οι διαπραγματεύσεις οδηγούνται σε αδιέξοδο ή αν δεν δεχτεί η ΟΑΠ να επεκτείνει τις συνομιλίες και μετά την αρχική προθεσμία της 29ης Απριλίου, δεν θα απελευθερώσουν, όπως αναμενόταν γι’ αυτό το Σάββατο, την τέταρτη και τελευταία ομάδα «βετεράνων» κρατουμένων (φυλακισμένων πριν από τις συμφωνίες του Όσλο το 1993). Η ΟΑΠ απαντά πως αν οι Ισραηλινοί αθετήσουν τη συμφωνία για τους κρατούμενους, τότε θα «ξεπαγώσει» τις προσπάθειες συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς ως κράτος – μετά την αντίστοιχη έμμεση αναγνώριση στον ΟΗΕ τον Νοέμβριο του 2012.
Ταυτόχρονα, το Ισραήλ κάνει ό,τι μπορεί για να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις, επαναλαμβάνοντας δολοφονίες και εξωδικαστικές εκτελέσεις, όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη, εκθέτοντας ταυτόχρονα, κατά πολλούς, την εκεί Παλαιστινιακή Αρχή του Αμπάς ως προς τη συνεργασία της σε ζητήματα ασφαλείας. Προβοκατόρικα, όμως, μιλά για απελευθέρωση του Ισραηλινού κατασκόπου Πόλαρντ, από τις ΗΠΑ, ως αντάλλαγμα απελευθέρωσης Παλαιστινίων κρατουμένων, αναγκάζοντας το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να διαψεύσει. Το γαϊτανάκι των διαπραγματεύσεων συνεχίζει να περιστρέφεται ατέρμονα και όλο πιο περίπλοκα, χωρίς προοπτική δίκαιης λύσης…
Σύλλογος Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com/
